Rozdział siedemnasty: Komunizm – rdzeń globalizacji

Upiór komunizmu nie zniknął wraz z rozpadem partii komunistycznej w Europie Wschodniej

Na łamach polskiej edycji „The Epoch Times” przedstawiamy w częściach adaptację książki „Jak diabeł komunizmu rządzi naszym światem”, opublikowanej oryginalnie w języku chińskim, autorstwa tego samego zespołu redakcyjnego, który wydał „Dziewięć komentarzy na temat partii komunistycznej”.

Spis treści

Wstęp

1. Globalizacja a komunizm

2. Globalizacja gospodarcza

a. Globalizacja rodzi gospodarkę komunistyczną
b. Globalizacja wspiera komunizm w krajach rozwijających się
c. Globalizacja tworzy polaryzację dochodów, torując drogę komunizmowi
d. Sprzeciw wobec globalizacji sprzyja ideologii komunistycznej
e. Zachodni kapitalizm wykarmił Komunistyczną Partię Chin

3. Globalizacja polityczna

a. ONZ rozszerzyło polityczną siłę komunizmu
b. Ideologia komunistyczna podważyła ideały ONZ dotyczące praw człowieka
c. Globalizacja szerzy idee polityczne komunizmu
d. Rząd światowy prowadzi do totalitaryzmu

4. Globalizacja kulturowa: środki niszczenia ludzkości

a. Globalizacja kulturowa niszczy tradycję
b. Rozwinięte kraje Zachodu eksportują kulturę antytradycyjną
c. Międzynarodowe korporacje szerzą zdegenerowaną kulturę
d. ONZ rozpowszechnia wypaczone wartości

Wnioski

Przypisy

Wstęp

Począwszy od renesansu, historia ludzkości wkroczyła w okres gwałtownych zmian. Rewolucja przemysłowa, która rozpoczęła się pod koniec XVIII wieku, znacząco zwiększyła produktywność. Narodowa potęga każdego kraju przeszła ogromne transformacje, a struktura globalnego ładu radykalne przemiany. W tym samym czasie struktury społeczne, filozofie i tradycje religijne także zostały poddane drastycznym przeobrażeniom. Ortodoksyjne wiary zaczęły słabnąć, ludzka moralność zaczęła się pogarszać, społeczeństwa degenerować, a ludzkie zachowania straciły uniwersalne standardy osądu. W tych historycznych uwarunkowaniach narodził się komunizm.

Po rewolucji bolszewickiej z 1917 roku Międzynarodówka Komunistyczna, znana jako Trzecia Międzynarodówka, próbowała eksportować rewolucję na resztę świata. Komunistyczna Partia USA (ang. Communist Party USA, CPUSA) została założona w roku 1919, a Komunistyczna Partia Chin, KPCh, w 1921. W latach dwudziestych i wczesnych trzydziestych globalny kryzys gospodarczy dodatkowo motywował ideologie komunistyczne. Światowe ideologie polityczne i ekonomiczne zaczęły kierować się w lewo, Związek Radziecki zyskał mocną pozycję, a KPCh wykorzystała okazję do rozwoju.

W 1949 roku, ponad dekadę później, KPCh zawłaszczyła Chiny, a brutalny komunizm rósł w siłę. Związek Radziecki i KPCh wspólnie przejęły dziesiątki krajów i jedną trzecią światowej populacji, budując komunistyczny blok przeciwko zachodniemu światu. Rozpoczęła się zimna wojna i trwała pół wieku.

Mimo że krwawy komunizm zagraża całej ludzkości, większość ludzi w zachodnim wolnym świecie lekceważy go w wersji bez przemocy, podczas gdy on rozwija się ukradkiem w ich własnych społeczeństwach. Cały wachlarz parakomunistycznych ideologii i ruchów na Zachodzie – w tym jawni komuniści, Towarzystwo Fabiańskie i socjaldemokraci, jak również infiltracja przez Związek Radziecki – przeniknęły do rządów, świata biznesu, edukacji i kręgów artystycznych.

Ruch kontrkulturowy na Zachodzie w latach 60., a także rewolucja kulturalna w Chinach, zostały wywołane przez elementy komunistyczne. Po latach 70. buntownicza młodzież na Zachodzie rozpoczęła „długi marsz przez instytucje”, próbę zniszczenia tradycyjnej kultury od środka i przejęcia społecznego i kulturalnego przywództwa. W ciągu nieco ponad dekady osiągnęli przerażający sukces.

Po upadku muru berlińskiego i rozpadzie Związku Radzieckiego niektórzy wiwatowali na cześć zakończenia tego etapu historii i końca ideologii komunistycznej, podczas gdy inni martwili się o zderzenie cywilizacji. Ale niewielu zdawało sobie sprawę, że komunizm przybierał nowe formy i zakładał nowe maski, próbując kontrolować świat. Jego nowym sztandarem jest globalizacja.

Wraz z rewolucją przemysłową i rozwojem nauki i technologii przemieszczanie się ludzi i zmiany w gospodarce, polityce, nauce, technologii i kulturze stały się znacznie częstsze. Obecnie nowoczesna telekomunikacja, transport, komputery i cyfrowe sieci zmniejszyły odległości i zatarły granice, które istniały tysiące lat. Świat zmalał, a interakcje i wymiana pomiędzy krajami są bezprecedensowe. Wzmocnienie globalnej współpracy jest naturalnym rezultatem rozwoju technologicznego, ekspansji produkcji i migracji ludzi. Ten rodzaj globalizacji jest rezultatem naturalnych procesów historycznych.

Istnieje jednak inny rodzaj globalizacji, rezultat ideologii komunistycznych przejmujących naturalne historyczne procesy globalizacyjne w celu wypaczenia ludzkości. Ta druga forma globalizacji jest tematem tego rozdziału.

Istotą globalizacji pod kontrolą komunizmu jest przede wszystkim szybkie i powszechne rozprzestrzenienie wszystkich najgorszych elementów reżimów komunistycznych i niekomunistycznych. Sposoby tego rozpowszechnienia obejmują zakrojone na szeroką skalę działania polityczne, gospodarcze, finansowe i kulturowe, które szybko zacierają granice między ludźmi i narodami. Celem jest zniszczenie wiary, moralności i tradycyjnej kultury, na których ludzkość polega, by przetrwać i umożliwić odkupienie. Wszystkie te kroki zmierzają do zniszczenia ludzkości.

W tej książce podkreślano, że komunizm nie jest jedynie teorią, ale demonem zła. Jest żywy, a jego ostatecznym celem jest zniszczenie ludzkości. Demon nie trzyma się jednej ideologii politycznej, lecz gdy warunki na to pozwalają, jest skłonny posługiwać się nawet politycznymi i ekonomicznymi teoriami stojącymi w sprzeczności ze standardową ideologią komunistyczną. Od lat dziewięćdziesiątych globalizacja jest uważana za sposób wspierania demokracji, gospodarki rynkowej i wolnego handlu i dlatego protestuje przeciw niej wiele lewicowych grup. Ale te lewicowe grupy nie zdają sobie sprawy, że demon komunizmu działa na wyższym poziomie. Globalizacja gospodarcza, globalne zarządzanie polityczne, Agenda 21 oraz różne konwencje międzynarodowe i dotyczące ochrony środowiska – wszystkie stały się narzędziami do kontrolowania i zniszczenia ludzkości.

Globalizacja, znana również jako „globalizm”, manipulowana przez demona komunizmu, dokonała oszałamiającego postępu w kilku obszarach, posługując się wachlarzem środków na wielu ścieżkach tego świata. W tym rozdziale omówimy gospodarcze, polityczne i kulturowe elementy tej formy globalizmu.

Te trzy aspekty globalizacji połączyły się w świecką ideologię globalizmu. Ta ideologia przybierała różne postaci w różnych czasach i czasami posługuje się sprzecznymi treściami. Ale w praktyce wykazuje cechy bardzo podobne do komunizmu. Opierając się na ateizmie i materializmie, globalizm obiecuje piękną utopię, niebieskie królestwo na ziemi, egalitarne, bez wyzysku, opresji i dyskryminacji – takie, które jest nadzorowane przez życzliwy globalny rząd i w którym wszyscy są bogaci.

Ta ideologia z zasady wyklucza tradycyjne kultury wszystkich grup etnicznych, które opierają się na wierze w bogów i nauczają cnoty. W ostatnich latach stało się coraz bardziej oczywiste, że ta ideologia opiera się na „politycznej poprawności”, „sprawiedliwości społecznej”, „honorowaniu neutralności” i „absolutnym egalitaryzmie” lewicy. To jest globalizacja ideologii.

Każdy kraj ma swoją własną kulturę, ale tradycyjnie każda opierała się na wartościach uniwersalnych. Suwerenność narodowa i tradycje kulturowe każdej grupy etnicznej odgrywają ważną rolę w narodowym dziedzictwie i samostanowieniu, a także zapewniają ochronę wszystkim grupom etnicznym przed infiltracją przez wielkie zewnętrzne siły, w tym komunizm.

Kiedy globalny superrząd zostanie utworzony, komunizm łatwo osiągnie swój cel, jakim jest wyeliminowanie własności prywatnej, narodów, ras i tradycyjnej kultury każdego narodu. Globalizacja i globalizm odgrywają pod tym względem destrukcyjną rolę, podkopując ludzkie tradycje i etykę oraz szerząc lewicowe ideologie i komunizm. Ujawnienie komunistycznych korzeni globalizacji i podobieństw między globalizmem a komunizmem jest drażliwym, ale niezwykle ważnym i pilnym zagadnieniem.

1. Globalizacja a komunizm

Marks nie użył pojęcia globalizacji w swoich pismach, ale zamiast tego posłużył się terminem „historia świata”, który ma bardzo bliskie konotacje. W Manifeście komunistycznym Marks twierdził, że globalna ekspansja kapitalizmu nieuchronnie wytworzy olbrzymi proletariat, a następnie rewolucja proletariacka zmiecie świat, obalając kapitalizm i osiągając „raj” komunizmu[1]. Marks napisał: „Proletariat może zatem istnieć jedynie historycznie-światowo, tak samo jak komunizm, jego działalność, może mieć jedynie ‘historyczno-światowe’ istnienie”[2]. Oznacza to, że zrealizowanie się komunizmu zależy od proletariatu prowadzącego wspólne działania na całym świecie – rewolucja komunistyczna musi być ruchem globalnym.

