Rozdział osiemnasty: Komunistyczna Partia Chin i jej wilczy apetyt na świat, część 2. (UAKTUALNIONE)

Upiór komunizmu nie zniknął wraz z rozpadem partii komunistycznej w Europie Wschodniej

Na łamach polskiej edycji „The Epoch Times” przedstawiamy w częściach adaptację książki „Jak diabeł komunizmu rządzi naszym światem”, opublikowanej oryginalnie w języku chińskim, autorstwa tego samego zespołu redakcyjnego, który wydał „Dziewięć komentarzy na temat partii komunistycznej”.

Spis treści (kontynuacja)

3. „Wykorzystująca wszystko wojna” z cechami chińskiego komunizmu

a. Mechanizm światowej propagandy KPCh
b. Zjednoczony Front Pracy ma na celu dezintegrację wolnego świata od środka
c. Ekonomiczne działania wojenne: ciężka artyleria KPCh
d. Wykorzystywanie mas społecznych do szpiegostwa
e. Nieograniczona wojna przybiera wiele form

4. Komunistyczny „model chiński”

5. Wyciągnięte wnioski i znalezienie wyjścia

a. Strategia ustępstw – śmiertelny błąd
b. Dlaczego Zachód pomylił się co do Chin?
c. Wyjście z sytuacji

Przypisy (kontynuacja)

3. „Wykorzystująca wszystko wojna” z cechami chińskiego komunizmu

W procesie realizacji swoich światowych celów KPCh nie uznaje ograniczeń moralnych i nie przestrzega żadnych praw. Jak przedstawiono to w książce pt. Dziewięć komentarzy na temat partii komunistycznej, historia założenia KPCh jest procesem stopniowego doskonalenia się zła na przestrzeni dziejów, zarówno w Chinach, jak i na całym świecie, włączając w to dziewięć odziedziczonych cech partii: „zło, oszustwo, podżeganie, podburzanie społecznych szumowin, szpiegostwo, rozbój, walka, eliminacja, kontrola”[112]. Te cechy są widoczne wszędzie w procesie globalnej ekspansji KPCh, a partia nieustannie usprawnia i wzmacnia swoje techniki jak złośliwy nowotwór. Prowadzona przez KPCh wykorzystująca wszystko wojna jest kwintesencją tych cech i ważną częścią jej sukcesu.

Idea wojny wykorzystującej wszystko zawsze była obecna w wojskowych praktykach KPCh. W 1999 roku dwóch chińskich pułkowników oficjalnie użyło tego zwrotu w książce pt. Unrestricted Warfare (tłum. red. wojna wykorzystująca wszystko). Jak sama nazwa wskazuje, wojna wykorzystująca wszystko ma następujące cechy: „wojna ponad wszelkimi granicami i ograniczeniami, […] zmuszenie wroga wszelkimi środkami do zaakceptowania własnego interesu [agresora], w tym metodami siłowymi i niesiłowymi, militarnymi i niemilitarnymi, poprzez zabijanie i bez zabijania. […] Te środki obejmują wszystko, informacja jest wszechobecna, pole bitwy jest wszędzie […] ponad wszelkimi politycznymi, historycznymi, kulturowymi i moralnymi ograniczeniami”.

Nieograniczone działania wojenne oznaczają, że „wszystkie rodzaje broni i technologii mogą być użyte na życzenie; oznacza to, że wszelkie granice pomiędzy światem wojny i bez wojen, militarne i niemilitarne są zatarte”. Wykorzystywane metody obejmują wszystkie państwa i wszelkie sfery aktywności ludzkiej. Finanse, handel, media, prawo międzynarodowe, przestrzeń kosmiczna i wiele innych to potencjalne pola walki. W arsenale znajdują się takie rodzaje broni jak hacking, terroryzm, wojna biochemiczna, wojna ekologiczna, wojna atomowa, wojna elektroniczna, przemyt narkotyków, wywiad, wojna psychologiczna, wojna ideologiczna, sankcje, przemyt[113].

Autorzy Unrestricted Warfare uważają, że „uogólnienie wojny” jest przyszłością nie do uniknięcia i że każda dziedzina musi zostać zmilitaryzowana. Uważają, że duża liczba personelu niemilitarnego jest kluczowa w wojnie wykorzystującej wszystko i że rząd musi szybko przygotować się do walki na wszelkich polach działań wojennych, które dotychczas nie były brane pod uwagę[114].

Wiele osób odnosi się do różnych środowisk zawodowych lub społecznych jako „pola bitwy” na zasadzie metafory, ale dla KPCh oznacza to dosłownie pole walki. Wszystkie dziedziny są polami bitew, ponieważ KPCh cały czas prowadzi wojnę, a wszyscy są żołnierzami. Wszystkie konflikty są postrzegane jako walka na śmierć i życie. Niewielkie problemy są rozdmuchiwane do rangi zasad i ideologii, a cały naród jest zmobilizowany jak na wojnę, tak aby cele KPCh zostały osiągnięte.

W latach 40. XX wieku, podczas chińskiej wojny domowej, KPCh posługiwała się wojną ekonomiczną, by zaszkodzić gospodarce nacjonalistycznego rządu (Kuomintang, KMT) Republiki Chińskiej i spowodować jego upadek. Partia wykorzystywała szpiegostwo do zdobycia planów wojskowych Kuomintangu, nawet zanim własne jednostki wojskowe KMT je otrzymały. KPCh obecnie nadal wykorzystuje nieograniczone metody działań wojennych, tyle że na jeszcze większą i szerszą skalę. Nieograniczona, wykorzystująca wszystko wojna oznacza łamanie wszelkich konwencjonalnych zasad i ograniczeń moralnych. To sprawia, że większość ludzi Zachodu, zachodnich rządów i firm nie jest w stanie zrozumieć, jak działa KPCh, a co dopiero z nią konkurować.

Aby osiągnąć swoje cele, KPCh na wielu płaszczyznach wdraża wiele niepozornych środków:

• eksportowanie kultury partii i kłamstw poprzez zagraniczną propagandę
• kontrolowanie światowych mediów i prowadzenie wojny ideologicznej
• wykorzystywanie popularności i sławy, podstawianie pięknych młodych kobiet jako seksualnej przynęty (ang. honey trap), wykorzystywanie relacji międzyludzkich, przekupstwa i despotycznej siły do zjednania sobie liderów światowych organizacji, ważnych osobistości politycznych z różnych krajów, ekspertów z think tanków i kręgów akademickich, rekinów biznesu i wpływowych ludzi ze wszystkich środowisk
• wspieranie, podżeganie i sprzymierzanie się z wrogimi reżimami w celu rozproszenia i odwrócenia uwagi Stanów Zjednoczonych i rządów zachodnich
• wykorzystanie dyplomacji wymiany gospodarczej, aby wolne kraje konkurowały z sobą wzajemnie o chiński rynek o wartości ponad miliarda dolarów, który jest tu przynętą
• pogłębienie integracji gospodarczej i współzależności w celu uzależnienia innych krajów
• naruszanie reguł dotyczących handlu Światowej Organizacji Handlu
• podejmowanie pustosłownych zobowiązań reformatorskich w celu gromadzenia nadwyżek handlowych i rezerw walutowych
• posługiwanie się rynkiem, międzynarodową wymianą handlową i zasobami finansowymi jako narzędziami w nieograniczonej wojnie gospodarczej służącymi do wyciszania praw człowieka i zmuszanie innych krajów do porzucenia moralnej odpowiedzialności i uniwersalnych wartości
• zmuszanie Chińczyków pracujących w prywatnych przedsiębiorstwach za granicą do kradzieży informacji
• branie na zakładników obywateli chińskich oraz z innych krajów.

a. Mechanizm światowej propagandy KPCh

Gdy w Londynie w 2018 roku powstał oddział państwowej rozgłośni medialnej ChRL, to stacja napotkała godny pozazdroszczenia problem: zbyt wielu chętnych aplikowało o pracę. Na dziewięćdziesiąt dostępnych stanowisk zgłosiło się blisko sześć tysięcy osób[115]. Chęć ludzi do pracy dla tuby propagandowej KPCh – pracy wymagającej relacjonowania wydarzeń z perspektywy ChRL – odzwierciedla upadek zachodniego przemysłu medialnego i zagrożenie, jakim zagraniczna propaganda KPCh jest dla świata.

Największa na świecie machina propagandowa

Pewnego razu Mao Zedong zażądał, aby Agencja Informacyjna Xinhua „przejęła kontrolę nad Ziemią i pozwoliła całemu światu usłyszeć nasz głos”[116].

Po kryzysie finansowym 2008 roku zachodnie media stanęły w obliczu własnych kryzysów finansowych i biznesowych. KPCh wykorzystała tę okazję do rozwinięcia swojej kampanii „wielkiej zewnętrznej propagandy”. „People’s Daily”, „China Daily”, Agencja Informacyjna Xinhua, Centralna Telewizja Chińska (ang. China Central Television, CCTV), Chińskie Radio Międzynarodowe (ang. China Radio International, CRI; z siedzibą w Pekinie, nadające w 43 językach – przyp. redakcji) i inne tuby propagandowe partii komunistycznej rozpoczęły dystrybucję gazet (np. skrzynki z gazetami na ulicach), założyły stacje radiowe i stacje telewizyjne na całym świecie.

Chang Ping, były dyrektor działu wiadomości największej chińskiej gazety „Southern Weekend”, powiedział, że w latach między 2009 a 2015 chiński reżim przeznaczył 45 miliardów juanów (6,52 mld USD) na „narodową strategię zewnętrznej propagandy dla public relations i opinii publicznej”. Według źródeł z chińskich mediów 45 miliardów juanów było zaledwie niewielką częścią całkowitych wydatków[117]. Zgodnie z raportem opublikowanym w 2015 roku przez Wilson Center szacuje się, że KPCh wydaje rocznie między 7 a 10 miliardów USD na media skierowane do niechińskich odbiorców[118].

W marcu 2018 roku Departament Propagandy Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Chin doprowadził do połączenia CCTV, Chińskiego Radia Międzynarodowego i Chińskiego Radia Narodowego (ang. China National Radio), by założyć China Media Group, zwaną również Voice of China (pol. Głos Chin). I tak powstała największa machina propagandowa na świecie.

Aparat zagranicznej propagandy KPCh stara się iść z duchem czasu. Zagraniczne stacje wedle swojej strategii rekrutują głównie lokalnych reporterów i prezenterów. Wywiad wideo Xi Jinpinga z lutego 2016 roku dla biura CCTV Ameryka w Waszyngtonie pokazuje, że większość dziennikarzy tam zatrudnionych nie była Chińczykami[119]. Ale to Departament Propagandy KPCh ustala treści programów. Chińskie media państwowe produkują więc opakowanie dla docelowego kraju, wykorzystując lokalne twarze i głosy, aby zasiać myślenie partii komunistycznej i aby ludzie myśleli, że KPCh i Chiny to jedno i to samo. Partia za granicą wykorzystuje rodzimych prezenterów do rozpowszechniania narracji KPCh i głosu KPCh – i nie są to prawdziwe informacje ani nie jest to głos Chińczyków.

KPCh przydziela również stypendia młodym zagranicznym dziennikarzom, w tym w dziedzinie gastronomii i edukacji, więc mogą zostać przeszkoleni w Chinach kontynentalnych lub tam studiować, a jednocześnie zostanie im wpojony partyjny pogląd na dziennikarstwo.

Propaganda KPCh w dużej mierze zakończyła się niepowodzeniem z powodu braku wiarygodności. Jednak korzysta z części taktyk, w tym wykorzystuje zagraniczne media jako swoją tubę propagandową, bezlitośnie atakując wszystkie media i osoby indywidualne, które krytykują KPCh, i przymuszając do popierania KPCh.

Podporządkowanie światowych mediów KPCh

W 2015 roku ministrowie spraw zagranicznych dziesięciu krajów potępili KPCh za budowanie sztucznych wysp na spornym terytorium Morza Południowochińskiego. W tym samym czasie stacja radiowa z Waszyngtonu twierdziła, że zewnętrzne siły próbują fabrykować fakty i pogłębiać napięcia na Morzu Południowochińskim. Nie wspomniała o wysiłkach KPCh zmierzających do przejęcia terytorium. Ta radiostacja, WCRW, głosi wiele treści przedstawiających poglądy KPCh – i o dziwo, nie nadaje żadnych reklam. Jej jedynym klientem jest firma z Los Angeles G&E Studio Inc., która to w 60 procentach jest kontrolowana przez Chińskie Radio Międzynarodowe (CRI). G&E nadaje swoje programy w języku chińskim i angielskim na co najmniej 15 radiostacjach w Stanach Zjednoczonych, obejmujących zasięgiem nie tylko Waszyngton, lecz także między innymi Los Angeles, Salt Lake City, Atlantę, Filadelfię, Houston, Honolulu i Portland[120]. Największą korzyścią z tych działań i oczywistym ich powodem jest utajnienie roli KPCh, by słuchacze mieli poczucie, że to sami Amerykanie wyrażają swoje poparcie dla KPCh. (Chińskie Radio Międzynarodowe nadaje również po polsku – przyp. redakcji).

W 2015 roku CRI prowadziło 33 takie stacje w przynajmniej 14 krajach. W 2018 roku CRI miało 58 stacji w 35 krajach[121]. Kontrola i działania operacyjne są prowadzone poprzez lokalne chińskie firmy, co czyni działalność radiostacji legalną, mimo że wielu ludzi jest niezadowolonych, iż KPCh prowadzi swoją propagandę. W imię demokracji KPCh promuje komunizm i próbuje manipulować odbiorcami, by przyjęli jej poglądy, wykorzystując do tego luki w prawie wolnych społeczeństw. A więc w imię demokracji dąży do zniszczenia demokracji.

Wkładki gazety „China Daily” są kolejnym ważnym elementem zewnętrznej propagandy KPCh. „China Daily” wydaje wiadomości pro-KPCh jako wkładki dodawane do „The Washington Post” i posługuje się układem i stylem tej gazety, dając czytelnikom wrażenie, że jest to treść „The Washington Post”, a tekst informujący, iż wkładka to reklama, jest umieszczany w mało widocznym miejscu[122]. Oprócz „The Washington Post” KPCh zawarła podobne umowy z ponad trzydziestoma gazetami, w tym „The New York Times”, „The Wall Street Journal”, „The Daily Telegraph” i „Le Figaro”.

