Longxi International Hotel w Huaxi w prowincji Jiangsu to jeden z najwyższych budynków w Chinach. Wznosi się na wysokość 328 m (1082 stóp), a jego budowa kosztowała 470 mln USD. Jest reklamowany przez chińskich oficjeli jako symbol wzrostu gospodarczego Chin, 25.09.2011 r. (AFP via Getty Images)
Każdemu, kto marzy o „absolutnej równości i powszechnym dobrobycie dla wszystkich” i do nich dąży, wioska Huaxi w Chinach wydawała się bliska realizacji utopijnego marzenia. Kłopot w tym, że po dekadach cieszenia się światową sławą „najbogatszej wioski w Chinach” Huaxi stoi teraz w obliczu bankructwa.
Pod koniec lutego br. po internecie krążyło krótkie nagranie wideo przedstawiające setki ludzi ustawiających się w deszczu w kolejce przed budynkiem w wiosce Huaxi. Wyglądało to jak panika bankowa zainicjowana przez zaniepokojonych mieszkańców wioski, którzy chcieli wypłacić swoje oszczędności.
Chińskojęzyczne media poinformowały, że komitet Komunistycznej Partii Chin (KPCh) w wiosce Huaxi potwierdził autentyczność nagrania wideo. Jednocześnie media stwierdziły, że wioska nie ma problemu ze spłatą długów i ma wystarczające fundusze.
Jednak jeden z mieszkańców wioski, pan Li, który stał w deszczu w kolejce, powiedział lokalnym mediom, że powodem paniki wśród mieszkańców było to, że od 24 lutego dywidendy z akcji Huaxi Group gwałtownie spadły z 30 do 0,5 proc. Firma nie przedstawiła żadnych wyjaśnień. Osoby, które dokonywały wypłat po 24 lutego, mogły otrzymać tylko 0,5 proc. dywidendy zamiast obiecanych 30 proc. – jak zapewniano, gdy kupowały akcje Huaxi Group.
Według chińskiego koncernu Tencent wioska Huaxi już zbankrutowała, a jej zadłużenie wynosi ponad 40 mld juanów (6,1 mld USD). Wille mieszkańców wioski obciążone są hipotekami, ale nikt nie ośmiela się ich przejąć.
Pożyczka na kupno stali doprowadziła do bankructwa
Jak wioska Huaxi przeszła od „wioski nr 1 na świecie” do bankructwa?
Wioska Huaxi znajduje się w granicach Jiangyin, miasta na prawach powiatu w prowincji Jiangsu, a została założona w 1962 roku.
Podobnie jak wiele innych wiosek w Chinach, jej roczny dochód na mieszkańca wynosił mniej niż 20 juanów (3,03 USD), a wieśniacy z trudem wiązali koniec z końcem.
Miała jednak nietypowego sekretarza KPCh: Wu Renbao, który kiedyś pracował dla rządu jako „kadra państwowa” i został przydzielony do wioski jako jej sekretarz partii.
W przeciwieństwie do innych urzędników zarządzających wsiami, Wu Renbao miał bardzo przenikliwy zmysł polityczny i biznesowy, a także kontakty w agencjach rządowych.
W 1992 roku, zaraz po tym jak ówczesny przywódca KPCh Deng Xiaoping zakończył swoją słynną podróż na południe [Chin] i wzmocnił politykę „reform i otwarcia”, Wu Renbao natychmiast zdał sobie sprawę, że istnieje duża szansa, iż chińska gospodarka wkrótce nabierze rozpędu.
Zwołał nadzwyczajne spotkanie z najważniejszymi urzędnikami wioski i przedstawił swoje przewidywania, że rozwój gospodarczy nieuchronnie doprowadzi do wzrostu cen surowców.
Postanowił więc przyjąć strategię „pożyczania pieniędzy, aby wykorzystać tę sytuację w jak największym stopniu”.
Wieś pożyczyła ponad 80 mln juanów (12,2 mln USD) i kupiła dużą ilość surowców, np. stali.
Po tym jak przemówienie Deng Xiaopinga rozeszło się w po całych Chinach, ceny surowców znacznie wzrosły, dzięki czemu wioska Huaxi była w stanie zarobić swoje „pierwsze wiadro złota” na dalszy rozwój.
Jednakże osoba z otoczenia Wu Renbao powiedziała niedawno BBC, że to, co pomogło wiosce Huaxi „wybić się w górę”, to nie przemówienie Deng Xiaopinga z jego podróży na południe kraju, ale „wykorzystanie poufnych informacji w handlu surowcami do produkcji stali”.