Chociaż Lenin później zmodyfikował doktrynę Marksa i zaproponował, że rewolucja może zostać zainicjowana w słabym ogniwie kapitalizmu (w Rosji), to komuniści nigdy nie zrezygnowali z celu, jakim jest rewolucja światowa. W 1919 roku radzieccy komuniści nie mogli doczekać się utworzenia Międzynarodówki Komunistycznej w Moskwie, wraz z jej oddziałami w ponad 60 krajach. Lenin powiedział, że celem Międzynarodówki Komunistycznej jest ustanowienie Światowej Republiki Radzieckiej[3].

Amerykański myśliciel G. Edward Griffin podsumował pięć celów komunistycznej rewolucji światowej, przedstawionych przez Józefa Stalina:

1. Zdezorientuj, zdezorganizuj i zniszcz siły kapitalizmu na całym świecie.
2. Połącz wszystkie narody w jeden światowy system gospodarczy.
3. Zmuś kraje wysoko rozwinięte do wspomagania długoterminową pomocą finansową kraje słabo rozwinięte.
4. Podziel świat na grupy regionalne [tak jak obecnie NATO, SEATO i Organization of American States (pol. Organizacja Państw Amerykańskich)] jako etap przejściowy dla totalnego rządu światowego. Ludność łatwiej porzuci lojalność narodową na rzecz niejasnej lojalności lokalnej niż dla władzy światowej.
5. Następnie zbierz wszystkie regiony pod jedną światową dyktaturę proletariatu[4].

W 1932 roku William Z. Foster, były krajowy przewodniczący Komunistycznej Partii USA, napisał: „Komunistyczny świat będzie światem zjednoczonym i zorganizowanym. System ekonomiczny będzie jedną wielką organizacją, opartą na zasadach planowania, które obecnie rozwijają się w ZSRR. Amerykański rząd radziecki będzie ważną częścią tego światowego rządu”[5].

Od Marksa, Lenina, Stalina i Fostera po „wspólnotę ludzkiego przeznaczenia” zaproponowaną przez Komunistyczną Partię Chin wyraźnie widzimy, że komunizm nie jest usatysfakcjonowany posiadaniem władzy tylko w kilku krajach. Ideologia komunizmu od początku do końca ma ambicję podbicia całej ludzkości.

Światowa rewolucja proletariacka, przewidziana przez Marksa, nie miała miejsca. To, co uważał za rozpaczliwy i umierający kapitalizm, było triumfujące, prosperujące i kwitnące. Wraz z upadkiem komunistycznego obozu radzieckiego i wschodnioeuropejskiego, gdy została tylko Komunistyczna Partia Chin i kilka innych reżimów, komunizm wydawał się bliski wymarcia. To było pozorne zwycięstwo wolnego świata. Podczas gdy Zachód wierzył, że komunizm zostanie zmieciony na śmietnik historii, nurt socjalizmu (podstawowy etap komunizmu) był jednak w rozkwicie.

Komunistyczny duch nie jest martwy. Ukrywa się za różnymi doktrynami i ruchami, wypaczając i infiltrując, oraz rozprzestrzenia ideologię komunistyczną na cały wolny świat. Czy to jest przypadek? Oczywiście nie. Globalizacja wydaje się procesem rozwijającym się w sposób naturalny, ale rola komunizmu staje się coraz bardziej ewidentna w jej ewolucji. Komunizm stał się jedną z wiodących ideologii globalizacji.

Po II wojnie światowej siły lewicowe w krajach europejskich nadal się rozwijały. W Międzynarodówce Socjalistycznej wspierającej demokratyczny socjalizm znalazły się partie polityczne z ponad stu krajów. Te partie sprawowały władzę w rożnych państwach, a nawet rozprzestrzeniły się w większości Europy. W tym kontekście wysoki poziom świadczeń społecznych, wysokie podatki i nacjonalizacja miały wpływ na całą Europę.

Globalizacja spustoszyła przemysł amerykański, okroiła klasę średnią, spowodowała stagnację dochodów, spolaryzowała biednych i bogatych, a także napędzała podziały społeczne. To znacznie przyczyniło się do rozwoju lewicy i socjalizmu w Stanach Zjednoczonych, przesuwając w ciągu ostatniej dekady polityczne spektrum ostro w lewo. Lewicowe siły na całym świecie twierdzą, że globalizacja spowodowała nierówność dochodów i polaryzację między bogatymi a biednymi. Wraz z tymi argumentami gwałtownie wzrosły nastroje antyglobalistyczne, stając się nową siłą odrzucającą kapitalizm i wzywającą do socjalizmu.

Po zimnej wojnie idee komunistyczne przeniknęły do globalizacji ekonomicznej, której celem nie była stricte gospodarka narodowa, a podważenie suwerenności narodowych podstaw ekonomicznych każdego kraju. Celem było napędzanie ludzkiej chciwości, podczas gdy zachodnie potęgi finansowe przeniosły kapitał – środki gromadzone przez społeczeństwa przez setki lat – by szybko wzbogacić Komunistyczną Partię Chin. Wtedy KPCh posłużyła się tym błyskawicznie zgromadzonym majątkiem, by moralnie uciszyć inne kraje i zepchnąć je w otchłań.

Jako przywódca sił komunistycznych dzisiejszego świata KPCh nieustannie umacnia swój wzrost gospodarczy, jednocześnie zasilając lewicowe i komunistyczne partie na całym świecie. KPCh wykorzystała totalitarne rządy, aby podważyć zasady handlu światowego, i posłużyła się majątkiem, jaki zdobyła od światowego kapitalizmu, by wzmocnić socjalizm. Siła ekonomiczna KPCh pobudziła także jej ambicje polityczne i militarne, a reżim stara się wyeksportować model komunistyczny na cały świat.

Z perspektywy globalnej zarówno lewicowi antyglobaliści, jak i KPCh, która zyskała na globalizacji, odrodzili się w imię globalizacji. W rzeczywistości status quo dzisiejszego świata jest bardzo zbliżone do wizji Stalina.

2. Globalizacja gospodarcza

Globalizacja gospodarcza odnosi się do integracji globalnego kapitału, produkcji i handlu, która rozpoczęła się w latach 40. i 50., dojrzała w latach 70. i 80. i została ustanowiona jako globalna norma w latach 90. Międzynarodowe agencje i korporacje były siłą napędową tego trendu i domagały się rozluźnienia regulacji i kontroli, aby umożliwić swobodny przepływ kapitału. Pozornie globalizacja gospodarcza była promowana w krajach zachodnich po to, by rozpowszechniać kapitalizm na całym świecie.

Niestety globalizacja stała się narzędziem rozprzestrzeniania komunizmu. W szczególności spowodowała, że kraje zachodnie zapewniły wsparcie finansowe chińskiemu reżimowi, co skutkuje wzajemną zależnością między kapitalistyczną gospodarką rynkową a socjalistyczną totalitarną gospodarką KPCh. W zamian za korzyści ekonomiczne Zachód poświęca swoje sumienie i uniwersalne wartości, podczas gdy reżim komunistyczny rozszerza kontrolę poprzez przymus ekonomiczny, jak gdyby komunizm miał uzyskać światową dominację.

a. Globalizacja rodzi gospodarkę komunistyczną

Globalizacja przekształciła światową gospodarkę w jedną wielką jednostkę ekonomiczną. W tym procesie powstały duże międzynarodowe organizacje, umowy i regulacje. Z pozoru wygląda to na ekspansję kapitalizmu i wolnego rynku. W rzeczywistości jednak powstał ujednolicony system kontroli ekonomicznej, który pozwala na wydawanie dyspozycji, określających los przedsiębiorstw w wielu krajach. Jest to równoznaczne z tworzeniem scentralizowanego totalitarnego systemu ekonomicznego, który jest zgodny z celem Stalina – zjednoczeniem wszystkich krajów dla utworzenia jednego systemu gospodarczego. Po ustanowieniu międzynarodowego ładu finansowego powstało zjawisko długoterminowej pomocy krajom rozwijającym się, udzielanej przez kraje rozwinięte. To jest dokładnie trzeci cel Stalina.

Jeśli chodzi o pomoc finansową, międzynarodowe organizacje finansowe zazwyczaj wdrażają makrointerwencje w gospodarce państwa przyjmującego pomoc. Zastosowana metoda jest dyktatorska. Jest nie tylko siłowa, lecz także ignoruje społeczne, kulturowe i historyczne warunki kraju-odbiorcy. Wynikiem tego jest zmniejszenie wolności i bardziej scentralizowana kontrola. Amerykański uczony James Bovard napisał, że Bank Światowy „wielce promował nacjonalizację gospodarek Trzeciego Świata i zwiększył polityczną i biurokratyczną kontrolę nad życiem najbiedniejszych z biednych”[6].

Na dodatek globalizacja gospodarcza stworzyła jednolitą globalną gospodarkę, prowadzącą do ujednolicenia trendów konsumenckich i zunifikowania mechanizmów produkcji i konsumpcji. Małe firmy, zwłaszcza tradycyjne sklepy z rękodziełem i rzemiosłem, mają mniej szans na przetrwanie. Wiele małych firm i tych związanych z lokalnymi grupami etnicznymi zostało po prostu zmiecionych falą globalizacji. Coraz więcej osób traciło warunki i możliwości swobodnego handlu we własnych granicach.

Kraje rozwijające się stają się częścią globalnego łańcucha produkcji, osłabiając suwerenność ekonomiczną poszczególnych narodów, w pewnych przypadkach prowadzącą do upadku państwa. Niektóre kraje są obciążone długiem i koniecznością spłat, fundamentalnie zrywając podstawy wolnej kapitalistycznej gospodarki.

b. Globalizacja wspiera komunizm w krajach rozwijających się

Na początku lat 2000 Jamajka otworzyła swoje rynki i zaczęła importować duże ilości taniego mleka krowiego. To sprawiło, że mleko stało się łatwiej dostępne, ale doprowadziło też do bankructwa lokalnych producentów mleka, którzy nie mogli przetrwać zalania tanim produktem. W Meksyku było wiele zakładów przemysłu lekkiego, ale po wejściu Chin do Światowej Organizacji Handlu większość pracodawców przeniosła się z Meksyku do Chin. Meksyk ucierpiał, ponieważ nie posiada zaawansowanych technologicznie możliwości przemysłowych. Afryka jest bogata w surowce mineralne, ale kiedy napłynęły zagraniczne inwestycje, afrykańskie minerały były wydobywane na eksport z minimalnym zyskiem dla lokalnych mieszkańców.

Ponadto inwestycje zagraniczne skorumpowały urzędników państwowych. Globalizacja domaga się demokracji dla tych krajów, ale w rzeczywistości wzmocniła skorumpowane dyktatury. W wielu miejscach poziom ubóstwa się pogłębił. Według statystyk Banku Światowego z 2015 roku „ponad połowa skrajnie ubogich ludzi żyje w Afryce Subsaharyjskiej”. „W rzeczywistości liczba biednych w regionie wzrosła o 9 milionów, a w 2015 roku 413 milionów osób żyło za mniej niż 1,90 USD dziennie”[7].