23 września 2018 roku „China Daily” umieściło również czterostronicowy dodatek w „Des Moines Register”, lokalnej gazecie stanu Iowa, który wyglądał jak zwykłe wiadomości i komentarze. Materiał atakował prezydenta USA i przygotowywane porozumienie handlowe, a niektórzy nazwali to próbą wpłynięcia na wybory do Izby Reprezentantów i Senatu, odbywające się w połowie kadencji prezydenckiej (wybory śródokresowe, ang. midterm elections)[123].

Jeśli chodzi o wojnę informacyjną, totalitarny reżim KPCh ma przewagę nad innymi państwami w kilku kwestiach. Partia ta blokuje media wszystkich krajów demokratycznych, natomiast jest w stanie przemycić swoje rządowe media demokratycznym społeczeństwom. KPCh nie dopuszcza wkładek medialnych z wolnych krajów do swoich własnych mediów, natomiast może umieszczać swoje treści w mediach wolnych społeczeństw. Media KPCh służą nade wszystko partii, a zachodni dziennikarze nigdy nie będą sprawować kierowniczych funkcji w tej komunistycznej tubie medialnej. KPCh może jednak wstawić swoich tajniaków do zachodnich mediów albo szkolić obcokrajowców, aby byli rzecznikami mediów partii.

Dopóki Zachód będzie uważał media KPCh za legalne, to wciąż będzie przegrywał w wojnie informacyjnej. W 2018 roku Departament Sprawiedliwości USA nakazał Xinhua oraz China Global Television Network zarejestrować się w Stanach Zjednoczonych jako zagraniczni agenci. Był to krok we właściwym kierunku, lecz niewystarczający, ponieważ problemem jest przede wszystkim brak wzajemności (co Chinom wolno w Stanach Zjednoczonych, to Stanom Zjednoczonym powinno być wolno w Chinach – przyp. redakcji).

Ostatnimi czasy rząd USA podjął zdecydowane kroki, aby przeciwdziałać narracji KPCh w propagandzie. Od marca 2020 roku Departament Stanu USA zaczął nakładać ograniczenia na media działające w Stanach Zjednoczonych, kontrolowane przez ChRL. Oznacza to w praktyce nazwanie ich misjami zagranicznymi i ograniczenie liczby pracowników, których mogą zatrudniać. Wysocy urzędnicy administracji prezydenta Trumpa, tacy jak sekretarz stanu Mike Pompeo, szczególnie ostro krytykowali próby wygrania wojny propagandowej przez partię komunistyczną.

Partia komunistyczna przoduje w kontrolowaniu chińskich mediów za granicą. Poprzez wymuszanie i zachęty KPCh pozyskała dużo chińskojęzycznych mediów, nawet takie założone przez Tajwańczyków, które wcześniej prezentowały silne tradycje antykomunistyczne. Pod egidą KPCh World Chinese Media Forum (pol. Forum Chińskich Mediów ze Świata) jest wykorzystywane jako platforma do przekazywania instrukcji KPCh chińskim mediom na całym świecie. 10 września 2017 roku IX World Chinese Media Forum odbyło się w Fuzhou. Wzięło w nim udział ponad 460 szefów chińskich mediów z ponad sześćdziesięciu krajów i regionów.

Przykładem wpływu kontroli mediów mogą być doniesienia „The China Press” („Qiao Bao” w języku mandaryńskim), chińskojęzycznych mediów w Kalifornii, które nagłaśniają propagandę KPCh w Ameryce. W 2017 roku podczas XIX Zjazdu KPCh długie doniesienia tego dziennika były prawie identyczne z publikowanymi przez oficjalne media partii[124].

Podczas protestów ruchu parasolowego w Hongkongu w 2014 roku Overseas Chinese Media Association (pol. Zagraniczne Chińskie Stowarzyszenie Mediów), kontrolowane przez KPCh, zrzeszające ponad 160 mediów, pospiesznie zorganizowało 142 prochińskie media w Azji, Europie, Afryce, Stanach Zjednoczonych i Australii, aby opublikować „Deklarację w sprawie obrony Hongkongu”, wspierającą poglądy KPCh[125].

Wraz z ekonomiczną kolonizacją Afryki, media KPCh również dotarły do wszystkich zakątków tego kontynentu. Chińska grupa telewizyjna i medialna StarTimes Media Group, działająca obecnie w trzydziestu krajach na kontynencie afrykańskim, utrzymuje, że jest „najszybciej rozwijającym się i najbardziej wpływowym operatorem telewizji cyfrowej w Afryce”[126]. Reżim nieustannie penetruje zagraniczne media.

Tłumienie głosów sprzeciwu jest kolejnym aspektem zagranicznych operacji propagandowych KPCh. Dziennikarzom, którzy ujawniają fakty, partia grozi odmową wydania wizy i nęka na różne sposoby, skłaniając ich do samocenzury. W rezultacie niewiele światowych korporacji medialnych zajmuje całkowicie niezależne stanowisko wobec KPCh, nie zważając na konsekwencje narzucone przez reżim.

Tyrański reżim, taki jak KPCh, może poprawić swój publiczny wizerunek kilkoma metodami. Pierwszym i najbardziej bezpośrednim sposobem jest przeprowadzenie prawdziwej reformy i przejście do takiej formy rządu, która szanuje prawa człowieka, uniwersalne wartości i rządy prawa. Drugim sposobem jest ukrycie przez reżim zbrodni poprzez zastosowanie cenzury. Trzecim sposobem jest aktywne przekonywanie świata zewnętrznego do opowiedzenia się po stronie reżimu. Trzecia metoda oferuje najskuteczniejszą formę zamaskowania tyranii.

KPCh przez dziesięciolecia stosuje drugą i trzecią metodę jednocześnie. Wykorzystuje różnorodne wielkoskalowe działania propagandowe, celujące w ludzi zza granicy, zmienia ich zdanie w taki sposób, by myśleli pozytywnie o komunistycznych Chinach albo chociaż nie krytykowali fundamentalnych problemów reżimu. W niektórych przypadkach propaganda KPCh jest w stanie nawet wciągnąć cudzoziemców w swoje bagno, zmieniając ich w aktywnych sojuszników. W rezultacie rozległych inwestycji i chytrych działań partia stworzyła światowy system budowania sojuszy, izolowania wrogów i przekształcania jednostek neutralnych w sympatyków lub nawet w nikczemników.

Manipulowanie wymianą kulturową w celu indoktrynacji świata „kulturą” KPCh

Ideologiczna i polityczna indoktrynacja jest podstawowym narzędziem KPCh służącym niszczeniu tradycyjnej chińskiej kultury. W ostatnich latach partia reklamuje swoje oddanie przywróceniu tradycyjnej kultury, próbując pokazać się jako prawowity przedstawiciel narodu chińskiego i jego tożsamości. Jak omówiono w poprzednich rozdziałach książki, ta fala rzekomego przywracania tradycyjnej kultury w rzeczywistości pominęła ducha tradycji, zastępując go fałszywą wersją przesiąkniętą dewiacyjną kulturą partii. To działanie nie tylko oszukało świat, lecz także jeszcze bardziej zrujnowało starożytne dziedzictwo Chin. Typowym przykładem projektu są Instytuty Konfucjusza, otwierane na kampusach szkół wyższych i średnich na całym świecie.

Instytuty Konfucjusza podważają fundamentalne zasady autonomii akademickiej i wolności dociekania informacji, ich celem jest promowanie historycznych wydarzeń w wersji KPCh, zniekształcenie historii Chin i pomijanie przerażających kwestii praw człowieka. W niektórych salach wykładowych Instytutów Konfucjusza na ścianach wiszą cytaty Mao. Instytuty Konfucjusza twierdzą dla pozoru, że nauczają kultury chińskiej natomiast w rzeczywistości propagują doktrynę komunistyczną i przekazują „kulturę” partyjną.

Według niepełnych statystyk pod koniec 2017 roku KPCh założyła co najmniej 525 Instytutów Konfucjusza (celując w szkoły wyższe i uniwersytety) i w ponad 145 krajach otworzyła 1113 Klas Konfucjańskich (koncentrując się na szkołach podstawowych i średnich)[127]. Fundusze na Instytut Konfucjusza zapewnia Hanban – organizacja powiązana z Wydziałem Prac Zjednoczonego Frontu KC KPCh (ang. United Front Work Department, UFWD). Wykorzystanie środków jest nadzorowane przez personel ambasad i konsulatów ChRL.

Raport z 2018 roku Komisji Kongresu USA ds. Oceny Sytuacji Gospodarczej i Bezpieczeństwa w Relacjach USA–Chiny (ang. US–China Economic and Security Review Commission, USCC) ujawnia, że oprócz oferowania kursów kulturowych i językowych Instytuty Konfucjusza wypaczają również historię, a nawet organizują protesty przeciwko akcjom, które KPCh uważa za zagrożenie dla swoich rządów. Przykładowo zapraszano propekińskich mówców, którzy powtarzali kłamstwa KPCh na temat Tybetu. Inni zaś twierdzili, że Stany Zjednoczone wciągnęły Chiny do wojny koreańskiej, bombardując chińskie wioski[128].

Ustawa amerykańskiego rządu National Defense Authorization Act (pol. Ustawa o budżecie obrony USA) na rok podatkowy 2019 potępiła próby wpływania KPCh na opinię publiczną w USA, a szczególnie „media, instytucje kultury, przedsiębiorstwa oraz grupy akademickie i polityczne”. Ustawa bezpośrednio zakazuje przekazywania środków z funduszu obrony narodowej wydziałom i katedrom języka chińskiego na amerykańskich uniwersytetach tam, gdzie jest Instytut Konfucjusza[129].

Zagraniczna kampania propagandowa KPCh jest dużym projektem mającym na celu globalne przekształcenie opinii publicznej w kwestii postrzegania reżimu. KPCh szerzy swoją toksyczną ideologię poprzez działania propagandowe, które diametralnie wprowadzają ludzi w błąd w kwestii reżimu, łamania praw człowieka w Chinach, samego komunizmu i modus operandi Komunistycznej Partii Chin.

b. Zjednoczony Front Pracy ma na celu dezintegrację wolnego świata od środka

18 grudnia 2018 roku KPCh świętowała czterdziestą rocznicę tak zwanej reformy i otwarcia. Dziesięciu obcokrajowcom przyznano Medale Przyjaźni Reformy Chińskiej, próbując „podziękować społeczności międzynarodowej za wsparcie reformy Chin”[130]. Wśród tych dziesięciu cudzoziemców byli Juan Antonio Samaranch, były przewodniczący MKOl, który przyznał Chinom prawo do organizacji Letnich Igrzysk Olimpijskich w 2008 roku, i Robert Lawrence Kuhn, amerykański biznesmen, który użyczył swojego nazwiska jako autor pochlebczej biografii byłego pierwszego sekretarza KPCh Jiang Zemina. W rzeczywistości w ciągu ostatnich kilku dziesięcioleci niezliczeni politycy i celebryci pomogli KPCh, odgrywając różne role, w zależności od swojej motywacji. Niestety wszyscy stali się ofiarami taktyki zjednoczonego frontu KPCh.

Mao nazwał zjednoczony front jednym z „trzech magicznych skarbów” KPCh. Na skutek stosowania tych taktyk zachodnie rządy zostały oszukane i poniosły straty. Niektóre jednak zaczynają się budzić, a ostatnio opublikowano wiele raportów śledczych na temat zjednoczonego frontu.

W 2018 roku Komisja Kongresu USA ds. Oceny Sytuacji Gospodarczej i Bezpieczeństwa w Relacjach USA–Chiny (USCC) wydała raport zatytułowany China’s Overseas United Front Work (tłum. red. chiński Zjednoczony Front Pracy poza granicami Chin). Raport ten przedstawia strukturę i działania operacyjne zagranicznego zjednoczonego frontu KC KPCh, a także to, jak partia wykorzystuje różne rodzaje rządowych i pozarządowych organizacji dla celów swojego Zjednoczonego Frontu Pracy oraz konsekwencje, jakie ponoszą Stany Zjednoczone i inne kraje zachodnie. W ostatnich latach KPCh podniosła rangę zjednoczonego frontu. Raport informuje: „Podniesienie rangi pracy zjednoczonego frontu spowodowało przydzielenie urzędników UFWD [Wydziału Prac Zjednoczonego Frontu] na wyższe stanowiska w KPCh i rządzie i zwiększenie liczebności UFWD o 40 000 nowych towarzyszy”[131]. (Do tego raportu będziemy jeszcze się odnosić, nazywając go raportem USCC – przyp. redakcji).

Europejski think tank Global Public Policy Institute (GPPI) opublikował w 2018 roku raport opisujący działania zjednoczonego frontu KPCh w Europie[132]. 29 listopada 2018 roku Instytut Hoovera na Uniwersytecie Stanforda także wydał szczegółowy raport na ten sam temat. Raport stwierdza: „Wywierające wpływ działania Chin wykroczyły poza ich tradycyjne skoncentrowanie się zjednoczonego frontu na chińskiej diasporze, aby dotrzeć w znacznie szerszym stopniu do wszystkich sfer zachodnich społeczeństw, od think tanków, uniwersytetów i mediów, po lokalne, stanowe i państwowe instytucje rządowe. Chiny dążą do promowania poglądów przyjaznych wobec chińskiego rządu, jego programów, społeczeństwa i kultury; stłumienia różniących się poglądów i zmanipulowania kluczowych amerykańskich postaci celem wspierania polityki zagranicznej Chin i ich interesów gospodarczych”[133].

Zjednoczony front KPCh nastawia się przede wszystkim na następujące środowiska na Zachodzie: środowiska polityczne i biznesowe; środowiska naukowe i członkowie ośrodków analitycznych (think tanków); chińskiego pochodzenia zagraniczni liderzy, biznesmeni i studenci; środowiska przemysłu filmowego i rozrywkowego; dysydenci za granicą.