Fakt, że Wu Renbao był w stanie pożyczyć 80 mln juanów (12,2 mln USD), w tym 60 mln juanów (9,1 mln USD) od banków, także pokazał, że miał bardzo dobre relacje zarówno z władzami, jak i bankami, czego nie mieli zwykli rolnicy.
Rewolucja socjalistyczna i nieskazitelne „miejsce marzeń”
Mając ogromne bogactwo zgromadzone dzięki stali, Wu Renbao rozpoczął w wiosce Huaxi socjalistyczną rewolucję w latach 90. XX w.
Połączył ziemię mieszkańców wioski i zbudował wille w jednolitym stylu dla każdego gospodarstwa domowego oraz ustanowił w wiosce bezpłatny system medyczny i edukacyjny. Wydawało się więc, że wszyscy cieszą się wymarzonym stylem życia: mieszkają w pięknych domach, jeżdżą luksusowymi samochodami, mają darmowe jedzenie, opiekę medyczną i edukację.
Jednak mieszkańcy wioski mają prawo jedynie do korzystania z willi, ale nie są ich właścicielami, co oznacza, że wille nie mogą być sprzedane.
Wu Renbao wywłaszczył także rolników z ziemi i zbudował wiele fabryk, w tym fabryki skarpet i tekstyliów. Zachęcał mieszkańców wsi do pracy w fabrykach i założył Huaxi Group, która jest kontrolowana przez komitet wiejski i wypłaca mieszkańcom wioski dywidendy pod koniec każdego roku.
Z informacji dostępnych publicznie wynika, że roczna płaca per capita mieszkańców wioski Huaxi osiągnęła w 2004 roku 122 600 juanów (18 691 USD), czyli 41,76 razy więcej niż średnia płaca chińskich rolników i 13,01 razy więcej niż średnia płaca mieszkańców miast.
Jednak tylko 20 proc. rocznych dywidend Huaxi Group jest wypłacanych mieszkańcom wioski w gotówce, reszta jest deponowana bezpośrednio w Komitecie Wiejskim Huaxi. Mieszkańcy wsi mogą składać wnioski do komitetu wiejskiego o otrzymanie niezbędnych środków tylko wtedy, gdy mają do czynienia z ważnymi wydarzeniami, takimi jak małżeństwo, czasami jednak kwota płatności będzie zmniejszona przez komitet wiejski pod pretekstem „oszczędności”.
Pod 40-letnimi rządami twardej ręki Wu Renbao wioska Huaxi rozwijała swoją gospodarkę w trybie „kolektywnego totalitaryzmu”, czyli „tworzenia gałęzi przemysłu w latach 70., fabryk w latach 80. i miast w latach 90.”.
W 1996 roku cała wieś mieszkała już w ujednoliconych willach.
Widok na wioskę Huaxi ze Złotej Pagody, 10.12.2004 r. (Goh Chai Hin/AFP via Getty Images)
W filmie promocyjnym dla odwiedzających wioskę Huaxi pt. „Droga do Huaxi” twierdzi się, że wioska osiągnęła doskonały status pod względem wielu „braków”, m.in. braku hazardu, braku przesądów, braku poważnych przestępstw, braku składania petycji, braku skarg i krytykowania za plecami.
W tym filmie wioska Huaxi przedstawiona jest jako całkowicie odcięta od ciemnej strony społeczeństwa i jako nieskazitelne „miejsce marzeń”.
W rezultacie wioska Huaxi została uznana za „zaawansowany model, który wyrósł pod przewodnictwem myśli Mao Zedonga, teorii Deng Xiaopinga i ważnej myśli ‘trzech reprezentacji’ Jiang Zemina” oraz za „sztandarowy przykład rozwoju terenów wiejskich w Chinach”.
Wu, jako osoba odpowiedzialna za wszystkie osiągnięcia, brał udział w wielu krajowych i partyjnych kongresach i był przyjmowany przez wszystkich sekretarzy generalnych KPCh, w tym Jiang Zemina, Hu Jintao i Xi Jinpinga.
W 2005 roku Wu pojawił się na okładce magazynu „Time”, a w sierpniu 2011 roku wioska Huaxi kupiła za 1 mln USD prawa do emisji reklam na Times Square w Nowym Jorku i promowała się jako „wioska o światowej renomie”.