Podczas azjatyckiego kryzysu finansowego Tajlandia otworzyła swój słaby system finansowy na inwestycje międzynarodowe, co przyniosło tymczasowy dobrobyt. Kiedy jednak zagraniczne inwestycje się wycofały, gospodarka Tajlandii się zatrzymała, co negatywnie wpłynęło na sąsiednie kraje.

Wraz z rozwojem technologii telekomunikacyjnych i transportowych ziemia stała się globalną wioską. Wyglądało na to, że globalizacja zapewni dobrobyt finansowy i wartości demokratyczne całej tej światowej wiosce. Jednak jak stwierdza Dani Rodrik z Harvard’s John F. Kennedy School of Government, istnieje „trylemat” globalizacji: „Nie możemy jednocześnie dążyć do demokracji, samostanowienia narodów i gospodarczej globalizacji”[8]. Jest to ukryta wada globalizacji i zostało to wykorzystane przez komunizm.

Oczywiście korzyści i szanse wynikające z globalizacji są ograniczone do niewielkiej liczby osób. Pod innymi względami globalizacja sztucznie powiększyła nierówności i nie jest w stanie rozwiązać długoterminowego problemu ubóstwa. Globalizacja podważa suwerenność narodową, zaostrza konflikty regionalne i doprowadza do konfliktów pomiędzy „ciemiężycielem” a „uciśnionymi”. Przekonania o ucisku, wyzysku, nierówności i ubóstwie są używane przez lewicowców do zwalczania kapitalizmu, tak jak opór uciskanych wobec ciemiężycieli jest typowym modelem komunistycznym. Komunistyczna ideologia egalitaryzmu i etosu walki rozprzestrzeniła się na świecie wraz globalizacją.

c. Globalizacja tworzy polaryzację dochodów, torując drogę komunizmowi

Masowa likwidacja lokalnego przemysłu i miejsc pracy zamieniła klasę robotniczą i klasę średnią krajów zachodnich w ofiary globalizacji. Weźmy jako przykład Amerykę: wraz z masowym odpływem kapitału i technologii do Chin zniknęło wiele stanowisk produkcyjnych w fabrykach, co doprowadziło do utraty przemysłu i wzrostu bezrobocia. W latach 2000-2011 około 5,7 miliona robotników w sektorze produkcyjnym straciło pracę, a 65 tysięcy fabryk zostało zamkniętych[9]. W Stanach Zjednoczonych dysproporcja pomiędzy bogatymi a biednymi powiększa się od dawna. W ciągu ostatnich trzydziestu lat wzrost przeciętnego wynagrodzenia (skorygowany o inflację) zwolnił, powodując pojawienie się tzw. ubogich pracujących – osób poszukujących pracy lub pracujących przez 27 tygodni w roku, ale których dochód jest poniżej oficjalnego poziomu ubóstwa. W 2016 roku około 7,6 miliona Amerykanów zaliczało się do grupy ubogich pracujących[10].

Polaryzacja dochodów pomiędzy bogatymi a biednymi to pożywka, na której kwitnie komunizm. Problemy ekonomiczne nigdy nie ograniczają się jedynie do sfery gospodarczej, lecz się rozprzestrzeniają. Oczekiwanie „sprawiedliwości społecznej” i rozwiązania problemu nierównego rozkładu dochodów doprowadziło do wezbrania fali ideologii socjalistycznej. W międzyczasie oczekiwania co do opieki społecznej także wzrosły, co z kolei przyczyniło się do wzrostu liczby biednych rodzin i ostatecznie utworzyło błędne koło.

Od roku 2000 amerykańskie spektrum polityczne jest coraz bardziej otwarte na wpływy lewicowe. Do czasu wyborów w 2016 roku zaczęto coraz bardziej domagać się socjalizmu i rosła polaryzacja polityczna, będąca wynikiem partyjnych interesów. W dużym stopniu za tymi zmianami kryje się wpływ globalizacji. Z drugiej strony wyglądało na to, że w im większe kłopoty wpadały zachodnie społeczeństwa demokratyczne, tym bardziej triumfowały siły komunizmu na światowej arenie.

d. Sprzeciw wobec globalizacji sprzyja ideologii komunistycznej

Wraz z postępem globalizacji pojawiły się kampanie antyglobalizacyjne. Masowe, brutalne protesty 30 listopada 1999 roku w Seattle przeciwko Konferencji Ministerialnej Światowej Organizacji Handlu stały się początkiem takich kampanii. Trzy duże międzynarodowe konferencje z 2001 roku („Szczyt Ameryk” w Quebecu, w Kanadzie; szczyt Unii Europejskiej w Göteborgu, w Szwecji, oraz szczyt G8 w Genui, we Włoszech) też były oblężone takimi demonstracjami. W 2002 roku we Florencji, we Włoszech odbyła się w bezprecedensowej skali demonstracja przeciwko globalizacji, która zgromadziła milion uczestników.

Ogólnoświatowe kampanie antyglobalistyczne przyciągnęły uczestników z różnych środowisk. Znaczna większość z nich to lewicowi przeciwnicy kapitalizmu, w tym związki zawodowe, organizacje ekologiczne (również przejęte i infiltrowane przez komunizm), a także ofiary globalizacji i ludzie znajdujący się w gorszej sytuacji finansowej i społecznej. W rezultacie społeczeństwo, niezależnie, czy to zwolennicy, czy przeciwnicy globalizacji, nieświadomie służyło celom komunizmu.

e. Zachodni kapitalizm wykarmił Komunistyczną Partię Chin

Naukowcy oceniający sukcesy lub porażki globalizacji często powołują się na Chiny jako przykład sukcesu. Wydaje się, że Chiny mocno skorzystały na globalizacji i szybko wysunęły się na czoło jako druga pod względem wielkości gospodarka świata. Często przewidywano, że Chiny ostatecznie zastąpią Amerykę.

W przeciwieństwie do meksykańskiego modelu produkcji na niskim poziomie, KPCh postanowiła uzyskać najnowocześniejsze technologie z Zachodu, a potem zastąpić swoich konkurentów. W zamian za wejście na rynek chiński, KPCh żądała, aby firmy z krajów rozwiniętych tworzyły spółki joint venture, które wykorzystywała do pozyskiwania kluczowych technologii. KPCh przyjęła wiele metod w stylu „cel uświęca środki”, począwszy od przymuszania bez skrupułów do transferu technologii, aż po bezceremonialną kradzież technologii poprzez hackowanie. Po zdobyciu tych zaawansowanych technologii KPCh wykorzystywała swoją przewagę, aby zalać światowe rynki tanimi produktami. Za pomocą rabatów eksportowych i dotacji, KPCh pokonała konkurentów cenami poniżej wartości rynkowej, zakłócając porządek wolnorynkowy.

W przeciwieństwie do innych nierozwiniętych krajów, które otworzyły swoje rynki krajowe, KPCh zbudowała wiele barier handlowych utrudniających dostęp do swojego rynku krajowego. Po dołączeniu do Światowej Organizacji Handlu, KPCh wykorzystała swoje zasady, jednocześnie posługując się globalizacją do zalania swoim towarem rynków zagranicznych. Poprzez pogwałcenie praw reżim odniósł znaczne korzyści ekonomiczne. Partia nie sprywatyzowała jednak kluczowych gałęzi przemysłu – w tym telekomunikacji, bankowości i energetyki – co umożliwiło Chinom skorzystanie z globalnej gospodarki przy jednoczesnym łamaniu zobowiązań.

Przekupiony ekonomicznymi profitami świat zachodni przymykał oko i pozostał głuchy na łamanie praw człowieka. Podczas gdy KPCh notorycznie łamała prawa człowieka, społeczność międzynarodowa wciąż hojnie obdarzała reżim przywilejami.

W samym centrum globalizacji potężna KPCh, wraz z moralnie zepsutym chińskim społeczeństwem, uderzyła w gospodarkę rynkową i przepisy prawa handlowego na Zachodzie.

Pogwałcając zasady, KPCh czerpała pełnymi garściami z dobrodziejstw globalizacji. W pewnym sensie globalizacja była jak transfuzja krwi dla KPCh, pozwalając, aby słabnące państwo komunistyczne wróciło do życia. Za manipulacją globalizmu jest ukryty cel wspierania KPCh poprzez relokację kapitału. W międzyczasie KPCh była w stanie gromadzić nieuczciwie pozyskane dobra, jednocześnie w nieludzki sposób naruszając prawa człowieka.

Globalizacja była procesem ratowania KPCh i legitymizacji chińskiego reżimu komunistycznego. Podczas gdy partia wzmacniała swe socjalistyczne mięśnie kapitalistycznymi odżywkami, Zachód popadł w relatywne osłabienie, jeszcze bardziej zwiększając pewność siebie KPCh w budowaniu komunistycznego totalitaryzmu i globalnych ambicji. Wzrost Chin także mocno podekscytował wielu socjalistów i członków lewicy na całym świecie – było to częścią planu.

Podczas gdy jej gospodarka rosła, KPCh zintensyfikowała wysiłki, aby zinfiltrować światowe organizacje gospodarcze, w tym Światową Organizację Handlu, Międzynarodowy Fundusz Walutowy (IMF), Bank Światowy, Organizację Narodów Zjednoczonych do spraw Rozwoju Przemysłowego (UNIDO) i inne. Decydenci wyznaczeni przez partię na wysokie stanowiska do tych organizacji przekonywali do współpracy z KPCh w celu wsparcia jej intryg i obrony planów.

KPCh posługuje się międzynarodowymi organizacjami gospodarczymi, aby realizować swoją własną ekonomiczną agendę i model korporacjonistyczny. Jeśli jej wilczy apetyt nie zostanie powstrzymany, nie ma wątpliwości, że reżim przyniesie katastrofę światowej polityce i gospodarce.

Powyżej zostały przytoczone tylko niektóre przykłady tego, jak ekonomiczna globalizacja została wykorzystana do promocji i rozprzestrzeniania komunizmu. Dzięki postępowi w telekomunikacji i transporcie działalność gospodarcza wykracza poza granice państw. Jest to proces naturalny, ale w tym przypadku proces ten stał się szansą dla KPCh na rozpoczęcie drogi do światowej dominacji. Nadszedł czas, aby społeczeństwa były wyczulone na to, co się dzieje, i usunęły z globalizacji elementy komunistyczne. Wtedy państwa będą miały szanse na suwerenność, a ich ludność na dobrobyt.