Politycy i ludzie biznesu

Raport komisji USCC wskazuje, że KPCh uważa pracę swojego zjednoczonego frontu za ważne narzędzie służące wzmocnieniu krajowego i zagranicznego poparcia dla partii komunistycznej. Polega to również na kupowaniu zachodnich polityków. Poprzez perswazję, pokusy i budowanie relacji KPCh utrzymuje bliskie związki z wieloma urzędnikami wysokiego szczebla w zachodnich rządach. Ci politycy są traktowani jako „narodowe skarby” ChRL, otrzymują hojne dary, nadawane są im tytuły takie jak „starzy przyjaciele Chin”. Wśród nich są zarówno obecny, jak i byli sekretarze generalni Organizacji Narodów Zjednoczonych, przywódcy państw, wysoko postawieni urzędnicy rządowi, doradcy rządów, szefowie organizacji międzynarodowych, słynni naukowcy i członkowie ośrodków analitycznych oraz potentaci konsorcjów medialnych. Oczekuje się, że wszyscy ci ludzie w sieci zjednoczonego frontu wyrażą swoje poparcie dla KPCh w kluczowych sytuacjach.

W grudniu 2018 roku Patrick Ho Chi-ping, były sekretarz spraw wewnętrznych Hongkongu, został postawiony w stan oskarżenia w Stanach Zjednoczonych za łapówkarstwo. Ho miał bliskie związki z KPCh i w dwóch afrykańskich krajach, w imieniu chińskich korporacji energetycznych, przekupił wysokich rangą urzędników w celu uzyskania zezwoleń górniczych na wydobycie[134].

Amerykańskie dokumenty sądowe świadczą również o korupcji i szpiegostwie prowadzonym przez chińskiego giganta telekomunikacyjnego, firmę ZTE. Dwóch wysokich rangą urzędników ds. telekomunikacji w Liberii zeznało, że w latach 2005-2007 ZTE oferowało olbrzymie łapówki wielu oficjelom w tym kraju, w tym prezydentowi, urzędnikom rządowym i sędziom – papierowe torby wypełnione tysiącami dolarów w gotówce[135].

KPCh posługuje się pieniędzmi i kobietami, aby usidlić liderów politycznych, a potem użyć ich jako pionków w rozgrywkach reżimu. W listopadzie 2014 roku w memorandum, po wyborach śródokresowych do Izby Reprezentantów i Senatu USA, CEFC China Energy, spółka powiązana z KPCh, przedstawiła plan ustanowienia relacji i przyjaźni z politykami. Ye Jianming, obecnie skompromitowany prezes firmy, ma bliskie powiązania z europejskimi liderami politycznymi. Swego czasu zapytał doradcę ds. bezpieczeństwa prezydenta USA, czy mógłby przekonać armię USA, by nie bombardowała Syrii, ponieważ chciał tam kupić pola naftowe. Przechwalał się też kontaktami z wyższymi urzędnikami Rezerwy Federalnej (ang. Federal Reserve) i Organizacji Narodów Zjednoczonych, a także członkami rodzin urzędników rządowych USA[136].

Gdy wydaje się to konieczne, KPCh może formować różne tymczasowe zjednoczone fronty, by odizolować wrogów. Przykładowo KPCh wykorzystała głosy krajów rozwijających się, których oficjeli uprzednio sobie podporządkowała, celem przeprowadzenia lub zablokowania różnych rezolucji Organizacji Narodów Zjednoczonych. Poprzez takie osoby zakłóciła wysiłki USA na rzecz stabilizacji na Bliskim Wschodzie. W międzyczasie udało jej się zbudować nowe sojusze gospodarcze. W wojnie handlowej między USA a Chinami KPCh starała się wywołać konflikt między Stanami Zjednoczonymi a Europą w celu wykorzystania Europy jako części innego zjednoczonego frontu przeciwko Stanom Zjednoczonym.

Także lokalni politycy są celem działań zjednoczonego frontu KPCh. Należą do nich liderzy społeczności, członkowie rad miejskich, burmistrzowie, senatorowie stanowi i inni. Typowym podejściem jest przekazywanie poprzez chińskie organizacje lub przedsiębiorców darowizn na kampanie lokalnych polityków, zapraszanie na wizyty w Chinach, gdzie otrzymują łapówki. Ich rodzinne biznesy są traktowane w sposób szczególny w Chinach. Przypadki seksualnej przynęty, często związane z szantażem, są znane jako „honey traps” i uważa się, że KPCh często stosuje tę taktykę.

Chen Yonglin, były urzędnik w chińskim konsulacie w Sydney, który uciekł na stronę Australii w 2005 roku, powiedział „The Epoch Times”, że Wydział Prac Zjednoczonego Frontu zinfiltrował australijski rząd i skorumpował urzędników. Chen mówił: „Wartość prywatnych łapówek dla oficjeli daleko przekracza polityczne darowizny. Szczególnie dla wysokiej rangi urzędników; łapówki były ogromne. […] Innym aspektem przekupstwa są wizyty w Chinach z opłaconymi wszelkimi kosztami, gdzie oficjele są traktowani jak królowie. Nierzadko łączyło się to z prostytucją, za którą płacą chińskie firmy. Wielu urzędników zmieniało zdanie po powrocie z Chin”[137].

Aby szerzyć ideologię komunistyczną, KPCh płaci komunistycznym i lewicowym politykom na całym świecie, udzielając silnego wsparcia finansowego, aby stali się jej przedstawicielami w swoich państwach.

KPCh stosuje te same taktyki wobec osób w sektorze finansowym i wielu innych branżach. Ludzie biznesu i przedsiębiorcy są traktowani jak królowie i otrzymują zachęty biznesowe. W zamian stają się głosem KPCh, lobbując w rządzie i wpływając na strategię finansową i gospodarczą kraju. W wojnie handlowej USA–Chiny, KPCh często kontaktowała się z potentatami z Wall Street. Wiele czołowych firm z branży finansowej i międzynarodowych korporacji robi interesy w Chinach. Aby rozszerzyć tam swoją działalność, zatrudnili dzieci wysokich rangą chińskich urzędników, tak zwane „książątka”, które są uszami i oczami partii w takich firmach.

Środowiska naukowe i ośrodki analityczne (think tanki)

Wiele ośrodków analitycznych na Zachodzie bezpośrednio kształtuje plany i strategię kraju wobec Chin, dlatego KPCh zwraca na nie szczególną uwagę. KPCh sprawuje kontrolę nad think tankami za pośrednictwem sponsoringu finansowego. Przekupiła, zdobyła kontrolę lub wywarła wpływ na prawie wszystkie ośrodki analityczne zajmujące się Chinami[138]. „The Washington Post” w 2018 roku podał, że chiński gigant technologiczny Huawei wpływa na think tanki w Waszyngtonie, zapewniając im wsparcie finansowe, aby wydawały o nim pozytywne raporty[139].

Huawei sponsoruje także ponad dwadzieścia uniwersytetów w Wielkiej Brytanii, w tym Uniwersytet w Cambridge i Uniwersytet Oksfordzki. Profesor Anthony Glees, brytyjski ekspert ds. bezpieczeństwa narodowego, powiedział: „Chodzi o cyfrową agendę sterowaną wstrzyknięciem chińskich pieniędzy do brytyjskich uniwersytetów. To jest problem dotyczący bezpieczeństwa narodowego”[140]. Huawei, za pośrednictwem programu „Seeds for the Future” (tłum. red. nasiona na przyszłość), przyciągnął wielu młodych utalentowanych inżynierów – klasyczna komunistyczna taktyka destabilizacji (ang. subversion).

KPCh kupuje zagranicznych naukowców, zwłaszcza obserwatorów Chin, pieniędzmi, statusem i sławą. Niektórzy tacy naukowcy potem postępują zgodnie z retoryką KPCh, publikując książki i artykuły wyjaśniające „pokojowy wzrost” KPCh, koncepcję „chińskiego snu” lub „chińskiego modelu”. Poglądy tych naukowców bezpośrednio wpływają na politykę zachodnich rządów, aby były zgodne z KPCh, gdyż gra toczy się o przejęcie porządku międzynarodowego.

Co gorsza, w ciągu ostatnich kilku dziesięcioleci zachodni naukowcy humaniści i socjologowie byli pod silnym wpływem trendów ideologii komunistycznej. Niewielki wpływ KPCh może wystarczyć, by przeszli od zaledwie wspierania lewicowej ideologii do faktycznego przyjęcia rządów partii komunistycznej.

Zagraniczni chińscy liderzy, biznesmeni i studenci

KPCh z powodzeniem wykorzystuje patriotyzm Chińczyków studiujących za granicą, aby stworzyć pozytywne nastawienie do swoich planów i ideologii. Aby zyskać poparcie Chińczyków poza granicami Chin, KPCh zapewnia im wsparcie finansowe. Aby zwieść zagranicznych Chińczyków, często używa sloganu „miłość do ojczyzny, przyjaźń krewnych” (przyjaźń tylko w środowisku chińskim – przyp. redakcji) do celowego skojarzenia Chin z KPCh. Partia korzysta również z rozległej sieci organizacji, zwolenników i szpiegów za granicą, aby marginalizować i atakować swoich przeciwników.

KPCh posługuje się różnymi pretekstami, aby zapraszać Chińczyków mieszkających poza granicami do prowadzenia interesów i inwestowania w Chinach. W sposób szczególny traktuje zagranicznych chińskich liderów podczas ich wizyt w kraju, dla zagranicznych zwolenników KPCh organizuje spotkania z urzędnikami wysokiego szczebla i wszyscy wspólnie uczestniczą w obchodach świąt państwowych ChRL.

Zach Dorfman, senior fellow (osoba najbardziej doświadczona, która odniosła spektakularny sukces w danej dziedzinie – przyp. redakcji) z Carnegie Council for Ethics in International Affairs (tłum. red. założona przez Andrew Carnegiego rada w sprawie etyki w relacjach międzynarodowych), opublikował w „Politico” długi raport śledczy ujawniający chińskie i rosyjskie działania szpiegowskie w Dolinie Krzemowej, ze szczególnym uwzględnieniem Chińczyków. W raporcie, jako przykład, prześledzono Rose Pak, bardzo wpływową Chinkę, szarą eminencję z San Francisco. Stwierdzono, że KPCh posłużyła się nią, by Chińska Izba Handlowa w San Francisco deprecjonowała grupy Falun Gong, Tybetańczyków, grupy protajwańskie i Ujgurów, uniemożliwiając im udział w paradzie z okazji Chińskiego Nowego Roku[141].

Cytowany już raport USCC ujawnił również, w jaki sposób Chińskie Stowarzyszenia Studentów i Naukowców (ang. Chinese Student and Scholar Associations, CSSA) są kontrolowane przez KPCh. Na własnej stronie internetowej niektóre oddziały CSSA otwarcie informują, że zostały założone przez lokalny konsulat chiński lub są jego filiami, a w innych przypadkach kontrola prowadzona jest niejawnie. Te organizacje otrzymują rozkazy z konsulatów ChRL, aby uciszać głosy opozycji. Urzędnicy konsulatów nękają, zastraszają i monitorują studentów, którzy nie zgadzają się z linią partii komunistycznej.

CSSA i osoby z nim powiązane czasami prowadzą nawet przemysłowe i gospodarcze działania szpiegowskie. W 2005 roku francuski „Le Monde” poinformował, że CSSA na Uniwersytecie w Leuven w Belgii była główną grupą szpiegowską KPCh w tym kraju. Czasami takie sieci składają się z kilkuset szpiegów pracujących w różnych firmach w Europie[142].

Przemysł filmowy i rozrywkowy

W ostatnich latach KPCh zwiększyła wysiłki w kwestii infiltracji amerykańskiego przemysłu rozrywkowego. W 2012 roku chińska grupa Wanda wydała 2,6 miliarda USD na zakup AMC, drugiej co do wielkości sieci kin w Stanach Zjednoczonych. Od tego czasu przejęła Legendary Entertainment za 3,5 miliarda dolarów, a Carmike Cinema, czwartą co do wielkości sieć kin w Stanach Zjednoczonych, za 1,1 miliarda dolarów[143]. W 2016 roku Ali Pictures nabyło udziały w Amblin Partners Stevena Spielberga i umieściło w nim swojego przedstawiciela w radzie dyrektorów, aby partycypował w podejmowaniu ważnych decyzji[144].

Jednym z głównych celów KPCh w infiltrowaniu przemysłu rozrywkowego jest nakłonienie świata, żeby podążał zgodnie ze scenariuszem KPCh – odmalowywano pozytywny wizerunek KPCh i tak zwanego „pokojowego rozwoju” Chin, aby zamaskować brutalne cele reżimu. Jednocześnie ten wizerunek ukazuje, jak eksport kultury partii zdegenerował świat. W latach 1997-2013 Chiny zainwestowały tylko w 12 z setki najlepiej zarabiających hollywoodzkich filmów. W następnych pięciu latach jednak współfinansowały 41 najpopularniejszych filmów Hollywood[145].

Holywood jest żądne rynku filmowego w Chinach, który gwałtownie się rozrasta, a prezesi i dyrektorzy doskonale zdają sobie sprawę, że zostaną z niego wykluczeni, jeśli nie będą trzymać się linii partii. Postanowili zatem dopasować się do chińskiej cenzury[146]. Amerykańskie gwiazdy filmowe, które potępiły KPCh, mają zakaz wjazdu do Chin lub ich filmy są wykluczone z rynku chińskiego. Przykładowo jasne stanowisko hollywoodzkiego gwiazdora Richarda Gere’a w sprawie Tybetu nie tylko doprowadziło do tego, że odmówiono mu wjazdu do Chin, lecz także przyhamowało jego karierę nawet w Stanach Zjednoczonych, ponieważ producenci filmowi nie chcieli urazić ani sprowokować KPCh[147]. Inne gwiazdy filmowe również zostały umieszczone na czarnej liście za podobne „naruszenia”.