„Powszechny dobrobyt” staje się królestwem jednej rodziny
Jednak w 2008 roku wioska Huaxi osiągnęła szczyt rozwoju i zaczęła chylić się ku upadkowi. Główne gałęzie przemysłu, na których się opierała, w tym tekstylny i stalowy, zaczęły podupadać.
Kolejnym problemem jest to, że podczas gdy Wu Renbao był tym, który stworzył cud Huaxi, jego rodzina stała się również jedynym władcą wioski. Wszystkie ważne stanowiska zostały zajęte przez członków rodziny Wu.
Według badań przeprowadzonych w 2004 roku przez Zhou Yi, profesora socjologii na Uniwersytecie Fudan, fundusze, którymi dysponowali czterej synowie Wu Renbao, stanowiły 90,7 proc. całkowitych funduszy wioski Huaxi, podczas gdy zwykli mieszkańcy wioski dostawali tylko około tysiąca juanów na miesiąc.
Ujawniono również, że wspaniałe wrażenie, jakie wywiera wioska Huaxi, to tylko pozory. Mieszkańcy nazywani są „najbogatszymi rolnikami”, lecz w rzeczywistości nie można nawet powiedzieć, by żyli jak normalni ludzie, jako że są centralnie monitorowani i zarządzani, surowo zabrania się im kontaktów z osobami z zewnątrz. Muszą nawet prosić o pozwolenie, kiedy chcą opuścić wioskę.
Ponadto mieszkańcy wioski mają do swojej dyspozycji jedynie niewielką ilość pieniędzy. Wszystkie inne wydatki muszą być zatwierdzane przez wioskę.
A kiedy miejscowi decydują się opuścić wioskę, muszą zostawić cały swój majątek i bogactwo.
Mieszkańcy wioski mogą jedynie używać rzeczy, nie mogą mieć własnych luksusowych dóbr takich jak samochody Mercedes-Benz. Znajdują się w pułapce, w której muszą odgrywać rolę aktorów i propagandystów wioski. Jednak odwiedzający widzą, jak prowadzą oni samochody marki Mercedes-Benz.
Innymi słowy, chociaż wioska Huaxi twierdzi, że „wspólny dobrobyt” jest jej ostatecznym celem, w rzeczywistości stała się królestwem tylko dla rodziny Wu.
Symbol upadku socjalizmu i kolektywizmu
Wiadomość o zadłużeniu wioski Huaxi na prawie 40 mld juanów (6,1 mld USD) pojawiła się już w 2019 roku. Jednak wioska Huaxi nigdy się do tego nie przyznała.
Niedawno w internecie pojawił się dokument z Urzędu Miejskiego Wuxi, z którego wynika, że na dziewiątym zebraniu u burmistrza w 2019 roku omawiano sprawę „wysłuchania raportu na temat możliwości załagodzenia trudności związanych z płynnością Huaxi Group w mieście Jiangyin”.
Publiczne raporty finansowe pokazują, że według stanu na trzeci kwartał 2018 roku Huaxi Group miała zobowiązania w wysokości 36,93 mld juanów (5,63 mld USD), co określało jej wskaźnik zadłużenia (stosunek zobowiązań ogółem do łącznej wartości aktywów przedsiębiorstwa – przyp. redakcji) na poziomie 67,4 proc.
Według chińskiego naukowca Wen Kejiana wioska Huaxi stała się symbolem upadku socjalizmu i kolektywizmu.
Wen napisał: „Istnienie wioski Huaxi było pierwotnie pocieszeniem dla tych starych dusz, które wciąż miały złudzenia, ale teraz ten symbol pocieszenia nie jest już wiarygodny i ludzie muszą dokonać wyboru co do przyszłości”.
Inny chiński analityk finansowy Caijinglengyan powiedział, że wcale nie będzie zaskakujące, jeśli wioska Huaxi zostanie zmiażdżona długiem i bez reszty zbankrutuje. Powiedział, że ten fałszywy, stworzony przez człowieka cud gospodarki kolektywnej będzie musiał pewnego dnia upaść, wraz z promowaną niegdyś przez KPCh ideologią.
„Ten dzień jest coraz bliżej” – powiedział.
Tekst oryginalny ukazał się w anglojęzycznej edycji „The Epoch Times” dnia 2021-04-09, link do artykułu: https://www.theepochtimes.com/huaxi-village-the-communist-experiment-thats-bursting-a-bubble_3766792.html