3. Globalizacja polityczna

Globalizacja przejawia się w polityce jako wzmożona współpraca między krajami, pojawienie się organizacji międzynarodowych, formułowanie planów politycznych i traktatów międzynarodowych, ograniczenie suwerenności narodowej oraz stopniowe przejmowanie władzy przez organizacje międzynarodowe od niezależnych państw. Po powstaniu tego rodzaju instytucji, a także prawodawstwa sięgającego poza granice poszczególnych państw, te organizacje zaczynają naruszać życie polityczne, kulturalne i społeczne poszczególnych krajów. Władza koncentruje się w międzynarodowej instytucji, podobnej do globalnego rządu, niszcząc suwerenność narodową, osłabiając tradycyjne przekonania i moralne podstawy poszczególnych społeczeństw, podważając tradycyjną kulturę i podważając konwencjonalne, międzynarodowe zasady postępowania. Wszystko to jest częścią stopniowego rozwoju programu komunistycznego.

Podczas tego procesu komunizm posługuje się organizacjami międzynarodowymi i promuje je, aby wzmocnić siłę czynników komunistycznych, popularyzuje filozofię walki partii komunistycznej, szerzy pokrętne definicje praw człowieka i wolności, promując idee socjalistyczne w skali globalnej, redystrybuując kapitał i próbując budować rząd światowy, który poprowadzi ludzkość w przepaść totalitaryzmu.

a. ONZ rozszerzyło polityczną siłę komunizmu

Organizacja Narodów Zjednoczonych, utworzona po zakończeniu II wojny światowej, jest największą międzynarodową organizacją na świecie i pierwotnie miała na celu wzmocnienie koordynacji i współpracy pomiędzy krajami. Jako organizacja ponadnarodowa, ONZ jest zgodna z celem komunizmu, polegającym na eliminacji państw, i została użyta do poszerzenia władzy komunistycznej. Od samego początku stała się narzędziem kierowanego przez Sowietów obozu komunistycznego i sceną dla partii komunistycznej do promowania siebie i komunistycznej ideologii rządu światowego.

Gdy ONZ została utworzona, a Karta Narodów Zjednoczonych spisana, Związek Radziecki był jednym z krajów sponsorujących i stałym członkiem Rady Bezpieczeństwa, odgrywając decydującą rolę. Alger Hiss, autor projektu karty i sekretarz generalny Konferencji ONZ, na której ją przygotowano, a także urzędnik Departamentu Stanu USA i ważny doradca Roosevelta, został skazany za krzywoprzysięstwo w związku z oskarżeniem o szpiegostwo na rzecz ZSRR[11]. Ukryte furtki i przyjęte sformułowania w Karcie Narodów Zjednoczonych są korzystne dla reżimów komunistycznych i jest prawdopodobne, że mają wiele wspólnego z Hissem.

Szefami wielu ważnych agencji ONZ są komuniści lub sympatycy komunizmu. Wielu sekretarzy generalnych ONZ to socjaliści i marksiści. Przykładowo Trygve Lie, pierwszy z nich, był norweskim socjalistą i otrzymał mocne wsparcie ze strony Związku Radzieckiego. Jego najważniejszym zadaniem było wprowadzenie Komunistycznej Partii Chin do ONZ. Jego następca Dag Hammarskjöld był socjalistą i opowiadał się za światową rewolucją komunistyczną – często zabiegał o względy wysoko postawionego członka KPCh Zhou Enlaia[12]. Trzeci sekretarz generalny U Thant z Myanmaru (wcześniej Birma) był marksistą, który wierzył, że ideały Lenina są spójne z Kartą Narodów Zjednoczonych[13]. Szósty sekretarz generalny Butrus Butrus Ghali był wcześniej wiceprzewodniczącym Międzynarodówki Socjalistycznej. Nietrudno zrozumieć, dlaczego szefowie reżimów komunistycznych regularnie są traktowani z najwyższymi honorami przez Organizację Narodów Zjednoczonych. Wiele konwencji ONZ było także narzędziami do bezpośredniego lub pośredniego promowania idei komunistycznych i rozszerzania władzy komunistycznej.

Najwyższą misją Organizacji Narodów Zjednoczonych jest utrzymanie światowego pokoju i bezpieczeństwa. Siły pokojowe ONZ podlegają podsekretarzowi generalnemu ds. politycznych i spraw bezpieczeństwa. Jednak spośród czternastu osób, które piastowały to stanowisko w latach 1946-1992, trzynaście było obywatelami ZSRR. Sowiecki reżim komunistyczny nigdy nie zrezygnował z próby rozszerzenia komunistycznej potęgi i nie miał żadnego interesu w przyczynianiu się do pokoju na świecie. Pomimo że posługiwał się hasłem „ochrona pokoju na świecie”, skupiał się na rozwijaniu interesów komunizmu. Wspieranie prosocjalistycznej organizacji prowadziło do jego celów.

W tym samym czasie komuniści zinfiltrowali Stany Zjednoczone. W 1963 roku dyrektor FBI J. Edgar Hoover oświadczył, że komunistyczni dyplomaci przydzieleni do ONZ „reprezentują podstawę rosyjskich operacji wywiadowczych w tym kraju”[14]. Nawet po upadku radzieckiego reżimu komunistyczne dziedzictwo było powszechne w Organizacji Narodów Zjednoczonych: „Ludzie Zachodu, którzy pracowali w ONZ […] znaleźli się w otoczeniu tego, co wielu nazywało komunistyczną mafią”[15].

KPCh posługuje się Organizacją Narodów Zjednoczonych jako platformą propagandową. Każdy z pięciu stałych członków Rady Bezpieczeństwa ma podsekretarza generalnego ONZ. Chociaż podsekretarz generalny ONZ nie może już reprezentować interesów żadnego kraju, to sekretarz generalny, reprezentujący interesy społeczno-gospodarcze KPCh, skutecznie wspiera ideologię KPCh. Czołowi urzędnicy ONZ, w tym sekretarz generalny, promowali inicjatywę KPCh „Jeden pas, jedna droga” (ang. One Belt, One Road) jako sposób walki z ubóstwem w krajach rozwijających się.

Strategia KPCh w projekcie „Jeden pas, jedna droga” jest uważana przez wiele państw za ekspansywną hegemonię i pozostawiła wiele krajów w głębokim kryzysie zadłużenia. Przykładowo Sri Lanka musiała wydzierżawić KPCh ważny port na dziewięćdziesiąt dziewięć lat, aby spłacić swoje długi, a Pakistan musiał poprosić Międzynarodowy Fundusz Walutowy o pomoc z powodu problemów z zadłużeniem. Ze względu na to, że „Jeden pas, jedna droga” umożliwia KPCh kontrolę nad polityką i gospodarką uczestniczących w nim krajów, a jednocześnie narusza w nich prawa człowieka i demokrację, wiele państw stopuje współpracę przy tym projekcie. Jednak ze względu na wpływ polityczny KPCh wyżsi urzędnicy ONZ zachwalali projekt „Jeden pas, jedna droga”[16].

b. Ideologia komunistyczna podważyła ideały ONZ dotyczące praw człowieka

Jednym z celów Organizacji Narodów Zjednoczonych jest przestrzeganie poszanowania praw człowieka i promowanie wolności; jest to uniwersalna zasada. Ale KPCh, wraz z innymi skorumpowanymi reżimami, nie przestrzega uniwersalności praw człowieka. A wręcz twierdzi, że prawa człowieka są sprawą wewnętrzną, więc KPCh może ukryć swoją zbrodniczą historię prześladowań fizycznych i społecznych w Chinach. Chwali się nawet, że jest obrońcą praw człowieka ze względu na „wyciągnięcie” setek milionów obywateli ChRL z ubóstwa oraz uznanie ciężkiej pracy i pomysłowości Chińczyków. KPCh wykorzystała także platformę ONZ do ataku na demokratyczne wartości Zachodu, opierając się na sojuszu z krajami rozwijającymi się, aby podważyć wysiłki wolnych narodów promujących uniwersalne wartości. Pod wpływem manipulacji ze strony czynników komunistycznych, ONZ nie tylko niewiele zrobiła w celu poprawy przestrzegania praw człowieka, ale stała się wręcz narzędziem do wybielania czynów reżimów komunistycznych.

Wielu naukowców udokumentowało, jak ONZ zdradza swoje własne ideały. Przykładowo ONZ narodziła się w następstwie Holokaustu, ale obecnie w obliczu masowych mordów nie robi nic. Pierwotnym celem ONZ była walka z agresorami i obrona praw człowieka. Wartości moralne zostały przyjęte za konieczną podstawę do działania w tym celu, jednak współczesna ONZ odrzuca dokonywanie osądów moralnych[17].

Dore Gold, były ambasador Izraela przy ONZ i autor książki Tower of Babble: How the United Nations Has Fueled Global Chaos (tłum. red. wieża Babel: jak ONZ nasiliła globalny chaos), stwierdził: „ONZ nie jest dobrotliwym, tylko zupełnie nieskutecznym światowym ciałem. W rzeczywistości przyspieszyła i rozprzestrzeniła globalny chaos”[18]. Gold przedstawił liczne dowody, aby to zobrazować, w tym „honorowanie neutralności” ONZ, niemoralność „moralnej równoważności” i „moralnego relatywizmu”; powszechną korupcję; kraje o niskim poziomie ochrony praw człowieka pełniące funkcję szefów Komisji Praw Człowieka; kraje niedemokratyczne mające większość głosów; reżimy komunistyczne wywierające wpływy[19]. Powiedział też, że Organizacja Narodów Zjednoczonych to „skrajna porażka” oraz że „jest zdominowana przez antyzachodnie siły, dyktatury, terroryzm sponsorowany przez rządy i największych wrogów Ameryki”, przez co „zdradza szlachetne ideały założycieli ONZ”[20].

Komisja Praw Człowieka ONZ przyjęła plan głosowania większościowego. Jednak państwa nieprzestrzegające praw człowieka mogą stać się krajami członkowskimi, a nawet szefować Radzie Praw Człowieka, pozbawiając sensu sprawowanie kontroli nad prawami człowieka. Ponadto KPCh przekupiła wiele krajów rozwijających się, powodując, że krytyka chińskiej polityki praw człowieka – zainicjowana przez Stany Zjednoczone poprzez ONZ – jest nieustannie uchylana. Oenzetowska tyrania większości głosów stała się narzędziem, za którego pomocą siły komunistyczne mogą przeciwstawiać się wolnym narodom w wielu kwestiach. To spowodowało, że Stany Zjednoczone kilkakrotnie wycofywały się z Rady Praw Człowieka. Zachód chce promować wolność i prawa człowieka, ale był wielokrotnie blokowany przez kraje komunistyczne. Rada Praw Człowieka została zawładnięta przez bandytów, a przyjęte tak zwane międzynarodowe konwencje nie uczyniły nic, aby powstrzymać kraje totalitarne. Kraje te jedynie wypowiadają hasła, ale ich nie wdrażają.