Marginalizowanie zagranicznych ekspertów i dysydentów

KPCh posługiwała się zarówno zastraszaniem, jak i zachętami, by wpływać na zachodnich naukowców, szczególnie ekspertów do spraw Chin, krytycznych wobec KPCh. Wielu z nich doprowadziło to do przyjęcia autocenzury. Zastraszanie obejmuje na przykład odmowę wydania wizy, co ma największy wpływ na młodych naukowców. W obawie o rozwój zawodowy wielu dobrowolnie unika tematyki praw człowieka, kwestii Tybetu i innych drażliwych tematów, które mogą wywołać gniew partii komunistycznej.

Perry Link, profesor wydziału East Asian Studies (pol. Studiów Azji Wschodniej) na Uniwersytecie Princeton, został umieszczony na czarnej liście za swoją pracę na temat masakry na placu Tiananmen. Sposób, w jaki został potraktowany, stał się „nauczką” dla młodych naukowców, czego nie robić[148].

W październiku 2017 roku Benedict Rogers, zastępca przewodniczącego Komisji Praw Człowieka Brytyjskiej Partii Konserwatywnej, szef grupy ds. Azji Wschodniej w Christian Solidarity Worldwide i założyciel Hong Kong Watch, udał się do Hongkongu w sprawach prywatnych, lecz odmówiono mu wjazdu i odesłano z lotniska z powrotem do Anglii[149].

Wspomniany wcześniej raport USCC informował, że chińscy agenci wywiadu starają się rekrutować mniejszości etniczne, w tym Ujgurów mieszkających za granicą, by działali w charakterze szpiegów. Odmowa może skutkować prześladowaniem ich rodzin w Chinach. Ujgurzy, którym grożono, twierdzą, że celem takich gróźb jest nie tylko gromadzenie informacji o diasporze ujgurskiej, lecz także podżeganie do konfliktów między nimi, co osłabia efektywny opór wobec KPCh[150].

c. Ekonomiczne działania wojenne: ciężka artyleria KPCh

O ile chińska propaganda za granicą, sterowanie percepcją i Zjednoczony Front Pracy są miękkimi formami nacisku KPCh, to przemysł high-tech jest jej twardą siłą. W latach 50. hasłem KPCh było „prześcignąć Wielką Brytanię i dogonić Stany Zjednoczone”. Dziś jednak ta strategia stała się realnym zagrożeniem.

Od lat 80. ChRL wdrożyła serię planów strategicznych w dziedzinie nauki i technologii, w tym Program 863 (znany również jako Narodowy Program Badawczo-Rozwojowy w zakresie Zaawansowanych Technologii), który umożliwił kradzież technologii z innych krajów; Program Pochodnia, który pomógł w budowaniu przemysłu zaawansowanego technologicznie; Program 973 – program kluczowych projektów badawczych; Program 211, który pomógł „zreformować” uniwersytety[151][152]. Kolejny program Made in China 2025 ma na celu przekształcenie Chin z kraju-fabryki w potęgę produkcyjną świata do roku 2025 i przejęcie prowadzenia w dziedzinach takich jak big data, sieci 5G i temu podobne. Strategia obejmuje ambitne plany w zakresie sztucznej inteligencji, w czym Chiny zamierzają zostać światowym liderem do roku 2030. Celem jest podniesienie statusu ChRL od fabryki świata do zaawansowanego giganta produkcyjnego, a tym samym osiągnięcie globalnej supremacji[153].

W normalnych warunkach nie ma w tym nic złego, gdy kraj dąży do rozwoju przemysłowego. Państwo ma prawo wykorzystywać swoją siłę i dysponować swoimi zasobami, aby prowadzić badania i prace rozwojowe w kluczowych gałęziach gospodarki. Ale wysokotechnologiczna strategia rozwoju KPCh stanowi fundamentalne zagrożenie dla wolnego świata. ChRL nie jest normalnym krajem i nie przestrzega norm określających międzynarodowe relacje. Celem technologicznego rozwoju reżimu nie jest to, by mógł dołączyć do grona innych technologicznie wysokorozwiniętych krajów świata lub konkurować z nimi na równych zasadach. Jego celem jest wyeliminowanie konkurencji i zniszczenie zachodnich gospodarek – szczególnie gospodarki Stanów Zjednoczonych – i tym samym zrobienie kolejnego kroku w kierunku zdominowania świata.

Rozwój technologiczny naturalnie jest owocem indywidualnych wolności, co oczywiście stoi w konflikcie z totalitarnymi rządami komunizmu. Naukowcy w Chinach kontynentalnych są pozbawieni prawa do korzystania z różnych zachodnich wyszukiwarek, nie mówiąc już o korzystaniu ze swoich wolności pod innymi względami. W związku z czym jest naprawdę trudno dokonać prawdziwego przełomu na polu nauki i rozwoju technologicznego, zwłaszcza biorąc pod uwagę ograniczenia KPCh w kwestii wolnej myśli i dostępu do informacji.

Aby to zrekompensować, partia wykorzystywała różne podstępne środki, by wykraść zachodnią technologię i pozyskać najbardziej błyskotliwe talenty, a także posługiwała się nieuczciwymi i nieprawdopodobnymi środkami, aby podkopać zachodni przemysł. ChRL przyjęła podejście angażujące całą machinę rządzącą, w tym organy rządowe, firmy, wojsko, prywatne firmy i osoby fizyczne do kradzieży technologii, nad którymi Zachód pracował przez dekady i przeznaczał ogromne sumy pieniędzy na ich rozwój. Asymiluje i ulepsza skradzioną własność intelektualną, a następnie po niskich kosztach masowo produkuje tę wysoko zaawansowaną technologię i zarzuca międzynarodowe rynki produktami po cenach dumpingowych, wykańczając zachodnie prywatne przedsiębiorstwa i gospodarki, które nie mogą lekceważyć przepisów, tak jak ma to miejsce w ChRL. Ta ekonomiczna strategia stanowi ważny element stosowanej przez KPCh „nieograniczonej wojny” przeciwko Zachodowi.

Pułapka wymiany technologii w zamian za dostęp do rynku chińskiego

W ostatnich latach chińska sieć kolei dużych prędkości stała się niemal wizytówką zaawansowanych zdolności produkcyjnych na wysokim poziomie i rozwinęła się idea „dyplomacji kolei wysokich prędkości”. Chińskie media państwowe nazwały prace w tej dziedzinie legendarnymi, biorąc pod uwagę krótki czas rozwoju, wynoszący zaledwie około 10 lat. Ale dla firm zachodnich chiński rozwój kolei dużych prędkości stał się koszmarem kradzieży technologii, niekończącą się pułapką i czymś, co ostatecznie przyniosło niewielki zysk przy ogromnych stratach.

Prace nad chińskim projektem kolei dużych prędkości rozpoczęły się na początku lat 90. Do końca 2005 roku władze zrezygnowały z samodzielnego rozwijania technologii i zwróciły się ku technologii zachodniej. Cel KPCh był jasny od samego początku: planowano najpierw pozyskać technologię, następnie ją wyprodukować i ostatecznie sprzedać tę samą technologię taniej na rynku międzynarodowym.

Strona chińska wymaga, aby zagraniczni producenci podpisywali umowy transferu technologii z krajową firmą chińską przed złożeniem oferty na kontrakt. Ponadto chińskie władze ustanowiły wewnętrzne formalne kryteria oceny, zwane „oceną implementacji transferu technologii”, które koncentrują się nie na tym, jak dobrze zagraniczne firmy szkolą w temacie swoich systemów, lecz na tym, jak dobrze chińskie firmy ich się uczą. Jeśli chińskie przedsiębiorstwa nie opanują w pełni danej technologii, Chiny nie płacą. Władze żądają również, by w przypadku ostatniej partii zamówień to lokalne chińskie firmy musiały wyprodukować 70 procent tego zamówienia[154].

Ponieważ zagraniczne firmy uważały, że chiński rynek jest okazją, której nie można przegapić, takie warunki nie przeszkodziły im w podpisaniu umów. Japońskie Kawasaki, francuski Alstom, niemiecki Siemens i kanadyjski Bombardier – wszystkie złożyły oferty. Pomimo obietnicy dostępu do rynku w zamian za transfer technologii, żadna zachodnia firma nie była skłonna udostępnić swojej podstawowej, najbardziej cennej technologii. Jednak KPCh nadal grała z kilkoma firmami w nadziei, że przynajmniej jedna z nich ustąpi i zrezygnuje z czegoś o prawdziwej wartości na rzecz krótkoterminowych zysków. Rzeczywiście, kiedy okazało się, że jedna z firm dostanie kawałek chińskiego rynku w zamian za technologię, inni zaczęli obawiać się, że zostaną pominięci. Tak więc kilka z nich wpadło w pułapkę KPCh, w wyniku czego Chiny były w stanie uzyskać kluczowe technologie z czterech wyżej wymienionych firm.

ChRL zainwestowała ogromne sumy w projekt kolei, nie licząc się z kosztami, a chińskie firmy zbudowały system kolei dużych prędkości najrozleglejszy na świecie pod względem liczby kilometrów. W ciągu kilku lat Chiny błyskawicznie zasymilowały zachodnią technologię, którą następnie przekształciły w „niezależne prawa własności intelektualnej”. Zachodnie firmy najbardziej zaszokowało to, jak szybko ChRL zaczęła występować o prawa patentowe technologii kolei dużych prędkości za granicą. Chińskie firmy stały się na rynkach międzynarodowych zażartą konkurencją dla swoich byłych nauczycieli. Dzięki wielkoskalowym możliwościom produkcyjnym i ogromnemu wsparciu finansowemu ze strony państwa chińskie firmy zgromadziły olbrzymie doświadczenie praktyczne w tym zakresie i mają przewagę pod każdym względem, chińska branża kolei dużych prędkości ma przewagę konkurencyjną nad innymi graczami na rynku. Stało się to kluczowym elementem projektu KPCh „Jeden pas, jedna droga”.

Kiedyś zagraniczne firmy marzyły o zdobyciu części wielkiego chińskiego rynku kolei dużych prędkości, okazało się jednak, że zamiast tego nie tylko zostały z tego rynku wyparte, lecz jeszcze stworzyły silnego międzynarodowego konkurenta. Yoshiyuki Kasai, honorowy prezes Central Japan Railway Company, powiedział: „Shinkansen [superszybki japoński pociąg, do 405 km/h] jest klejnotem Japonii. Transfer technologii do Chin był wielkim błędem”[155].

Sama KPCh przyznaje, że Chiny osiągnęły sukces w dziedzinie kolei dużych prędkości dzięki temu, że stanęły na barkach gigantów (łac. nanos gigantium humeris insidentes, metafora oznaczająca odkrywanie prawdy poprzez budowanie na wcześniejszych odkryciach – przyp. redakcji). W rzeczywistości od samego początku jej celem było wyeliminowanie wszystkich innych gigantów. KPCh ma jasny dwutorowy plan – celem krótkoterminowym jest wykorzystanie dokonań ekonomicznych do uprawomocnienia swojego reżimu oraz osiągnięcia gospodarczego i technologicznego postępu w celu utrzymania i rozbudzenia nacjonalistycznych nastrojów i propagandy. Natomiast jej długoterminowym celem jest udowodnienie, że system komunistyczny jest lepszy od systemu kapitalistycznego, więc bez skrupułów kradnie technologie i angażuje moc całego kraju w konkurowanie z kapitalistycznym wolnym rynkiem.

Taktyki ChRL: obiecywanie dostępu do kuszącego rynku w zamian za technologie, wymuszanie transferu technologii, wchłanianie i udoskonalanie zagranicznych technologii, posiadanie własnych firm zdobywających praktykę na rynku krajowym przed wyjściem na świat i dumping produktów na całym świecie, by wyciąć konkurencję – doprowadziły do tego, że zachodnie firmy i rynki pracy znacznie ucierpiały.

W 2015 roku KPCh przedstawiła dziesięcioletni projekt Made in China 2025, budujący wizję, wedle której do 2025 roku Chiny miałyby przetransformować się z dużego kraju produkcyjnego na światową potęgę produkcyjną, a do 2035 roku chiński przemysł produkcyjny miałby przewyższyć przemysł krajów takich jak Niemcy i Japonia. Do 2049 roku ChRL ma nadzieję zostać liderem innowacji w kluczowych sektorach produkcyjnych i stać się światowym liderem w kluczowych technologiach i gałęziach przemysłu. Stosując wzniosłe słowa, reżim KPCh podniósł status swojego sektora produkcyjnego do rangi „fundamentu państwa” i „narzędzia odnowienia kraju”.

Produkcyjne supermocarstwo zbudowane na kradzieży

W jaki sposób Chiny zwiększyły swój potencjał produkcyjny i innowacyjny w tak krótkim czasie? Używały tych samych, starych sztuczek: zmuszały firmy do transferu technologii, tak jak w przypadku kolei dużych prędkości, i wymagały, by zachodnie korporacje nawiązywały współpracę z chińskimi firmami, tworząc spółki typu joint venture, aby przejąć technologię tych zachodnich korporacji. Reżim zachęcał ponadto chińskie firmy do przejmowania zagranicznych firm high-tech, a także do bezpośrednich inwestycji w start-upy z kluczowymi technologiami i zakładania zagranicznych centrów badań i rozwoju (R&D). Nakłaniał czołowe zagraniczne instytuty naukowo-badawcze do utworzenia centrów badawczo-rozwojowych w Chinach i realizował plany pozyskiwania zagranicznych ekspertów od technologii.

Wiele start-upów w Dolinie Krzemowej potrzebuje kapitału. KPCh wykorzystuje pieniądze podatników do inwestowania w nie, aby zdobyć nowe technologie, w tym silniki rakietowe, czujniki do autonomicznych okrętów marynarki wojennej i drukarki 3D do produkcji elastycznych ekranów, które mogą zostać wykorzystane w kokpitach myśliwców. Ken Wilcox, prezes emeritus (emerytowany renomowany prezes, z którym czasami można konsultować ważne kwestie – przyp. redakcji) Silicon Valley Bank, powiedział w 2017 roku, że w okresie sześciu miesięcy trzy różne chińskie przedsiębiorstwa państwowe zwróciły się do niego z prośbą o zakup technologii w ich imieniu. Powiedział: „We wszystkich trzech przypadkach oznajmili, że mają upoważnienie z Pekinu i nie mieli pojęcia, co chcą kupić. Miała to być jakakolwiek technologia”[156]. W 2018 roku w raporcie z dochodzenia przedstawionym przez Biuro Przedstawiciela Stanów Zjednoczonych ds. Handlu (ang. United States Trade Representative, USTR) stwierdzono, że Danhua Capital (obecnie Digital Horizon Capital) korzysta z chińskich funduszy venture capital, aby pomóc KPCh pozyskać w Stanach Zjednoczonych kluczowe technologie i własność intelektualną[157].

