Według badań przeprowadzonych przez zespół z Helsinek grupowe zajęcia rehabilitacyjne wykorzystujące śpiew mogą wspierać przywracanie zdolności językowych oraz zwiększać aktywność społeczną pacjentów. Zdjęcie ilustracyjne (David Beale / Unsplash)
W przywracaniu mowy i poprawie stanu psychicznego osób po udarze pomaga śpiew i dzieje się tak nawet po dłuższym czasie od wystąpienia udaru. Zajęcia rehabilitacyjne wykorzystujące śpiew zwiększają też aktywność społeczną pacjentów – wskazują naukowcy.
Jak przypominają specjaliści z Uniwersytetu w Helsinkach, ok. 40 proc. osób po udarze cierpi na afazję, czyli ma trudności z rozumieniem mowy i pisma oraz trudności w ich używaniu. U połowy dotkniętych chorobą pogorszenie tych funkcji utrzymuje się jeszcze co najmniej rok i prowadzi do znacznego pogorszenia jakości życia, w tym często do społecznej izolacji.
Według badań przeprowadzonych przez zespół z Helsinek grupowe zajęcia rehabilitacyjne wykorzystujące śpiew mogą wspierać przywracanie zdolności językowych oraz zwiększać aktywność społeczną pacjentów. Tego typu zajęcia okazują się skuteczne nawet w chronicznej fazie zaburzenia – po dłuższym czasie od wystąpienia udaru.
W badaniu przeprowadzonym przez specjalistów z Uniwersytetu w Helsinkach uczestniczyli również opiekunowie chorych. Zdjęcie ilustracyjne (Sabine van Erp / Pixabay)
Naukowcy twierdzą, że znacząco zmniejsza się także obciążenie, którego doświadczają bliscy chorego. „Nasze badanie jest pierwszym, w którym w rehabilitacji uczestniczyli opiekunowie i oceniano ich psychiczną kondycję” – relacjonuje dr Sini-Tuuli Siponkoski, autorka publikacji, która ukazała się w piśmie „Brain Communications”.
Odkrycie opiera się na wcześniejszych badaniach, które wskazywały, że zdolność śpiewu można odzyskać nawet przy poważnej afazji. Ale wykorzystanie go przy rehabilitacji w afazji nie było dokładnie sprawdzone.
„W naszym badaniu wykorzystaliśmy różnorodne elementy śpiewu, takie jak śpiewanie w chórze, terapię opartą na melodyjnej intonacji czy trening śpiewu z użyciem tabletów” – opowiada Anni Pitkäniemi, współautorka pracy.
Przykładowo we wspomnianej terapii z melodyjną intonacją stopniowo przechodzi się do mowy, zaczynając od melodii, rytmu i śpiewu.
Według badaczy grupowe zajęcia wykorzystujące śpiew powinny być stosowane w medycznych placówkach jako część rehabilitacji w przypadkach afazji. „Oprócz trenowania mowy, grupowa rehabilitacja zapewnia pacjentom oraz ich rodzinom doskonałą okazję do uzyskania wsparcia od innych osób” – podkreśla dr Siponkoski.
Więcej informacji jest dostępnych na stronach: University of Helsinki; „Brain Communications”; Music, Ageing and Rehabilitation Team, UoH.
Na podstawie relacji Marka Matacza, PAP.