Nie jest więc trudno zrozumieć, że Karta Narodów Zjednoczonych jest bardzo podobna do Konstytucji Związku Radzieckiego, a jest wręcz przeciwieństwem Konstytucji USA. Jej celem nie jest ochrona praw ludzi, ale służenie potrzebom rządzących. Przykładowo niektóre zapisy w radzieckiej konstytucji, zaraz po wyliczeniu praw obywateli, zawierały sformułowania „w zakresie prawa”. Na pozór radziecka konstytucja dawała obywatelom pewne prawa, ale w rzeczywistości wiele konkretnych przepisów zostało obwarowanych zasadą „w zakresie prawa”, co pozwalało sowieckiemu rządowi na arbitralne pozbawianie obywateli ich praw, zgodnie z własną interpretacją „w zakresie prawa”.

W ten sam sposób Karta Narodów Zjednoczonych i rozmaite umowy i konwencje określają prawa człowieka. Przykładowo w Międzynarodowym pakcie praw obywatelskich i politycznych sformułowania typu „każdy ma prawo” są dołączone do zapisów takich jak „wyżej wymienione prawa nie podlegają żadnym ograniczeniom poza tymi, które są przewidziane przez prawo”. Nie jest to tylko arbitralny lub przypadkowy schemat, lecz „furtka”, którą celowo pozostawił komunizm.

Problem polega na tym, że jeśli politycy uznają to za konieczne, każde prawo z Powszechnej deklaracji praw człowieka może zostać legalnie odebrane obywatelom. „Czy tyran mógłby dostać lepszą wymówkę” – pyta Edward Griffin. „Większość wojen i państwowych zbrodni jest popełnianych w imię jednego z tych [przepisów]”[21]. Wolnym krajom trudno jest arbitralnie pozbawiać obywateli ich swobód, natomiast reżimy komunistyczne wykorzystują otwarcie luki w Deklaracji praw człowieka.

c. Globalizacja szerzy idee polityczne komunizmu

Komunizm, za pośrednictwem swoich agentów, nieustannie podnosi problemy światowe i twierdzi, że te problemy mogą zostać rozwiązane jedynie poprzez międzynarodową współpracę i międzynarodowe struktury władzy – w celu ostatecznego ustanowienia rządu światowego. W konsekwencji wiele krajów jest coraz bardziej ograniczonych i sterowanych przez rosnącą liczbę traktatów międzynarodowych. W rezultacie suwerenność narodowa jest osłabiana.

Wiele grup wspiera międzynarodowe struktury władzy i chociaż grupy tego rodzaju niekoniecznie są komunistyczne, ich roszczenia są zgodne z intencjami założeń komunistycznych – to znaczy z wyeliminowaniem poszczególnych narodów i ustanowieniem rządu światowego.

W 1970 roku pewna osoba znana z mediów powiedziała podczas obchodów Dnia Ziemi: „Ludzkość potrzebuje porządku światowego. W pełni suwerenny naród nie jest w stanie poradzić sobie z zatruwaniem środowiska. […] Dlatego zarządzanie planetą – bez względu na to, czy mówimy o potrzebie zapobiegania wojnie, czy o konieczności zapobiegnięcia całkowitemu zniszczeniu życia – wymaga rządu światowego”[22]. Manifest humanistyczny II z 1973 roku również ogłosił: „Osiągnęliśmy punkt zwrotny w historii ludzkości, gdzie najlepszym wyjściem jest przekroczenie granic suwerenności narodowej i przejście w kierunku budowy społeczności światowej. […] Zatem patrzymy na rozwój systemu prawa światowego i porządku światowego opartego na ponadnarodowym rządzie federalnym”[23].

W rzeczywistości ustanowienie Programu Środowiskowego Organizacji Narodów Zjednoczonych (ang. United Nations Environment Programme) nastąpiło właśnie dlatego, że grupa, która opowiadała się za globalnym zrzeszeniem w 1972 roku, uznała kwestie środowiska za problem światowy i dlatego wezwała do stworzenia rozwiązań globalnych i ustanowienia światowej agencji ochrony środowiska. Jej pierwszym dyrektorem był Maurice Strong, Kanadyjczyk z mocnymi poglądami socjalistycznymi.

W 1992 roku w Rio de Janeiro na Szczycie Ziemi ONZ (znanym też jako Konferencja Narodów Zjednoczonych na temat Środowiska i Rozwoju) 178 rządów państw głosowało za przyjęciem Agendy 21. Ten ośmiuset stronicowy plan zawiera kwestie dotyczące środowiska, praw kobiet, ochrony zdrowia i tak dalej. Wpływowy naukowiec z instytutu badań nad środowiskiem, a następnie urzędnik Programu Środowiskowego ONZ powiedział: „Suwerenność narodowa – siła kraju do kontrolowania zdarzeń na swoim terytorium – w dzisiejszym świecie straciła wiele na swoim znaczeniu, kiedy granice są nieustannie naruszane przez zanieczyszczanie środowiska, międzynarodowy handel, przepływy finansowe i uchodźców. […] W efekcie narody oddają część swojej suwerenności społeczności międzynarodowej i zaczynają tworzyć nowy system międzynarodowego zarządzania środowiskiem jako środek do rozwiązywania problemów, których w inny sposób nie można rozwiązać”[24].

Na pozór te uzasadnienia dla stworzenia rządu światowego wydają się wspaniałe, aczkolwiek ich prawdziwym celem jest szerzenie komunizmu, aby zdominować świat. W rozdziale 16. przedstawiliśmy wiele przykładów, w jaki sposób komunizm posługuje się żądaniami ochrony środowiska, aby przyspieszyć realizację swoich celów.

Butrus Ghali, w trakcie swojej kadencji jako sekretarz generalny ONZ w latach 1992-1996, rozpoczął intensywne działania w kierunku budowy rządu światowego. Wezwał do utworzenia stałej armii ONZ i nawoływał do stworzenia prawa do pobierania podatków[25]. Ze względu na sprzeciw USA Ghali nie został wybrany na drugą kadencję. Trudno byłoby przewidzieć status ONZ, gdyby stało się inaczej. Chociaż reżimy komunistyczne zawsze odmawiają ingerencji w wewnętrzne sprawy innych krajów, są aktywnymi członkami różnych organizacji międzynarodowych, wspierają rozszerzanie funkcji Organizacji Narodów Zjednoczonych i szerzą koncepcję światowego zarządzania.

W 2005 roku sekretarz generalny ONZ Kofi Annan powiedział: „W dobie współzależności światowe obywatelstwo jest ważnym filarem postępu”[26] Robert Chandler, strateg, który pracował dla Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych (ang. U.S. Air Force), Białego Domu i rozmaitych agencji rządowych, uważa, że tak zwany postęp Annana zniszczyłby suwerenność narodową i otworzyłby drogę do światowego społeczeństwa bez granic. Oenzetowski program „Nauczanie ku kulturze pokoju” (ang. „Teaching toward a culture of peace”) jest w rzeczywistości zorganizowany i prowadzony przez skrajnych lewicowców, którzy według Chandlera zamierzają zniszczyć suwerenność narodów i stworzyć totalitarny rząd światowy bez granic[27].

Książka Nagi komunista, wydana w 1958 roku, demaskująca komunizm, wyszczególniła 45 celów komunizmu, a jednym z nich był: „Promować ONZ jako jedyną nadzieję dla ludzkości. Jeśli jej karta zostanie zmieniona, domagać się ustanowienia jej jako rządu światowego, z własnymi niezależnymi siłami zbrojnymi”[28]. Wielu zdaje sobie sprawę z tego, że cel ustanowienia rządu światowego nie może zostać osiągnięty w krótkim czasie – więc komuniści i globaliści wykorzystują różne sytuacje do ustanowienia międzynarodowych instytucji w wielu dziedzinach, aby następnie promować jedność tych instytucji, wspierając zależność od ONZ, z ostatecznym celem, jakim jest ustanowienie rządu światowego.

Opowiadanie się za rządem światowym, celowe wyolbrzymianie roli Organizacji Narodów Zjednoczonych, przedstawianie ONZ jako panaceum na wszystkie problemy w dzisiejszym świecie – wszystko to jest częścią wysiłków, by wejść w rolę Boga i zaaranżować przyszłość ludzkości poprzez manipulowanie władzą. W rzeczywistości to jest dokładnie ten sam pomysł co komunistyczna utopia, religia, którą ludzie sami sobie stworzyli – a rezultat jest tragiczny.

d. Rząd światowy prowadzi do totalitaryzmu

Nie ma nic złego w wyobrażaniu sobie lepszego świata lub przyszłości, ale dążenie do ustanowienia rządu światowego w celu rozwiązania wszystkich problemów ludzkości jest po prostu dążeniem do współczesnej utopii i grozi totalitaryzmem.

Nieuniknionym problemem, przed którym stoi światowy rząd, mający na celu prawdziwe rozwiązywanie światowych problemów, jest to, jak w rzeczywistości realizuje on swoje plany – polityczne, militarne, ekonomiczne lub inne. Aby przeforsować własne programy w skali światowej, tego rodzaju rząd z pewnością nie przyjąłby formy wolnej demokracji, podobnej do amerykańskiej, ale stałby się totalitarnym, wielkim rządem, takim jak były Związek Radziecki albo chiński reżim komunistyczny.

Aby zachęcić inne kraje do przyłączenia się, światowy rząd niezmiennie oferowałby kuszące korzyści, obietnicę dobrobytu i plan światowej utopii dla ludzkości. Jego oferta podobna jest do komunizmu i prezentuje się jako panaceum na problemy każdego kraju. W celu zrealizowania tych utopijnych ideałów tak ogromnej liczby krajów i rozwiązania złożonych problemów światowych, zgodnie z utopijnym planem – czy będzie to ochrona środowiska, czy zapewnienie bezpieczeństwa i dobrobytu w skali globalnej – taki rząd światowy nieuchronnie starałby się scentralizować swoją władzę w celu przeforsowania swoich programów. Ta centralizacja wywindowałaby władzę rządu do niespotykanego poziomu, a jego kontrola nad społeczeństwem osiągnęłaby bezprecedensową skalę. Na tym etapie taki rząd światowy nie zawracałby sobie głowy osiągnięciem konsensusu wśród swoich państw członkowskich ani nie zwracałby uwagi na żadne podjęte wobec nich zobowiązania, a skupiałby się jedynie na zdecydowanym wdrażaniu swoich programów.