Zdolności ChRL na polu szpiegostwa przemysłowego znacznie przekraczają zakres szpiegostwa gospodarczego z dawnych lat. W celu kradzieży technologii i tajemnic z Zachodu reżim mobilizuje cały dostępny personel i stosuje każdą możliwą taktykę – w tym szpiegostwo, hakerów, studentów z zagranicy, wizytujących naukowców, chińskich i tajwańskich imigrantów pracujących dla zachodnich firm oraz ludzi z Zachodu zwabionych korzyściami finansowymi.

KPCh zawsze pożądała amerykańskiego myśliwca F-35 o niskiej wykrywalności (ang. F-35 stealth fighter jet). Su Bin, Chińczyk posiadający prawo stałego pobytu w Kanadzie, w 2016 roku został skazany na 46 miesięcy więzienia za pomoc w kradzieży planów F-35 oraz innych amerykańskich samolotów wojskowych. Su współpracował z dwoma hakerami z chińskiej armii, aby przeniknąć do systemów komputerowych firmy Lockheed Martin, producenta samolotów, i wykraść tajemnice handlowe. Śledczy wykazali, że grupa wykradła ponadto informacje dotyczące niewykrywalnego myśliwca F-22 firmy Lockheed, jak również informacje o strategicznym samolocie transportowym Boeing C-17 i 630 000 plików z systemu Boeinga, co daje łącznie około 65 gigabajtów danych[158]. Zaprezentowany w ostatnich latach przez ChALW myśliwiec J-20 o niskiej wykrywalności jest bardzo podobny do amerykańskiego F-22, a mniejszy chiński FC-31 jest kopią F-35.

David Smith z Duke University, ekspert od metamateriałów, wynalazł rodzaj peleryny niewidki, strategicznego materiału, który potencjalnie może chronić amerykańskie siły zbrojne. Amerykańskie wojsko zainwestowało miliony, by finansować jego badania. W 2006 roku chiński student Liu Ruopeng przyjechał do USA w celu podjęcia studiów u Smitha w jego laboratorium, aby stać się jego wychowankiem. Zdaniem agenta kontrwywiadu FBI, Liu miał określoną misję – zdobyć dane z badań Smitha. W 2007 roku do laboratorium Smitha przyjechało razem z Liu dwóch jego byłych kolegów, podróżujących na koszt chińskiego reżimu, i przez pewien czas pracowali nad peleryną niewidką. Później aparatura wykorzystywana do tworzenia peleryny niewidki została zduplikowana w starym laboratorium Liu, w Chinach[159].

20 grudnia 2018 roku Departament Sprawiedliwości postawił w stan oskarżenia dwóch chińskich obywateli z chińskiej organizacji hakerskiej APT 10, blisko powiązanej z KPCh. Według aktu oskarżenia, od 2006 do 2018 roku APT 10 przeprowadziła rozległe ataki hakerskie, kradnąc ogromne ilości danych z ponad 45 organizacji, w tym z NASA i Departamentu Energii. Skradzione dokumenty zawierały informacje o lekach, biotechnologiach, finansach, technologiach produkcji oraz przetwarzania ropy naftowej i gazu ziemnego. Dyrektor FBI Christopher Wray powiedział: „Najprościej ujmując, celem Chin jest zastąpienie USA jako czołowego światowego mocarstwa i w tym celu posługują się nielegalnymi metodami. Wykorzystują do tego coraz szerszy wachlarz nietradycyjnych i nielegalnych metod”[160].

Trudno jest zarówno zapobiegać kradzieżom technologii i patentów, jakich dopuszcza się ChRL, jak i zwalczać ten proceder. Kathleen Puckett, była oficer amerykańskiego kontrwywiadu z San Francisco, powiedziała, że KPCh używa wszelkich swoich sił do szpiegowania i dostaje wszystko za darmo[161].

KPCh zapoczątkowała „wojnę przeciw wszystkim”, by grabić zaawansowaną technologię z Zachodu, wykorzystując patriotyzm, uczucia na tle rasowym, pieniądze i prestiż. Takie przerażające zachowanie jest bezprecedensowe w historii.

Niektórzy bronili działań Chin, twierdząc, że kradzież nie może być aż tak duża, ponieważ kradnąc tu i tam, chińskie firmy nie mają pełnego obrazu tego, jak technologia jest wdrażana i skalowana. Bardzo niebezpiecznie jednak jest postrzegać w ten sposób chińskie szpiegostwo przemysłowe. Szpiegostwo w erze elektronicznej jest zupełnie inne niż w minionych dziesięcioleciach, kiedy to szpiedzy robili kilka zdjęć. Chiny kradną całe bazy danych technologii, a w wielu przypadkach zagarniają nie tylko technologię, lecz także ekspertów. Dzięki potędze „fabryki świata”, którą od dziesięcioleci budowała ChRL, oraz potencjału badawczo-rozwojowego, który zgromadziła, reżim jest w stanie i chce zbudować supermocarstwo produkcyjne oparte na kradzieży – i jest na dobrej ku temu drodze.

Program Tysiąca Talentów – szpiegostwo i pozyskiwanie talentów

Od czasu otwarcia Chin w latach 70. XX wieku do chwili obecnej miliony chińskich studentów studiowały za granicą i w różnych dziedzinach osiągnęły wspaniałe rezultaty. KPCh stara się zwerbować i wykorzystać te utalentowane osoby, w które zainwestowano na Zachodzie i które tam przeszkolono, aby bezpośrednio przenieść do Chin technologie i informacje ekonomiczne, jakie ci ludzie pozyskali. Wspiera to partyjną kampanię mającą na celu zdobycie globalnej supremacji. Wiele wydziałów w ChRL prowadziło Program Tysiąca Talentów, począwszy od roku 2008, kiedy go zainaugurowano. Na pierwszy rzut oka chodziło o rekrutację najbardziej utalentowanych chińskich naukowców z zagranicy, aby powrócili do Chin na pełnoetatowe stanowiska lub krótkoterminowe kontrakty. Prawdziwym celem programu było jednak zdobycie przez przemysł państwowy nowych technologii i własności intelektualnej z Zachodu. W 2020 roku, w efekcie rosnącej presji ze strony Zachodu, informacje o tym programie zniknęły z widoku publicznego.

We wrześniu 2015 roku FBI odtajniło dokument dotyczący chińskich programów pozyskiwania talentów. W konkluzji stwierdzono, że rekrutacja określonych osób może pozwolić Chinom zyskać na trzy sposoby: zdobycie dostępu do badań i specjalistycznej wiedzy w zakresie najnowocześniejszych technologii; skorzystanie z wieloletnich badań naukowych prowadzonych w Stanach Zjednoczonych, wspieranych przez dotacje rządu USA i prywatne fundusze; uzyskanie poważnego wpływu na gospodarkę Stanów Zjednoczonych[162].

W 2018 roku amerykańskie Narodowe Instytuty Zdrowia (ang. National Institute of Health, NIH) opublikowały raport, w którym odnotowano, że cudzoziemcy przetransferowali amerykańską własność intelektualną do swoich krajów ojczystych, podczas gdy otrzymywali pensje z amerykańskiego rządu. Ich działania wpłynęły w sposób negatywny na wszystkie amerykańskie instytucje naukowe[163]. M. Roy Wilson, jeden z autorów raportu i współprzewodniczący Komitetu Doradczego Dyrektora NIH, powiedział, że kluczowym czynnikiem decydującym o zakwalifikowaniu się do Programu Tysiąca Talentów jest dostęp do cennej własności intelektualnej. Stwierdził, że problem jest znaczący, a nie pomijalny, a dotkliwości strat własności intelektualnej nie można zignorować[164].

Peter Harrell, adiunkt senior fellow w programie energetycznym, ekonomicznym i programie bezpieczeństwa w think tanku Center for a New American Security (obecnie starszy dyrektor ds. ekonomii międzynarodowej i konkurencyjności w Radzie Bezpieczeństwa Narodowego – przyp. redakcji), powiedział: „Chiny dążą do kompleksowego podejścia do swoich możliwości technologicznych. Obejmuje to kupowanie innowacyjnych firm za pośrednictwem zagranicznych inwestycji, wymaganie od zachodnich firm, aby przekazywały Chinom najnowocześniejsze technologie, co jest warunkiem dostępu do rynku, zapewnienie ogromnych zasobów państwowych na finansowanie krajowego rozwoju technologicznego, finansowanie zagranicznych szkoleń dla najlepszych chińskich studentów i naukowców oraz płacenie dużych pieniędzy na ściągnięcie talentów z powrotem do Chin”[165].

Program Tysiąca Talentów obejmuje swoim zasięgiem prawie wszystkich chińskich studentów, którzy przybyli do Stanów Zjednoczonych od lat 80. i mają dostęp do informacji przydatnych dla rozwoju przemysłowego, technologicznego i gospodarczego reżimu – potencjalnie dziesiątki tysięcy osób. KPCh aktywuje machinę całego kraju i społeczeństwa do prowadzenia nieograniczonej wojny w rekrutacji talentów i pozyskiwaniu własności intelektualnej.

Zbrodnicza machina rządowa

Oprócz jawnej kradzieży, wsparcie ze strony władz ChRL i subsydia w Chinach są również ważnym środkiem do realizacji celów KPCh. Wsparcie władz oznacza, że reżim może wykorzystać ogromne sumy pieniędzy na dotowanie kluczowych gałęzi przemysłu. W rzeczywistości chodzi o wykorzystanie potęgi machiny ChRL do wywierania presji na prywatne przedsiębiorstwa na Zachodzie. Stanowi to ogromne, nieoczekiwane wyzwanie dla krajów, w których przywódcy są wybierani demokratycznie i pozostawiają decyzje biznesowe samym firmom. Dotacje Chin – w rzeczywistości wyjęte z kieszeni podatnika – oznaczają, że chińscy producenci mogą ignorować rzeczywiste koszty biznesu, co czyni ich drapieżnikami nie do powstrzymania na rynkach międzynarodowych.

Przemysł paneli słonecznych jest klasycznym przykładem dotowania przemysłu przez reżim KPCh. Na początku lat 2000. w pierwszej dziesiątce producentów paneli słonecznych nie było chińskich firm, ale do 2017 roku było ich sześć, w tym dwie na czołowych pozycjach. Przemysł zielonej energii był mocno promowany podczas pierwszej kadencji prezydenta USA Baracka Obamy. Jednak w niedługim czasie wielu producentów paneli słonecznych ogłosiło bankructwo lub musiało ograniczyć działalność w obliczu miażdżącej konkurencji ze strony Chin, co podważyło entuzjazm do czystej energii[166]. Szkody na rynku światowym zostały spowodowane dumpingowymi cenami produktów z Chin, które były możliwe dzięki subsydiom reżimu dla krajowej branży paneli słonecznych.

W krajach zachodnich państwa również finansują kluczowe projekty, w tym takie, które rozwijają kluczowe technologie. Przykładowo prototyp internetu został opracowany przez Departament Obrony USA. Jednak na Zachodzie udział rządu w inwestycjach na poziomie krajowym jest ograniczony. Gdy technologia zostanie skomercjalizowana, prywatne firmy mają swobodę działania. Na przykład NASA przekazała swoje zaawansowane wyniki badań do przemysłu poprzez swój Program Transferu Technologii. Wiele swoich programów po prostu wrzuca do sieci jako oprogramowanie open source. W przeciwieństwie do tego KPCh do komercjalizacji zaawansowanych technologii bezpośrednio wykorzystuje machinę państwa – „Chiny spółka z o.o.” konkurują z indywidualnymi firmami zachodnimi.

Projekt Made in China 2025 jest oczywiście nierozerwalnie związany z dotacjami państwowymi i planowaniem państwowym w przemyśle. Jeśli KPCh będzie kontynuować swoją obecną ścieżkę, historia podobna do tej z panelami słonecznymi ponownie będzie miała miejsce w innych gałęziach przemysłu, a chińskie produkty staną się zabójcami rynku pracy na całym świecie. Poprzez nieograniczoną wojnę gospodarczą i technologiczną KPCh z powodzeniem złapała w sidła wiele zachodnich firm, w tym międzynarodowych korporacji. Przekazały one kapitał i zaawansowane technologie, ale nie miały szansy na uczciwą konkurencję na rynku chińskim. Zamiast tego firmy te pomogły stworzyć swoich konkurentów wspieranych przez państwo. KPCh użyła tych zachodnich firm jak pionków, aby realizować swoje cele.

d. Wykorzystywanie mas społecznych do szpiegostwa

KPCh używa informacji po prostu jako kolejnej broni w swoim arsenale. Niezależnie od dziedziny, niezależnie od tego, czy dotyczą państwa, prywatnego przedsiębiorstwa, czy indywidualnych działań, wszelkie formy informacji są postrzegane jako środki do realizacji strategicznych celów reżimu.

KPCh posługuje się też prawem, aby zmusić wszystkich Chińczyków do udziału w jej nieograniczonej wojnie. Ustawa o wywiadzie narodowym Chińskiej Republiki Ludowej, przyjęta przez Stały Komitet Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych, jasno nakazuje, że „krajowe agencje wywiadowcze mogą wymagać od odpowiednich wydziałów, organizacji i obywateli zapewnienia niezbędnego wsparcia, pomocy i współpracy”[167]. Oznacza to, że każdy chiński obywatel może zostać zmuszony przez KPCh do zbierania informacji w celach wywiadowczych i stania się szpiegiem.

W dniu 12 grudnia 2018 roku Stała Komisja Senatu Stanów Zjednoczonych ds. Władzy Sądowniczej (ang. US Senate Judiciary Committee) przeprowadziła wysłuchanie dotyczące nietradycyjnych działań szpiegowskich KPCh. Bill Priestap, wówczas zastępca dyrektora Departamentu Kontrwywiadu FBI, przedstawił charakterystykę tej metody KPCh: Jeśli jest to dla nich korzystne, to czasami grają zgodnie z zasadami, a w innych sytuacjach naginają i łamią zasady, aby osiągnąć swoje cele. Gdy KPCh ma taką możliwość, próbuje również zmienić zasady i zmienić kształt świata zgodnie z własnymi wymaganiami[168].

John Demers, ówczesny zastępca prokuratora generalnego Narodowego Wydziału Bezpieczeństwa (ang. National Security Division, NSD) Departamentu Sprawiedliwości USA, zeznał w 2018 roku, że plan KPCh Made in China 2025, pozornie mający na celu poprawę innowacyjności, jest zasadniczo zamówieniem na to, co ma być skradzione. Ujawnił, że w latach 2011-2018 ponad 90 procent oskarżeń o szpiegostwo przemysłowe, gdzie rzekomo beneficjentem było inne państwo, oraz ponad dwie trzecie kradzieży tajemnic handlowych miało związek z ChRL[169].

Szpiegostwo KPCh nie ogranicza się jedynie do własności intelektualnej. KPCh kontroluje wszystkie duże przedsiębiorstwa prywatne w Chinach i wykorzystuje je do gromadzenia informacji wywiadowczych ze świata. W 2018 roku Ted Cruz, amerykański senator z Teksasu, w swoim wpisie na Twitterze oznajmił: „Huawei jest agencją szpiegowską partii komunistycznej pod słabą przykrywką firmy telekomunikacyjnej. Ich siatka wywiadowcza obejmuje całą Ziemię, a jej klientami są bandyckie reżimy, takie jak Iran, Syria, Korea Północna i Kuba. Aresztowanie dyrektor finansowej Wanzhou Meng w Kanadzie jest zarówno szansą, jak i wyzwaniem”[170].

W styczniu 2018 roku francuski dziennik „Le Monde” opublikował wyniki śledztwa, w którym ujawniono, że począwszy od 2012 roku co noc przez pięć lat do Szanghaju były wysyłane poufne informacje z kwatery głównej Unii Afrykańskiej (UA, ang. African Union) w Etiopii. KPCh została oskarżona o to, że stoi za tym atakiem hakerskim. Raport opublikowany sześć miesięcy później przez Australian Strategic Policy Institute (ASPI, pol. Australijski Instytut Polityki Strategicznej) ujawnił, że Huawei był kluczowym dostawcą pewnych rozwiązań technologicznych w infrastrukturze sieciowej budynku kwatery głównej UA[171].

André Ken Jakobsson, pracownik naukowy w stopniu doktora w Center for Military Studies (pol. Centrum Badań Wojskowych) na Uniwersytecie Kopenhaskim, powiedział: „Niepokojące jest to, że KPCh może pozyskać bardzo kluczowe i poufne informacje. Mogą wejść do systemu, który kontroluje infrastrukturę całego naszego społeczeństwa. W przyszłości wszystko będzie podłączone do sieci 5G. Obawiamy się, że kraj, który dostarcza taki sprzęt – Chiny – nadzoruje zwrotnice tej sieci”[172].

Przez ostatnie 20 lat KPCh na dużą skalę wykorzystuje hakerów do pozyskiwania kluczowych informacji z innych krajów. Już w 1999 roku hakerzy KPCh, podszywając się pod zagraniczną stronę Falun Gong, zaatakowali amerykański Departament Transportu. Departament skontaktował się z tą stroną internetową w ramach dochodzenia w sprawie ataku. Odkryto, że prawdziwy haker należał do agencji wywiadowczej prowadzonej przez KPCh[173].

W czerwcu 2015 roku U.S. Office of Personnel Management (pol. Urząd ds. Kadr Rządu Federalnego USA) został zaatakowany przez hakerów KPCh, którzy wykradli dane personelu i informacje dotyczące bezpieczeństwa ponad 21,5 miliona Amerykanów. Osoby, których dotyczyła ta kradzież, to 19,7 miliona pracowników rządowych i 1,8 miliona członków ich rodzin.

W listopadzie 2018 roku Marriott International ogłosił, że od 2014 roku prywatne informacje, w tym dane paszportowe, prawie 500 milionów gości były wykradane przez hakerów. 12 grudnia sekretarz stanu USA Michael Pompeo potwierdził, że hacking był prowadzony przez KPCh. Marriott jest największym dostawcą usług hotelarskich dla amerykańskiego rządu i wojska.

e. Nieograniczona wojna przybiera wiele form

KPCh wykorzystuje również inne nieograniczone działania wojenne. Poniżej wymieniono kilka głównych przykładów.

Nieograniczona wojna dyplomatyczna

Typowa dyplomatyczna metoda KPCh to dziel i zwyciężaj. Gdy świat krytykuje KPCh za łamanie praw człowieka, KPCh zaprasza do dyskusji w kwestii praw człowieka każdy kraj oddzielnie i za zamkniętymi drzwiami; w konsekwencji taki krytycyzm nie ma żadnego skutku. Co więcej, KPCh praktycznie zdezintegrowała międzynarodowe normy chroniące prawa człowieka.

KPCh zastosowała tę metodę, aby uniknąć potępiania i sankcji, a potem od razu dołączyła do Światowej Organizacji Handlu (WTO). Od początku zaczęła wykorzystywać środki ekonomiczne do kuszenia różnych krajów, a następnie ponownie wykorzystała metodę dziel i rządź, by zrealizować wielkoskalowe osiągnięcia w różnych dziedzinach.

KPCh ponadto posługuje się dyplomacją, używając zakładników, stosuje groźby i areszt zarówno wobec Chińczyków, jak i nie-Chińczyków, dopóki jej żądania nie zostaną spełnione. Zanim ChRL uzyskała od Stanów Zjednoczonych status stałych normalnych stosunków handlowych (ang. permanent normal trade relations, PNTR), przed prawie każdą sesją negocjacyjną aresztowała dysydentów, a potem wykorzystywała ich uwalnianie jako środek do osiągnięcia swoich celów podczas negocjacji. Partia komunistyczna nie szanuje praw i życia swoich własnych ludzi, ale wie, że dla zachodnich społeczeństw ważne są podstawowe prawa człowieka. Dlatego posługuje się własnymi obywatelami jako zakładnikami, przykłada im nóż do szyi i wykorzystuje ich, aby grozić przeciwnikowi – Stanom Zjednoczonym.

Wraz z szybkim rozwojem gospodarki KPCh stała się odważniejsza, a zagraniczni zakładnicy stali się pionkami na dyplomatycznej szachownicy. Sześć tygodni po tym, jak wspomniany Su Bin został aresztowany w Kanadzie i oskarżony przez Stany Zjednoczone o włamanie do bazy danych amerykańskiego wojska, kanadyjskie małżeństwo Kevin i Julia Garrattowie zostali aresztowani w Chinach i oskarżeni przez KPCh o szpiegostwo[174].

Po aresztowaniu 1 grudnia 2018 roku w Vancouver wiceprezes i dyrektor finansowej Huawei Meng Wanzhou chińskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych wszczęło serię protestów. Konsulat KPCh w Kanadzie zmobilizował znaczną liczbę tamtejszych prokomunistycznych Chińczyków. Dodatkowo KPCh w odwecie aresztowała dwóch kanadyjskich obywateli[175]. Miało to zarówno wywrzeć bezpośrednią presję na Kanadę, jak i wbić klin pomiędzy Kanadę a Stany Zjednoczone.

Bezprawie to modus operandi KPCh. W dowolnym momencie każdy cudzoziemiec w Chinach może zostać zakładnikiem i zostać wykorzystany jako karta przetargowa do celów politycznych, gospodarczych i dyplomatycznych. Co więcej, gdy KPCh grozi Chińczykom żyjącym za granicą, zwłaszcza dysydentom, często wykorzystuje krewnych tych dysydentów w Chinach jako zakładników.

Nieograniczone działania militarne

KPCh rozwinęła broń asymetryczną, taką jak przeciwokrętowe i przeciwlotnicze pociski manewrujące. Jeśli chodzi o broń konwencjonalną, KPCh dołożyła wszelkich starań, by przewyższyć supremację technologiczną USA poprzez posiadanie większej ilości sprzętu, który może atakować te cenne lotniskowce i samoloty. KPCh rozrosła się gospodarczo i technologicznie, co pozwoliło jej rozwinąć szersze spektrum działań operacyjnych w zakresie cyberwojny, wojny w kosmosie i innych niekonwencjonalnych kierunków ataku z zastosowaniem zaawansowanych technologii, jak to omówiono w poprzednim punkcie.

ChALW publicznie ogłasza, że prowadzenie wojny, jakiej by sobie życzyła, „przebiegałoby w sposób ponadnarodowy, multidomenowy (ang. cross-domain; multi-domain battle: połączenie środków politycznych, militarnych, śmiercionośnych, nieśmiercionośnych i innych w czasie i przestrzeni – przyp. redakcji), z wykorzystaniem wszelkich niezbędnych środków”. Dla sił ChALW idealna wojna oznacza, że „konkretne granice państw, wirtualna cyberprzestrzeń, prawo międzynarodowe, prawa krajowe, kodeksy postępowania i etyka nie są wiążące. […] Nie ponoszą odpowiedzialności za nikogo i nie są ograniczone żadnymi zasadami. Każdy może być celem i mogą zostać użyte wszelkie środki”. Autorzy książki Unrestricted Warfare, obaj chińscy wojskowi w stopniu pułkownika, oznajmiają swoim czytelnikom: „Czy zastanawialiście się nad połączeniem pola bitwy z obszarem, który nie jest polem bitwy, wojny z nie-wojną, wojskowości ze sferą cywilną – łączenie niewykrywalnych samolotów, pocisków manewrujących i internetowych zabójców, wojny nuklearnej, wojny finansowej i wojny terrorystycznej? Albo najprościej mówiąc, [Norman] Schwarzkopf [ówczesny naczelny dowódca Centralnego Dowództwa Sił Zbrojnych USA, znany ze swego geniuszu] + [George] Soros [lewicowy miliarder] + [Robert] Morris [twórca wirusa komputerowego, nazywanego Morris Worm, robakiem Morrisa] + bin Laden? To jest nasza prawdziwa karta atutowa”[176].

Nieograniczona wojna internetowa

KPCh dąży do osiągnięcia dominującej pozycji w standardach 5G i chce odgrywać wiodącą rolę na światowym rynku nowej technologii. Dokonuje tego poprzez starania Huawei i ZTE, by przejąć rynek technologii 5G. Były szef Federal Reserve Bank of Dallas powiedział: „Gdyby Chiny wygrały wyścig, ustanowiłyby własne protokoły internetowe, tak samo jak angielski zastąpił niemiecki jako język nauki i stał się językiem wszelkich kluczowych działań na skalę światową”[177].

W tej chwili internet stoi przed kolejnym etapem rewolucji, gdzie technologia 5G jest głównym trzonem. W rezultacie połączenia 5G ze sztuczną inteligencją internet zmierza w kierunku „internetu rzeczy”, czyli cyfryzacji całego świata. Kontrola internetu nad światem fizycznym dramatycznie się powiększa, a reguły całego świata są pisane od nowa. Jeśli KPCh zdominuje 5G, będzie mogła działać bez przeszkód.

Ponadto przez internet przepływa olbrzymia ilość informacji. Kiedy tylko zewnętrzne działania propagandowe zostaną pomyślnie zintegrowane z kontrolowaną przez Chiny technologią 5G, jej wysiłki polegające na indoktrynacji odbiorców zagranicznych znacznie przekroczą obecną skalę i oddziaływanie.

Nieograniczona wojna narkotykowa

Na posiedzeniu gabinetu, które odbyło się 16 sierpnia 2018 roku, prezydent Donald Trump powiedział, że rozprzestrzenianie się opioidów, a w szczególności syntetycznego fentanylu z Chin, to jest „prawie wojna”[178]. W 2017 roku w Stanach Zjednoczonych z powodu przedawkowania narkotyków zmarło ponad 70 tysięcy osób, z czego ponad 40 procent przypadków wiązało się z syntetycznymi opioidami (głównie fentanylem i jego pochodnymi). Te narkotyki są produkowane głównie w Chinach, a następnie dostają się do Stanów Zjednoczonych pocztą lub są przemycane przez granicę USA–Meksyk[179].

W listopadzie 2017 roku Markos Kounalakis, autor, naukowiec i senior fellow na Uniwersytecie Środkowoeuropejskim (ang. Central European University), visiting fellow w Hoover Institution na Uniwersytecie Stanforda, napisał, że fentanyl „był stosowany jako broń XXI wieku w chińskiej wojnie opiumowej przeciwko Ameryce”. Kounalakis wymienił przemyt fentanylu jako przykład strategii KPCh: KPCh wykorzystuje prawdziwą wartość tej substancji chemicznej jako „przynoszącej ogromne zyski z eksportu opiatów, które jednocześnie niszczą amerykańskie społeczności i tworzą zamęt w amerykańskim krajobrazie politycznym”[180].

Nieograniczona wojna ludnościowa

We wrześniu 2018 roku członkowie chińskiej rodziny podróżującej po Szwecji zostali wyproszeni przez policję z hotelu za usiłowanie spania w holu. (Przyjechali przed zarezerwowanym terminem – przyp. redakcji). Twierdzili następnie, że funkcjonariusze źle ich potraktowali. Melodramatyczny filmik przedstawiający usunięcie rodziny został jeszcze bardziej wyolbrzymiony przez chińską ambasadę i media, a Chińczycy zaczęli bojkotować szwedzkie firmy IKEA i H&M[181]. Szwedzka telewizja SVT nadała sarkastyczny program o incydencie w swoim programie komediowym, co jeszcze bardziej podkręciło sytuację. Dziesiątki tysięcy chińskich internautów zalały swoimi wpisami strony internetowe ambasady Szwecji, prowadzącego program telewizyjny Jespera Rönndahla i strony telewizji na Facebooku[182].