W dzisiejszym świecie istnieją duże różnice pomiędzy krajami. Wiele krajów nie posiada tradycyjnej wiary ani wolności, nie wspominając już o poszanowaniu praw człowieka lub wysokich standardach moralnych. Gdyby kraje połączyły się w celu ustanowienia rządu światowego, taki rząd przyjąłby najniższe wspólne standardy, eliminując wszelkie wymagania dotyczące wiary, przekonań religijnych, moralności i praw człowieka. Innymi słowy, w celu zjednoczenia kraje dostałyby dowolność w tych kwestiach – posługując się koncepcją tak zwanej neutralności religijnej, moralnej i w zakresie praw człowieka. Bez wątpienia rząd światowy promowałby kulturę głównego nurtu w celu zunifikowania świata. Jednak każdy kraj ma swoje własne tradycje kulturowe i przekonania religijne.

Spośród wszystkich ekspertów, naukowców i rządów, które aktywnie wspierają rząd światowy, większość z nich to ateiści lub osoby mające „postępowe” poglądy na przekonania religijne. Oczywiste jest, że ateizm byłby dla rządu światowego podstawową wartością – jest to nieunikniona konsekwencja, wziąwszy pod uwagę fakt, że stoją za nim siły komunistyczne. Aby utrzymać swoją władzę, rząd światowy przymusowo wprowadziłby reedukację ideologiczną, uciekając się do przemocy, by ją zrealizować. Aby zapobiec fragmentacji lub ruchom niepodległościowym państw członkowskich, rząd światowy znacznie wzmocniłby swoje siły wojskowe i policyjne oraz zwiększyłby kontrolę wolności słowa.

Rząd kraju, którego ludzie nie mają wspólnej wiary i kultury, może polegać jedynie na władzy autorytarnej – to znaczy na rządach totalitarnych – w celu utrzymania władzy, a rezultatem jest ograniczenie wolności jednostki. Tak więc rząd światowy byłby nieuchronnie rządem totalitarnym, ponieważ musiałby polegać na autorytaryzmie, aby utrzymać swoją władzę.

Ostatecznie rząd światowy jest dosłownie komunistycznym projektem totalitarnym w innym przebraniu i w efekcie nie różniłby się od dzisiejszych reżimów komunistycznych pod względem zniewolenia i gnębienia własnego społeczeństwa. Jedyna różnica polegałaby na tym, że zamiast ograniczać się do pojedynczego kraju, ten totalitaryzm rozciągnąłby się na cały świat, pod kontrolą jednego rządu, co w efekcie jeszcze bardziej ułatwiałoby zepsucie i zniszczenie ludzkości. W czasie sprawowania władzy ten gargantuiczny rząd stopniowo wprowadzałby wszystkie demoniczne metody, jakimi posługiwały się reżimy komunistyczne. Ta droga w kierunku autorytaryzmu byłaby także procesem niszczenia tradycyjnej kultury i wartości moralnych ludzkości, a to jest dokładnie to, co komunizm pragnie osiągnąć.

4. Globalizacja kulturowa: środki niszczenia ludzkości

W trakcie gdy wymiany kulturowe i przepływ kapitału rozprzestrzeniają się po świecie, różne zwyrodniałe formy kulturowe, które w ciągu ostatnich prawie stu lat stworzył komunizm – takie jak nowoczesne sztuka, literatura i myśl, filmy i telewizja, zdegenerowany styl życia, utylitaryzm, materializm i konsumpcjonizm – są także przekazywane na cały świat. W czasie tego procesu tradycje kulturowe różnych grup etnicznych są odzierane ze swojej zewnętrznej formy i odcinane od pierwotnego znaczenia, co skutkuje zmutowanymi i zdegenerowanymi rodzajami kultury. Osiągając cel w postaci ekonomicznego zysku, te zepsute kultury gwałtownie degenerują także wartości moralne ludzi, dokądkolwiek dotrą.

Stany Zjednoczone są politycznym, gospodarczym i militarnym liderem na arenie świata. To przywództwo przenosi się także na amerykańską kulturę, chętnie akceptowaną i przyjmowaną przez inne kraje i regiony. Po rewolucji przemysłowej, wraz z upadkiem religijnej wiary w nowoczesnym społeczeństwie i rosnącym materializmem jako konsekwencją postępu technicznego, ludzie naturalnie powiązali dobrobyt materialny z siłą cywilizacji. Korzystając z tego trendu, komunizm skoncentrował swoje wysiłki na doprowadzeniu Stanów Zjednoczonych do upadku przy użyciu działań niewymagających przemocy.

W Stanach Zjednoczonych po zinfiltrowaniu i zdeprawowaniu rodziny, polityki, gospodarki, prawa, sztuki, mediów, kultury popularnej w każdym aspekcie codziennego życia i po zepsuciu i zniszczeniu tradycyjnych wartości moralnych komunizm wykorzystał globalizację do eksportu zdegenerowanej kultury.

Ta kultura, promowana jako „kultura wyższa”, ze Stanów Zjednoczonych rozprzestrzeniła się na cały świat. W mgnieniu oka ruch Occupy Wall Street (pol. Okupuj Wall Street) z Nowego Jorku został pokazany na ekranach telewizorów w odległych górskich wioskach w Indiach. Poprzez hollywoodzkie filmy konserwatywne wioski przygraniczne w chińskiej prowincji Yunnan dowiedziały się, że samotne matki, związki pozamałżeńskie i wyzwolenie seksualne są „normalnymi” aspektami życia. Ideologia leżąca u podstaw Wspólnego Programu (ang. Common Core) nauczania stworzonego przez kulturowych marksistów została prawie natychmiast skopiowana do tajwańskich podręczników w szkołach ponadpodstawowych. Rock and roll stał się niezwykle popularny od Ekwadoru w Ameryce Południowej do Malezji w południowo-wschodniej Azji i Fidżi na wyspach Pacyfiku.

Will Münzenberg, niemiecki działacz komunistyczy i jeden z założycieli szkoły frankfurckiej, powiedział: „Musimy zorganizować intelektualistów i posłużyć się nimi tak, żeby zachodnia cywilizacja się zaśmiardła. Tylko w ten sposób, kiedy wypaczą się wszelkie jej wartości i uczynią życie niemożliwym, będziemy mogli narzucić dyktaturę proletariatu”[29].

Z perspektywy lewicy „zaśmiardnięcie cywilizacji zachodniej” jest drogą w kierunku komunizmu. Jednak komunizm, który jest siłą niszczącą tradycyjną kulturę, pozostawioną człowiekowi przez Niebiosa, i który prowadzi człowieka do porzucenia Niebios, jest drogą do osiągniecia celu, jakim jest zniszczenie ludzkości.

Jeśli moglibyśmy porównać zdegenerowaną kulturę Zachodu i kulturę partii totalitarnych reżimów komunistycznych do śmieci, to globalizacja kulturowa byłaby rozszalałym huraganem, rozrzucającym śmieci po całym świecie, bezlitośnie zmiatającym tradycyjne wartości, które Niebiosa pozostawiły człowiekowi. Tutaj skupiamy się na wyjaśnieniu wpływu, jaki wypaczona kultura zachodnia wywarła na świat. W kolejnym rozdziale przeanalizujemy, jak kultura komunistyczna rozprzestrzeniła się po świecie.

a. Globalizacja kulturowa niszczy tradycję

Kultura każdej grupy etnicznej na świecie ma unikatowe cechy i zawiera głębokie wpływy wynikające z jej własnego dziedzictwa przeszłości. Pomimo różnic pomiędzy kulturami etnicznymi wszystkie kierują się tymi samymi boskimi, uniwersalnymi wartościami, którymi zostały obdarzone. Po rewolucji przemysłowej rozwój technologiczny wniósł wygodę do naszego życia. Ze względu na wpływ progresywizmu tradycja jest generalnie postrzegana jako zacofanie. Ocenianie wszystkiego na podstawie nowoczesności, innowacyjności i „postępowości” – lub tego, czy ma wartość komercyjną – stało się nowym standardem.

Tak zwane wspólne wartości, wytworzone przez wymianę kulturową w procesie globalizacji, nie pochodzą z żadnej konkretnej tradycji – są wartościami nowoczesnymi. Elementy i wartości, które mogą być zaakceptowane w globalizacji, odchodzą od tradycji. Zawierają jedynie najbardziej płytkie i głupie elementy dziedzictwa kulturowego, jak również aspekty, które potencjalnie mogą zostać skomercjalizowane. Przekonanie o „wspólnym przeznaczeniu ludzkości” i „naszej wspólnej przyszłości” jest skutkiem przyjmowania takich wypaczonych wartości. Komunizm promuje wartości, które wydają się szlachetne, jednak w rzeczywistości ma na celu doprowadzenie ludzkości do porzucenia wartości tradycyjnych, podmieniając je na jednorodne i podupadające wartości nowoczesne.

Najniższym standardem obecnie widocznym podczas kulturowej globalizacji jest kultura konsumpcyjna i konsumpcjonizm, który przewodzi kulturze światowej. Kierujący się interesem ekonomicznym koncept produktów kulturowych i sposób, w jaki są lansowane, całkowicie koncentruje się na najniższych instynktach konsumenta. Celem jest kontrola ludzkości poprzez uwodzenie, zaspokajanie i oddawanie się płytkim pożądaniom.

Światowa kultura konsumpcyjna celuje w ludzkie pożądania i jest wykorzystywana do degenerowania tradycji na wiele sposobów: po pierwsze, aby przyciągnąć maksymalną liczbę odbiorców, produkty kulturowe nie mogą obrażać żadnej grupy etnicznej zarówno w procesie tworzenia, jak i wyglądem. W rezultacie unikatowe cechy i znaczenia kultury etnicznej są usuwane z produktów. Innymi słowy, tradycja jest oddzielana z produktów poprzez „odkulturowienie” i standaryzację. Populacje mniej wyedukowane i z mniejszą siłą konsumencką są bardziej podatne na taki uproszczony model konsumencki, ponieważ koszt wytworzenia takich produktów jest niższy. Stąd, poprzez globalizację, te populacje są sprowadzone do kultury komercyjnej, która ma najniższy koszt produkcji.

Po drugie, globalizacja przemysłu medialnego doprowadziła do monopoli. W rezultacie elementy komunistyczne mogą z łatwością wykorzystywać zdegenerowane idee twórców, reklamować powierzchowny aspekt kulturowy produktów i wprowadzać ideologię marksistowską podczas ich promowania. Hybrydyzacja kultur poprzez globalizację staje się kolejnym kanałem rozprzestrzeniania ideologii.