Po sześćdziesięciu latach niszczenia tradycyjnej kultury i zastąpienia jej przez kulturę partii komunistycznej, KPCh rzeczywiście jest w stanie zniewolić setki milionów Chińczyków i przekształcić ich w masową armię. W 2017 roku, przed 90. rocznicą utworzenia Chińskiej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej, KPCh wymyśliła oprogramowanie, które pozwalało nałożyć mundury ChALW na osobę na zdjęciu. W ciągu zaledwie kilku dni aplikacja uzyskała ponad miliard wejść.

Ponieważ ludzie nie znają prawdziwej historii partii, KPCh jest w stanie posłużyć się nacjonalizmem w celu kontrolowania społeczeństwa. Ludzie nie wiedzą o zbrodniach KPCh. W szczególności nie znają historii masowych mordów, których dopuściła się KPCh. Tak więc pokolenia Chińczyków, które dorastały w kulturze partii, niosą w sobie kulturę partii, gdziekolwiek się udają. Gdy wyjeżdżają za granicę, aby zarabiać na życie, eksportują kulturę partii i tam, gdzie przebywają, stają się częścią masowej armii reżimu. To wzmocniło zdolność KPCh do kontrolowania tej armii w wolnym świecie i wykorzystania jej do działań wywrotowych.

Wojna kulturowa

KPCh od wielu lat wpycha ludziom na całym świecie kulturę partii i jej wartości pod sztandarem tradycyjnej chińskiej kultury i zwyczajów. Ludzie są bardzo zainteresowani długą historią i bogatą kulturą Chin, ale mają bardzo ograniczone ich zrozumienie. KPCh dobrze o tym wie i w pełni to wykorzystuje. Adaptując pewne powierzchowne formy kultury tradycyjnej, KPCh przebrała się za strażnika i prawdziwego przedstawiciela chińskiej kultury, co sprawia, że mieszkańcom innych krajów niezwykle trudno jest przejrzeć oszustwo.

Wojna finansowa

Starając się budować globalną infrastrukturę, KPCh rozpoczęła promowanie własnego systemu płatności opartego na juanie, wykorzystując „pomoc gospodarczą” i prywatne przedsiębiorstwa. Docelowym planem KPCh jest zastąpienie dominacji dolara jako waluty międzynarodowej chińskim juanem. Zgodnie ze strategią nieograniczonej wojny finansowej prowadzonej przez KPCh, reżim może osiągnąć swoje cele, w odpowiednim momencie dodrukowując olbrzymie ilości pieniędzy, niszcząc w ten sposób system finansowy. Ośrodki analityczne KPCh opowiadają się za użyciem jako broni zagranicznych rezerw walutowych.

Inne formy nieograniczonej wojny

W czasie protestów studenckich w 1989 roku KPCh rozkazała żołnierzom i policji przebranie się za pekińskich cywilów i prowokowanie zamieszek, aby wojsko mogło wykorzystać je jako pretekst do masowego mordu, co nazwano „tłumieniem zamieszek”. Aby uzasadnić eskalację prześladowań Falun Gong, KPCh sfabrykowała incydent z „samospaleniem”. W Hongkongu podczas protestu Occupy Central With Love and Peace (pol. Zajmij Dzielnicę Central z Miłością i Pokojem) KPCh przywiozła ludzi z Shenzhen, aby podżegali do przemocy, skutecznie uzasadniając eskalację przemocy policji.

Według KPCh mordy i zabójstwa na życzenie są powszechnie stosowanymi metodami. W przyszłości, aby szerzyć chaos i konflikty na Zachodzie, partia może zastosować wszelkie środki – otrucia, zabójstwa, podkładanie bomb, działania sabotażowe wobec sieci energetycznych i infrastruktury transportowej, inne podobne metody.

Sednem nieograniczonej wojny jest niszczenie moralności i mobilizowanie złych ludzi do zniszczenia ludzkości krok po kroku. KPCh jest wysoce wykwalifikowana w kuszeniu ludzi, aby przeciwstawiali się moralności i własnemu sumieniu, a ci, którzy często tak postępują, stają się albo bierni w obliczu nadużyć KPCh, albo aktywnie w tym uczestniczą. Z tych powodów KPCh dokłada wszelkich starań, aby znaleźć słabości wpływowych postaci ze świata polityki, gospodarki, wojskowości, mediów, kultury, technologii, edukacji i innych dziedzin – niezależnie, czy są to posiadane dobra, czy pragnienia – i je wykorzystuje, by ludzie decydowali się współpracować z partią. Jeśli to nie zadziała, KPCh może posłużyć się groźbami i zastraszaniem, by wykorzystać lęki tych osób i popełnione błędy, w rzeczywistości szantażując, by wspomagały partię. Aby przekupić wpływowe osoby potrzebujące przeszczepu, w niektórych przypadkach KPCh posunęła się nawet do tego, że zapewniła narządy do transplantacji, pozyskane od zabitych przez nią ludzi.

Zasoby, jakich KPCh jest w stanie użyć w celu infiltracji innych krajów, przekraczają wszelkie wyobrażenia, a obecnie ujawniane fakty są tylko wierzchołkiem góry lodowej. Ludzie we wszystkich dziedzinach życia, a w szczególności w polityce i biznesie, stali się narzędziami KPCh w jej nieograniczonej kampanii wojennej. Prawie wszystkie kraje na świecie zaczęły odczuwać na własnej skórze globalne cele KPCh, jej zło i nieograniczone środki.

4. Komunistyczny „model chiński”

W naturze KPCh leży ciągłe przeciwstawianie się tradycyjnej kulturze, moralności i uniwersalnym wartościom. Dzisiejsza KPCh jest światową osią zła i wrogiem ludzkości. Świat musi się obudzić i podjąć odpowiednie kroki.

Chiny mają rozległe terytorium i najliczniejszą populację na Ziemi. Stały się drugą co do wielkości gospodarką świata, a od 2010 roku drugą co do wielkości potęgą militarną. Żadna totalitarna władza w dziejach historii nie dysponowała tak ogromną potęgą gospodarczą i militarną jak KPCh. KPCh zasymilowała najbardziej makiaweliczne i wypaczone elementy współczesnych reżimów totalitarnych i ze starożytnych chińskich taktyk, dlatego nigdy nie gra zgodnie z zasadami. Jej strategia jest zarówno dogłębna, jak i bezwzględna, często wykracza poza wyobrażenia i zrozumienie przywódców i strategów z innych krajów. Zawłaszczając 1,3 miliarda Chińczyków, KPCh zaoferowała światu ogromny i bardzo pożądany rynek, przyciągając tym kapitał zagraniczny, biznesmenów i polityków. Ci ludzie w zamian mają przymknąć oko na łamanie praw człowieka i zło KPCh. W niektórych przypadkach nawet mają brać udział w zbrodniach KPCh.

KPCh wymordowała 80 milionów Chińczyków. W ostatnim czasie popełniała niezliczone zbrodnie przeciwko praktykującym Falun Gong, chrześcijanom z podziemnych Kościołów, Tybetańczykom, Ujgurom, dysydentom i tym, którzy żyją na samym dnie społeczeństwa. Z chwilą gdy reżim upadnie, zostanie doprowadzony przed oblicze sprawiedliwości i ukarany za wszystkie swoje zbrodnie. Aby uniknąć tego losu, KPCh nie zawaha się popełnić więcej przerażających zbrodni, by się chronić.

Komunistyczna Partia Chin jest głównym agentem komunistycznego demona w ludzkim świecie. KPCh jest skazana na eliminację, a jej istnieniu zawsze towarzyszyło silne poczucie strachu i widmo klęski. Kierowana poczuciem zagrożenia, w krytycznych momentach KPCh ucieka się do wszelkich niezbędnych środków, podejmując ekstremalne działania, aby brnąć dalej. Stwarza wrażenie bycia silniejszą, niż jest, próbując zastąpić Stany Zjednoczone i zdominować świat. Z determinacją i nieustannym wysiłkiem przygotowuje się do ostatecznej bitwy ze Stanami Zjednoczonymi. Jednocześnie używa całego wachlarza metod, aby eksportować model KPCh i ideologię partii komunistycznej, zatruwając świat.

Jeśli ortodoksyjna moralność, która pomogła ludziom przetrwać przez tysiące lat, zostanie kiedykolwiek naprawdę zniszczona, skutkiem będzie zniszczenie całej ludzkości. Dlatego oprócz swoich wojskowych, ekonomicznych, naukowych i technologicznych przedsięwzięć KPCh jest zdeterminowana, by również narzucić innym krajom swoją ideologię ateizmu i wypaczone poglądy na dobro i zło.

Wszystkie cele KPCh – które realizuje „miękką siłą”, „twardą siłą” i „ostrą siłą” – bazują na całkowitym lekceważeniu moralności i mają na celu zaspokojenie wyższego celu niszczenia tradycyjnej moralności i uniwersalnych wartości. Celem KPCh jest ustanowienie siebie jako imperium zła i władcy świata. Ma na celu wprowadzenie totalitarnego ucisku na całym świecie – globalnego państwa policyjnego, posługującego się indoktrynacją, kontrolą umysłów, masową inwigilacją, eliminacją własności prywatnej, oficjalnym ateizmem, eliminacją religii i tradycyjnej kultury, niepohamowanymi cielesnymi żądzami, korupcją i moralną degeneracją. Jej celem jest wciągnięcie świata w ubóstwo i chaos, przemienienie ludzi w bestie i wysłanie ludzkości w otchłań moralnej degradacji. Wszystko to jest ścieżką zaaranżowaną przez komunistycznego demona w jego próbie zniszczenia ludzkości.

5. Wyciągnięte wnioski i znalezienie wyjścia

a. Strategia ustępstw – śmiertelny błąd

Ambitna i skłonna do potwierdzenia swojej globalnej hegemonii KPCh stanowi poważne zagrożenie dla świata. Niestety nadal wiele krajów, rządów i postaci politycznych, nie zdając sobie sprawy z niebezpieczeństwa, nadal chce zaprzyjaźniać się z KPCh. Ten związek można zilustrować chińskim powiedzeniem: „hodowanie tygrysiątka, żeby cię zjadło, gdy dorośnie”.

Bez pomocy rozwiniętych krajów zachodnich i wsparcia tak wielu międzynarodowych korporacji, zaawansowanych technologicznie gigantów i dużych instytucji finansowych, KPCh nie mogłaby w ciągu zaledwie kilku dziesięcioleci rozwinąć się ze słabej gospodarki z reżimem na skraju upadku do nieposkromionej osi zła (ang. axis of evil – termin wprowadzony przez George’a W. Busha w odniesieniu do krajów takich jak Iran, Korea Północna, Kuba, teraz również Chiny – przyp. redakcji).

Michael Pillsbury, ekspert ds. bezpieczeństwa narodowego USA, twierdzi, że Zachód ma cały czas nierealne oczekiwania wobec KPCh, takie jak przekonanie, że na pewno stanie się bardziej demokratyczna, że dąży do społeczeństwa kapitalistycznego w amerykańskim stylu, że bezsprzecznie dojdzie do integracji z międzynarodowym porządkiem społecznym, że wymiana USA–Chiny doprowadzi do pełnej współpracy albo że wpływ skrajnych elementów w KPCh jest słaby. Pillsbury w swojej książce wydanej w 2015 roku usilnie nalegał, aby rząd Stanów Zjednoczonych szybko stawił czoła rzeczywistości i powziął środki zaradcze przeciwko KPCh – w przeciwnym razie wygra KPCh[183].

W marcu 2018 roku tygodnik „The Economist” rozważał w artykule strategię, jaką kraje Zachodu przyjęły wobec Chin, w szczególności ich ryzykowne obstawianie, że Chiny będą zmierzać do demokracji i gospodarki rynkowej. Skonstatowano, że te spekulacje zawiodły; Chiny pod rządami KPCh nie są gospodarką rynkową, a ich obecny kurs nigdy do tego nie zmierzał. Wręcz przeciwnie, KPCh traktuje biznes i handel jako narzędzie machiny państwowej i w taki sposób to kontroluje. Wykorzystuje swój monopol na kształtowanie gospodarki globalnej, wykorzystuje pieniądze do manipulowania partnerami handlowymi i stosuje kary wobec jednostek i grup, które się z nią nie zgadzają[184].

b. Dlaczego Zachód pomylił się co do Chin?

Zachód pomylił się co do Chin z wielu powodów, jak choćby wcześniej wspomniane: kompleksowe aranżacje komunistycznego demona, dwulicowość i kameleonowa zmienność natury KPCh, a także trudność, jaką mają wolne społeczeństwa w rozróżnianiu i postrzeganiu KPCh i Chin. Ponadto Zachód pomylił się co do Chin, dążąc za wszelką cenę do osiągnięcia krótkoterminowych zysków, czy to przez jednostki, firmy, czy całe państwa. To dało KPCh kolejną okazję, którą wykorzystała.

Zdegenerowana moralnie KPCh koncentruje się na słabościach moralnych ludzi z wolnych społeczeństw, których pogoń za krótkoterminowym zyskiem pozwala KPCh infiltrować i podważać fundamenty wolnych społeczeństw. Jeśli przyjrzymy się szczegółowo strategiom przyjętym przez Stany Zjednoczone wobec KPCh, to strategie te w dużej mierze opierały się na krótkoterminowych korzyściach zamiast na fundamentalnych, długoterminowych interesach Ameryki – w duchu, w którym ten kraj został założony.

Chwała ludzkości i przywództwo pochodzą od Boga i są determinowane przez poziom moralny człowieka. Dobrobyt i potęga nadana grupie etnicznej i państwu zależy również od ich poziomu moralności. Posługując się zwykłymi środkami, człowiek jest niezdolny do zanegowania aranżacji ustanowionych przez demona komunizmu. Idąc tym tropem, staje się jasne, gdzie Zachód zboczył z drogi – jakiekolwiek ludzkie metody byśmy zastosowali, odniesienie sukcesu przy ich użyciu w ratowaniu ludzi ze szponów zła jest zupełnie niemożliwe.