Po trzecie, kultura światowa czyni konsumpcjonizm głównym nurtem społeczeństwa. Reklamy, filmy, programy telewizyjne i social media nieustannie bombardują konsumentów ideą, że nie żyją prawdziwie, jeśli nie kupują, nie posiadają określonych produktów lub nie poddają się określonym formom rozrywki. Komunizm używa różnych środków i rozrywki, aby zachęcić ludzi do spełniania ich pragnień. Gdy ludzie oddają się swym pożądaniom, oddalają się od sfery duchowej i zanim się zorientują, zbaczają z drogi swoich pradawnych wierzeń i tradycyjnych wartości.

Komunizm szybko rozprzestrzenia swoją deprawującą ideologię pod zasłoną globalizacji. Wykorzystuje też mentalność stadną. Podczas ciągłego obcowania z mediami społecznościowymi, reklamami, programami telewizyjnymi, filmami i wiadomościami ludzie są bombardowani różnymi antytradycyjnymi i wynaturzonymi ideologiami. To wytwarza iluzję, że tego rodzaju zdegenerowane ideologie reprezentują światowy konsensus. Ludzie stopniowo stają się znieczuleni na szkody, jakie te ideologie wyrządzają tradycjom. Wypaczone zachowania są postrzegane jako modne i zachęca się ludzi, aby byli z nich dumni. Nadużywanie różnych substancji, wyzwolenie seksualne, homoseksualizm, rock and roll, sztuka abstrakcyjna i wiele innych są rozpowszechniane w ten sposób.

Sztuka nowoczesna jest zdegenerowana i gwałci wszelkie tradycyjne definicje estetyki. Niektórzy potrafią to od razu dostrzec, ale jeśli wytwory sztuki nowoczesnej są stale wystawiane w galeriach wielkich miast i sprzedawane za wielkie pieniądze, a media często donoszą o mrocznych i dziwnych dziełach sztuki, ludzie zaczynają wierzyć, że to oni są tymi, którzy stracili kontakt z modą, a ich gust artystyczny powinien się zaktualizować. Ludzie zaczynają negować swoje własne poczucie piękna i wybierają wynaturzone formy sztuki.

Ponieważ wielu ludzi nie ma silnej woli, komunizm jest w stanie wykorzystać mentalność stadną. Z chwilą gdy ludzkość odchodzi od nadanych jej boskich tradycji, wszystko staje się względne i zmienia się w czasie. Ta sytuacja doskonale nadaje się do niecnego wykorzystania przez komunizm.

b. Rozwinięte kraje Zachodu eksportują kulturę antytradycyjną

Rozwinięte kraje Zachodu odgrywają decydującą rolę w globalnych sprawach gospodarczych i militarnych. W rezultacie zachodnia kultura była w stanie szybko rozprzestrzenić się w krajach rozwijających się. Uznano ją za główny nurt współczesnej cywilizacji i kierunek przyszłego rozwoju. Wykorzystując ten trend, umasowiono współczesną, zdegenerowaną kulturę ze Stanów Zjednoczonych i z innych krajów Zachodu na cały świat. Spowodowało to masowe szkody w tradycjach innych grup etnicznych. Rock and roll, narkotyki i wyzwolenie seksualne pod maską zachodniej kultury szybko rozprzestrzeniły się po świecie. Jak wspomniano już w tej książce, upiór komunizmu stoi za rozwojem tych zdeprawowanych kultur, które nie mają nic wspólnego z tradycyjnymi wartościami wynikającymi z wiary w Stwórcę.

Wszelkiego rodzaju zdegenerowana kultura, maskująca się jako kultura Zachodu, jest obecnie rozprzestrzeniana na wszystkie krańce świata. W szczególności Hollywood stało się się głównym nośnikiem różnych ideologii biorących początek z kulturowego marksizmu. Przemysł filmowy ma unikatowe cechy, które pozwalają, by ludzie podświadomie przyjmowali przekazywane im wartości.

Ze względu na swoją siłę gospodarczą kraje Zachodu przyciągają wielu zagranicznych studentów. W tej książce omówiliśmy, w jaki sposób kulturowy marksizm przejął zachodnią edukację, a następnie szpikuje studentów różnymi lewicowymi ideologiami. Gdy wracają do swoich krajów, rozsiewają te ideologie. W ich własnych krajach te zdegenerowane ideologie są postrzegane jako atrakcyjne, ponieważ kraje zachodnie są bardziej zaawansowane technologicznie i na wyższym poziomie rozwoju gospodarczego. Tak więc te ideologie, gdy się rozprzestrzeniają i niszczą lokalną, tradycyjną kulturę, napotykają niewielki opór.

Przykładowo pierwszym krajem w Azji uznającym małżeństwa osób tej samej płci jest społeczeństwo o głębokich tradycjach. Za tą zmianą stoi globalizacja. Po studiach na Zachodzie wielu studentów zaakceptowało ideę małżeństw jednopłciowych i naciskało na zmiany. W większości przypadków postępowi politycy zachęcający do legalizacji małżeństw osób tej samej płci nabyli swoje postępowe poglądy podczas studiów za granicą.

c. Międzynarodowe korporacje szerzą zdegenerowaną kulturę

W czasach globalizacji wzajemny szacunek i tolerancja w stosunku do innych kultur weszły do głównego nurtu. Komunizm bezwzględnie to wykorzystał, by rozszerzyć pojęcie tolerancji i uczynić honorowanie neutralności światowym konsensusem, propagując w ten sposób dewiacyjne idee. W szczególności w wyniku globalizacji homoseksualizm i wyzwolenie seksualne rozwinęły się gwałtownie, poważnie wpływając na wartości moralne tradycyjnych społeczeństw i je niszcząc.

W 2016 roku duża międzynarodowa sieć sprzedaży detalicznej ogłosiła, że szatnie i toalety w sklepach będą „przyjazne dla osób transpłciowych”, co oznacza, że każdy mężczyzna może swobodnie wchodzić do damskich toalet lub szatni, ponieważ może twierdzić, że faktycznie to on jest kobietą. American Family Association (pol. Związek Amerykańskiej Rodziny) wezwał konsumentów do bojkotu firmy z powodu szkód, jakie ten program może wyrządzić kobietom i dzieciom[30]. I rzeczywiście, w 2018 roku mężczyzna wszedł do damskiej łazienki i obnażył się przed młodą dziewczyną[31].

W odpowiedzi na opór konsumentów, którzy hołdują tradycyjnym wartościom, dziennikarze doliczyli się setek międzynarodowych firm, które uzyskały pełny wynik w Corporate Equality Index (pol. Indeksie Równości Korporacyjnej – wskaźniku dotyczącym nastawienia do osób LGBTQ) i stwierdzili, że korporacje o podobnych zasadach co wspomniana sieć sprzedaży detalicznej są wszechobecne we wszystkich aspektach codziennego życia, czyniąc bojkot nierealnym. Dotyczyło to prawie wszystkich linii lotniczych, większości producentów samochodów, sieciowych fast foodów, kawiarni, ważniejszych galerii handlowych, banków, większości producentów filmów, telefonów komórkowych i firm komputerowych i tak dalej[32]. Te wartości stały się tak wszechobecne i powszechne dzięki globalizacji, poprzez kulturę korporacyjną międzynarodowych firm.

d. ONZ rozpowszechnia wypaczone wartości

W 1990 roku Światowa Organizacja Zdrowia ogłosiła, że homoseksualizm nie jest chorobą psychiczną, co bardzo zaktywizowało ruch homoseksualny na całym świecie. W warunkach globalizacji AIDS rozprzestrzenił się na świecie, przy czym najważniejsza grupa osób zagrożonych AIDS, homoseksualiści, nadal jest przedmiotem obaw społecznych i publicznej dyskusji. W ten sposób komunizm sprzyjał ekspansji ruchu homoseksualnego. Pracownicy medyczni zachęcają homoseksualnych pacjentów z AIDS, aby się nie wstydzili i szukali pomocy medycznej. W konsekwencji jednocześnie promowano moralne uznanie zachowań homoseksualnych[33].

Republika Południowej Afryki była pierwszym krajem, który wprowadził do Rady Praw Człowieka ONZ nową konwencję, wymagającą uznania orientacji seksualnej i tożsamości płciowej za wskaźniki praw człowieka. Konwencja ostatecznie została przyjęta. Jest to pierwsza rezolucja ONZ, która bezpośrednio dotyczy orientacji seksualnej i tożsamości płciowej[34]. W rzeczywistości uznaje za normalne to, co kiedyś uważano za wypaczenie, nadając temu taką samą wartość jak prawom naturalnym.

Artykuł 13 Konwencji ONZ o prawach dziecka stanowi: „Dziecko będzie miało prawo do swobodnej wypowiedzi; prawo to ma zawierać swobodę poszukiwania, otrzymywania i przekazywania informacji oraz idei wszelkiego rodzaju, bez względu na granice, w formie ustnej, pisemnej bądź za pomocą druku, w formie artystycznej lub z wykorzystaniem każdego innego środka przekazu według wyboru dziecka”[35].

Niektórzy naukowcy zapytali: Jeśli rodzice nie pozwalają swoim dzieciom nosić t-shirtów z symbolami satanistycznymi, czy stanowi to naruszenie praw dziecka? Czy dzieci mogą odzywać się do rodziców tak, jak im się żywnie podoba[36]? Dzieciom może brakować odpowiedniego osądu. Jeśli dopuszczają się przemocy albo naruszają normy etyczne, to czy rodzice mogą dyscyplinować swoje dzieci?

Te obawy nie są nieuzasadnione. W 2017 roku w Ontario, w Kanadzie przyjęto prawo, zgodnie z którym rodzice nie powinni przeciwstawiać się wyborom dzieci co do wyrażania swojej płci (to znaczy dzieci mogą same wybrać swoją płeć, gdzie chłopcy mogą być dziewczynkami i na odwrót). A to, że rodzice nie akceptują identyfikacji płciowej swojego dziecka, może być potraktowane jako maltretowanie dziecka, a dziecko może zostać im odebrane przez państwo[37].

Komunizm w sposób wszechogarniający wykorzystuje globalizację do zmutowania i niszczenia tradycyjnej kultury i wartości moralnych. Można do tego zaliczyć wykorzystanie zarówno krajów rozwiniętych, jak i międzynarodowych korporacji i międzynarodowych instytucji. Ludzie zanurzeni są w powierzchownej wygodzie światowego życia, jednak nie są świadomi, że ich idee i świadomość niepostrzeżenie są zmieniane. W ciągu zaledwie kilku dekad te zupełnie nowe idee jak rozszalałe tsunami pochłonęły wiele części świata. Dokądkolwiek docierają, kultura się zmienia, cywilizacje giną i nawet dla tych najstarszych i najbardziej zamkniętych krajów nie ma ratunku.

Tradycyjna kultura jest trzonem ludzkiej egzystencji, ważnym gwarantem utrzymania standardów moralnych człowieka. Jest kluczem do możności bycia zbawionym przez Stwórcę. W procesie globalizacji doszło do mutacji, a nawet jej zniszczenia przez aranżacje komunistycznego demona, ludzka cywilizacja zaś stoi w obliczu bezprecedensowego kryzysu.

Wnioski

Różne narodowości i kraje istniały od tysiącleci. Pomimo że istnieją w różnych regionach, mają różne formy społeczne i systemy polityczne, posługują się różnymi językami oraz mają różne cechy kulturowe i psychologiczne – to wszystkie mają wspólne, uniwersalne wartości. Te uniwersalne wartości są rdzeniem tradycyjnej kultury dla wszystkich grup etnicznych.

Niewiele ponad sto lat po pojawieniu się komunizmu na światowej arenie, ludzkość stanęła w obliczu śmiertelnego niebezpieczeństwa, ponieważ tradycyjne kultury zostały zrujnowane i zniszczone na niewyobrażalną skalę.

Po rewolucji październikowej komuniści przejęli władzę w Rosji i później w Chinach, wielkich potęgach Wschodu, wybijając elity tradycyjnej kultury i wyniszczając tradycyjną kulturę. Po drugiej wojnie światowej kraje komunistyczne zinfiltrowały ONZ i przejęły kontrolę nad nią i innymi organizacjami międzynarodowymi, naruszyły demokratyczne procedury, pozwalając większości opanować mniejszość, i posłużyły się pieniędzmi do pozyskania małych krajów, próbując wykorzystać wielki rząd ONZ do ściągnięcia całego świata w dół, w kierunku zepsucia i deprawacji.

Na całym świecie, zwłaszcza po zakończeniu zimnej wojny, komunizm zaczął posługiwać się polityką międzynarodową, ekonomią, wymianą kulturową i współpracą do rozszerzenia i kontroli globalizacji, narzucając dewiacyjne wartości i systematycznie niszcząc wartości uniwersalne i tradycje. Do dziś demon komunizmu rządzi całym światem.

Współczesne ponadnarodowe grupy polityczne i gospodarcze opanowały ogromne zasoby, a ich wpływ przeniknął do każdego aspektu ludzkiego społeczeństwa. Od wielkich kwestii, takich jak środowisko, gospodarka, handel, wojskowość, dyplomacja, nauka i technologia, edukacja, energia, działania wojenne i imigracja, aż do małych spraw, takich jak rozrywka, moda, styl życia, wszystkie są coraz bardziej manipulowane przez globalistów. Jeśliby powstał rząd globalny, byłoby łatwo zmutować albo nawet zniszczyć ludzkość zaledwie jedną decyzją.

Używając globalizacji w połączeniu z innymi metodami, komunistyczny demon zrujnował społeczeństwo ludzkie w ciągu nieco ponad stu lat i zarówno Wschód, jak i Zachód są zagrożone zniszczeniem.

Jedynie powracając do tradycji, istoty ludzkie mogą przywrócić suwerennym narodom i wymianie międzynarodowej uniwersalne wartości i tradycyjną kulturę. Jest to konieczne, aby powrócić do uniwersalnych wartości i tradycyjnej kultury, co pozwoli ludzkości, pod opieką i z łaską Boga, wyeliminować komunistyczne widmo i podążyć w kierunku jasnej przyszłości.

Przeczytaj Rozdział osiemnasty, część 1.

Przypisy

[1] Karl Marx, Manifesto of the Communist Party (Marx/Engels Internet Archive), https://www.marxists.org/archive/marx/works/1848/communist-manifesto/ch04.htm.

[2] Karl Marx and Friedrich Engels, The German Ideology, Vol. I, 1845, https://www.marxists.org/archive/marx/works/1845/german-ideology/index.htm. Polskie tłumaczenie pochodzi od redakcji.

[3] V. I. Lenin, „The Third, Communist International”, Lenin’s Collected Works, 4th English Edition, Volume 29 (Moscow: Progress Publishers, 1972), 240-241, https://www.marxists.org/archive/lenin/works/1919/mar/x04.htm.

[4] G. Edward Griffin, Fearful Master: A Second Look at the United Nations (Appleton, Wis.: Western Islands, 1964), Chapter 7.

[5] William Z. Foster, Toward Soviet America (International Publishers, 1932), Chapter 5. Polskie tłumaczenie pochodzi od redakcji.

[6] James Bovard, „The World Bank vs. the World’s Poor”, Cato Institute Policy Analysis No. 92, September 28, 1987, https://object.cato.org/sites/cato.org/files/pubs/pdf/pa092.pdf.

[7] The World Bank, „Poverty: Overview”, https://www.worldbank.org/en/topic/poverty/overview.

[8] Dani Rodrik, The Globalization Paradox: Why Global Markets, States, and Democracy Can’t Coexist (Oxford: Oxford University Press, 2011), 19.

[9] Robert Atkinson, „Why the 2000s Were a Lost Decade for American Manufacturing”, IndustryWeek, March 14, 2013, https://www.industryweek.com/the-economy/article/22006840/why-the-2000s-were-a-lost-decade-for-american-manufacturing.

[10] U.S. Bureau of Labor Statistics, „A Profile of the Working Poor, 2016”, July 2018, https://www.bls.gov/opub/reports/working-poor/2016/home.htm.

[11] Alex Kingsbury, „Declassified Documents Reveal KGB Spies in the U.S.: Alger Hiss, Elizabeth Bentley, and Bernard Redmont Are the Subjects of Scrutiny”, U.S. News, July 17, 2009, https://www.usnews.com/news/articles/2009/07/17/declassified-documents-reveal-kgb-spies-in-the-us.

[12] William F. Jasper, Global Tyranny… Step by Step: The United Nations and the Emerging New World Order (Appleton, Wis.: Western Islands Publishers, 1992), 69.

[13] Ibid., 69-70.

[14] „FBI Chief Finds Red Spies ‘Potent Danger’”, Los Angeles Times, May 4, 1963, jak podano w: G. Edward Griffin, The Fearful Master: A Second Look at the United Nations, Chapter 7.

[15] Jasper, Global Tyranny, 75.

[16] Colum Lynch, „China Enlists U.N. to Promote Its Belt and Road Project”, Foreign Policy, May 10, 2018, https://foreignpolicy.com/2018/05/10/china-enlists-u-n-to-promote-its-belt-and-road-project/.

[17] See Robert W. Lee, The United Nations Conspiracy (Appleton, Wis.: Western Islands, 1981); William F. Jasper, The United Nations Exposed: The International Conspiracy to Rule the World (Appleton, Wis.: The John Birch Society, 2001); Dore Gold, Tower of Babble: How the United Nations Has Fueled Global Chaos (New York, Crown Forum, 2004); Joseph A. Klein, Global Deception: The UN’s Stealth Assault on America’s Freedom (Los Angeles: World Ahead, 2005); Eric Shawn, The U.N. Exposed: How the United Nations Sabotages America’s Security and Fails the World (New York: Penguin Books, 2006); Daniel Greenfield, 10 Reasons to Abolish the UN (David Horowitz Freedom Center, 2011).

[18] Dore Gold, Tower of Babble: How the United Nations Has Fueled Global Chaos (New York, Crown Forum, 2004), 3. Polskie tłumaczenie pochodzi od redakcji.

[19] Gold, Tower of Babble, 1-24.

[20] Jak podano w: Robert Chandler, Shadow World: Resurgent Russia, The Global New Left, and Radical Islam (Washington, D.C.: Regnery Publishing, 2008), 403-4. Polskie tłumaczenie pochodzi od redakcji.

[21] Griffin, Fearful Master, Chapter 11. Polskie tłumaczenie pochodzi od redakcji.

[22] Jak podano w: Jasper, Global Tyranny, 90. Polskie tłumaczenie pochodzi od redakcji.

[23] Humanist Manifesto II, American Humanist Association, https://americanhumanist.org/what-is-humanism/manifesto2/. Polskie tłumaczenie pochodzi od redakcji.

[24] Hilary F. French, et al., „After the Earth Summit: The Future of Environmental Governance”, Worldwatch Institute 107, March 1992.

[25] Jasper, Global Tyranny… Step by Step, 71.

[26] Jak podano w: Chandler, Shadow World, 401.

[27] Chandler, Shadow World, 401-3.

[28] W. Cleon Skousen, The Naked Communist (Salt Lake City: Izzard Ink Publishing, 1958, 2014), Chapter 12. Polskie tłumaczenie pochodzi od redakcji.

[29] Bernard Connolly, The Rotten Heart of Europe: Dirty War for Europe’s Money (London: Faber & Faber, 1997), Kindle edition, location 113-118.

[30] „Sign the Boycott Target Pledge!”, American Family Association, https://www.afa.net/target.

[31] Hayley Peterson, „Outraged Shoppers Threaten to Boycott Target after a Man Exposes Himself to a Young Girl in a Store’s Bathroom”, Business Insider, April 6, 2018, https://www.businessinsider.com/target-faces-boycott-threat-after-man-exposes-himself-in-womens-bathroom-2018-4.

[32] Samantha Allen, „All the Things You Can No Longer Buy if You’re Really Boycotting Trans-Friendly Businesses”, The Daily Beast, April 26, 2016, https://www.thedailybeast.com/all-the-things-you-can-no-longer-buy-if-youre-really-boycotting-trans-friendly-businesses.

[33] Graeme Reid, „A Globalized LGBT Rights Fight”, Human Rights Watch, November 2, 2011, https://www.hrw.org/news/2011/11/02/globalized-lgbt-rights-fight.

[34] Ibid.

[35] United Nations, Office of the High Commissioner, Convention on the Rights of the Child, https://www.ohchr.org/en/professionalinterest/pages/crc.aspx (ostatni dostęp 25 stycznia 2019). Polskie tłumaczenie za: Dziennik Ustaw 1991 nr 120 poz. 526, http://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=WDU19911200526.

[36] Jasper, Global Tyranny… Step by Step, 148.

[37] Grace Carr, „Ontario Makes Disapproval of Kid’s Gender Choice Potential Child Abuse”, The Daily Caller, June 5, 2017, https://dailycaller.com/2017/06/05/ontario-makes-disapproval-of-kids-gender-choice-child-abuse/.

Tekst oryginalny ukazał się w anglojęzycznej edycji „The Epoch Times” dnia 2018-06-04, link do artykułu: https://www.theepochtimes.com/chapter-seventeen-globalization-communism-at-its-core_2795606.html