Wiele rządów, dużych firm i biznesmenów może za poświęcenie swoich zasad moralnych przez pewien czas otrzymywać od KPCh pozorne korzyści. Jednak w końcu stracą więcej, niż zyskają. Tak zdobyte hańbiące, powierzchowne korzyści są toksyczne.

KPCh nie jest partią polityczną ani reżimem w normalnym tych słów znaczeniu. Nie reprezentuje Chińczyków jako ludzi. Reprezentuje komunistycznego demona. Współpraca z KPCh to współpraca z diabłem. Być przyjaznym wobec KPCh to tak, jakby ktoś chciał udobruchać diabła, pomagać mu i przyczyniać się do spychania ludzkości w kierunku zniszczenia. I odwrotnie, przeciwstawianie się KPCh to angażowanie się w walkę pomiędzy dobrem a złem. To nie jest sprawa jedynie krajów walczących o interesy swojego państwa. To walka o przyszłość ludzkości.

c. Wyjście z sytuacji

Dzisiaj Chiny i świat stają na rozdrożu. Chińczycy nie mogą oczekiwać, że Komunistyczna Partia Chin, która zaciągnęła koszmarny dług krwi u swoich ludzi, przeprowadzi prawdziwe reformy. Chiny będą wolne tylko wtedy, gdy uwolnią się od partii komunistycznej.

Wśród ludzi na całym świecie Chiny znane są jako kraina starożytnej cywilizacji charakteryzującej się uprzejmością i prawością. Chiny bez partii komunistycznej ponownie staną się normalnym członkiem cywilizowanego świata – państwem, którego zasoby ludzkie i naturalne, różnorodność starożytnych tradycji i dziedzictwo kulturowe będą częścią bogactwa całej ludzkości.

Idąc naprzód w czasach wielkich trudności, coraz więcej Chińczyków zdaje sobie sprawę z natury KPCh, która jest złem. Wraz z opublikowaniem książki pt. Dziewięć komentarzy na temat partii komunistycznej w listopadzie 2004 roku coraz więcej ludzi zaczęło odzyskiwać moralną odwagę i podejmowało decyzję o odcięciu się od demona komunizmu. Ponad 350 milionów Chińczyków wyrzekło się członkostwa w KPCh i w organizacjach jej podlegających. Jeśli wolny świat może wesprzeć trend wyrzekania się KPCh i zerwie wszelkie więzi z demonem, KPCh nie będzie w stanie kontynuować swoich dotychczasowych działań na świecie.

Z pozoru niezwyciężony Związek Radziecki rozpadł się z dnia na dzień. Chociaż KPCh szczerzy swoje kły na całym świecie, to gdy świat rozpozna jej naturę zła i dokona prawego wyboru, jej rozpad może nastąpić równie szybko.

Wzrost KPCh jest głównie rezultatem moralnego zepsucia i zaślepienia ludzi dążeniem do osobistych korzyści. Aby uniknąć tego losu, musimy przywołać naszą moralną odwagę, przywrócić tradycyjne wartości i mieć silną wiarę w Boskość.

Aby pokonać upiora takiego jak KPCh, nigdy nie można polegać zwyczajnie na ludzkich mocach. Demon zła ma większą siłę niż człowiek i jest to podstawowa przyczyna ciągłej ekspansji KPCh. Jednak demon nigdy nie może dorównać Boskości. Dopóki ludzie będą wierni Boskości i będą przestrzegać boskiej woli, będą błogosławieni i przezwyciężą piekielne aranżacje demona.

KPCh jest wrogiem całej ludzkości, ustanowiła najkrwawszą i najgroźniejszą tyranię w dziejach ludzkości. Wszystkie państwa i ludy, jeśli chcą zabezpieczyć swoją przyszłość i przyszłość całej cywilizacji, muszą przeciwstawić się jej światowym apetytom. KPCh jest skazana na wyeliminowanie, dlatego odrzucenie KPCh oznacza uniknięcie podzielenia jej losu.

Uaktualnione 2 lipca 2020 r.

Przeczytaj Podsumowanie.

Przypisy (kontynuacja)

112. „Commentary Two: On the Beginnings of the Chinese Communist Party”, w: Nine Commentaries on the Communist Party (New York: Broad Press Inc., 2004), http://www.ninecommentaries.com/english-2. Polskie tłumaczenie pochodzi od redakcji. Zob. także: Dziewięć komentarzy na temat partii komunistycznej.

113. Qiao Liang 乔良 and Wang Xiangsui 王湘穗, Chao xian zhan 超限战 [Unrestricted Warfare], (Beijing: People’s Liberation Army Literature and Art Press, 1999), 1, 62 [w języku chińskim]. Polskie tłumaczenie pochodzi od redakcji.

114. Qiao Liang 喬良 and Wang Xiangsui 王湘穗, Chao xian zhan yu Fan chao xian zhan: Zhongguoren tichu de xin zhanzhengguan Meiguoren ruhe yingdui 超限戰與反超限戰：中國人提出的新戰爭觀美國人如何應對 [Unrestricted Warfare and Anti-Unrestricted Warfare: How Will the Americans Counter the New Chinese Strategy?] (Beijing: Changjiang Literature and Art Press, 2016) [w języku chińskim].

115. Louisa Lim and Julia Bergin, „Inside China’s Audacious Global Propaganda Campaign”, The Guardian, December 7, 2018, https://www.theguardian.com/news/2018/dec/07/china-plan-for-global-media-dominance-propaganda-xi-jinping.

116. Mao Zedong 毛澤東, Mao Zedong xinwen gongzuo wenxuan 毛澤東新聞工作文選 [Selected Works on Journalism], (Beijing: Xinhua Press, 1983), 182 [w języku chińskim]. Polskie tłumaczenie pochodzi od redakcji.

117. „Zhong jin pulu Zhonggong Dawaixuan haiwai kuozhang” 重金鋪路中共大外宣海外擴張 [„The CCP Spends Big Money Expanding Its Overseas Propaganda”], Radio Free Asia, November 15, 2015, https://www.rfa.org/cantonese/news/propaganda-11052015084921.html [w języku chińskim].

118. Anne-Marie Brady, „China’s Foreign Propaganda Machine”, Wilson Center, October 26, 2015, https://www.wilsoncenter.org/article/chinas-foreign-propaganda-machine.

119. „Chinese President Xi Jinping Visits With CCTV America via Video Call”, CGTN, February 19, 2016, https://america.cgtn.com/2016/02/19/chinese-president-xi-jinping-visits-with-cctv-america-via-video-call.

120. Koh Gui Qing and John Shiffman, „Beijing’s Covert Radio Network Airs China-Friendly News Across Washington, and the World”, Reuters, November 2, 2015, https://www.reuters.com/investigates/special-report/china-radio.

121. Lim and Bergin, „Inside China’s Audacious”.

122. James Fallows, „Official Chinese Propaganda: Now Online From the WaPo!”, The Atlantic, February 3, 2011, https://www.theatlantic.com/international/archive/2011/02/official-chinese-propaganda-now-online-from-the-wapo/70690.

123. Donnelle Eller, „Chinese-Backed Newspaper Insert Tries to Undermine Iowa Farm Support for Trump, Trade War”, The Des Moines Register, September 24, 2018, https://www.desmoinesregister.com/story/money/agriculture/2018/09/24/china-daily-watch-advertisement-tries-sway-iowa-farm-support-trump-trade-war-tariffs/1412954002.

124. Bethany Allen-Ebrahimian, „Beijing Builds Its Influence in the American Media”, Foreign Policy, December 21, 2017, https://foreignpolicy.com/2017/12/21/one-of-americas-biggest-chinese-language-newspapers-toes-beijings-party-line-china-influence-united-front.

125. „Zhan zhong jiekai hongse shentou, 142 jia haiwai Dangmei shunjian baoguang” 占中揭開紅色滲透 142家海外黨媒體瞬間曝光 [„‘Occupy Central’ Reveals Red Infiltration, 142 of the CCP’s Overseas Media Outlets Are Disclosed”], NTD Television, October 6, 2014, http://www.ntdtv.com/xtr/gb/2014/10/06/a1143788.html [w języku chińskim].

126. Yuan Jirong 苑基榮, „Zhongguo dianshiju rebo Feizhou dalu” 中國電視劇熱播非洲大陸 [„Chinese TV Series Are Trendy in Africa”], People’s Daily, January 5, 2015, https://web.archive.org/web/20160206004955if_/http://paper.people.com.cn/rmrb/html/2015-01/05/nw.D110000renmrb_20150105_3-03.htm [w języku chińskim]. Polskie tłumaczenie pochodzi od redakcji.

127. Jeffrey Gil, „Why the NSW Government Is Reviewing Its Confucius Classrooms Program”, The Conversation, May 17, 2018, http://theconversation.com/why-the-nsw-government-is-reviewing-its-confucius-classrooms-program-96783.

128. Alexander Bowe, „China’s Overseas United Front Work: Background and Implications for the United States”, US–China Economic and Security Review Commission, August 24, 2018, 5-6, https://www.uscc.gov/sites/default/files/Research/China%27s%20Overseas%20United%20Front%20Work%20-%20Background%20and%20Implications%20for%20US_final_0.pdf.

129. US Congress, House, John S. McCain National Defense Authorization Act for Fiscal Year 2019, 115th Cong., 2nd sess., https://docs.house.gov/billsthisweek/20180723/CRPT-115hrpt863.pdf.

130. „Wei fazhan he jinbu, yu Zhongguo xieshuo tongxing — Zhongguo gaige youyi jiangzhang huodezhe qunxiang” 为发展和进步，与中国携手同行——中国改革友谊奖章获得者群像 [„Marching Forward Hand in Hand With China for Development and Progress: Vignettes of Winners of ‘China Reform Friendship Medal’”], Xinhua News, December 18, 2018, http://www.xinhuanet.com/politics/2018-12/18/c_1123872219.htm [w języku chińskim].

131. Bowe, „China’s Overseas”, 5-6. Polskie tłumaczenie pochodzi od redakcji.

132. Thorsten Benner et al., „Authoritarian Advance: Responding to China’s Growing Political Influence in Europe”, Global Public Policy Institute, February 2018, https://www.gppi.net/media/Benner_MERICS_2018_Authoritarian_Advance.pdf.

133. Chinese Influence & American Interests: Promoting Constructive Vigilance (Stanford, CA: Hoover Institution Press, 2018), https://www.hoover.org/sites/default/files/research/docs/chineseinfluence_americaninterests_fullreport_web.pdf. Polskie tłumaczenie pochodzi od redakcji.

134. US Department of Justice, „Patrick Ho, Former Head of Organization Backed by Chinese Energy Conglomerate, Convicted of International Bribery, Money Laundering Offenses”, December 5, 2018, https://www.justice.gov/usao-sdny/pr/patrick-ho-former-head-organization-backed-chinese-energy-conglomerate-convicted.

135. Nick McKenzie and Angus Grigg, „China’s ZTE Was Built to Spy and Bribe, Court Documents Allege”, The Sydney Morning Herald, May 31, 2018, https://www.smh.com.au/business/companies/china-s-zte-was-built-to-spy-and-bribe-court-documents-allege-20180531-p4ziqd.html.

136. Alexandra Stevenson, et al., „A Chinese Tycoon Sought Power and Influence. Washington Responded”, The New York Times, December 12, 2018, https://www.nytimes.com/2018/12/12/business/cefc-biden-china-washington-ye-jianming.html.

137. Rona Rui 駱亞, „Zhuanfang Chen Yonglin: Zhonggong quanmian shentou Aozhou neimu” 專訪陳用林：中共全面滲透澳洲內幕 [„Exclusive Interview With Chen Yonglin: How the Chinese Communist Party Has Thoroughly Infiltrated Australia”], The Epoch Times, June 19, 2017, http://www.epochtimes.com.tw/n215385 [w języku chińskim]. Polskie tłumaczenie pochodzi od redakcji.

138. Chinese Influence & American Interests, 57-78.

139. Isaac Stone Fish, „Huawei’s Surprising Ties to the Brookings Institution”, The Washington Post, December 7, 2018, https://www.washingtonpost.com/opinions/2018/12/08/chinese-companys-surprising-ties-brookings-institution/?utm_term=.2720ba57db52.

140. Margaret Wollensak, „Canadian, UK Universities Warned by Intelligence Agencies to Be Wary of Huawei”, The Epoch Times, December 19, 2018, https://www.theepochtimes.com/universities-warned-to-be-wary-of-research-partnerships-with-huawei_2743679.html. Polskie tłumaczenie pochodzi od redakcji.

141. Zack Dorfman, „How Silicon Valley Became a Den of Spies”, Politico, July 27, 2018, https://www.politico.com/magazine/story/2018/07/27/silicon-valley-spies-china-russia-219071.

142. Bowe, „China’s Overseas”, 10-12.

143. Gao Shan 高山, „Zhongguo Wanda: 20 yi Meiyuan maixia Meiguo liang jia dianyinggongsi” 中國萬達：20億美元買下美國兩家電影公司 [„China’s Wanda Buys Two US Film Companies for 2 Billion US Dollars”], Radio Free Asia, August 23, 2016, https://www.rfa.org/mandarin/yataibaodao/jingmao/hc-08232016102649.html [w języku chińskim].

144. Cui Peng 崔鵬, „Ali yingye rugu Amlin Partners, Ma Yun touzi Sipierboge” 阿里影業入股Amblin Partners 馬雲投資斯皮爾伯格 [„Ali Pictures Invests in Amblin Partners; Ma Yun Makes Investment in Spielberg”], sohu.com, October 9, 2016, http://www.sohu.com/a/115703678_115565 [w języku chińskim].

145. Amy Qin and Audrey Carlsen, „How China Is Rewriting Its Own Script”, The New York Times, November 18, 2018, https://www.nytimes.com/interactive/2018/11/18/world/asia/china-movies.html.

146. Ben Fritz and John Horn, „Reel China: Hollywood Tries to Stay on China’s Good Side”, The Los Angeles Times, March 16, 2011, http://articles.latimes.com/2011/mar/16/entertainment/la-et-china-red-dawn-20110316; drugi link: https://web.archive.org/web/20210212051927/https://www.latimes.com/entertainment/la-xpm-2011-mar-16-la-et-china-red-dawn-20110316-story.html.

147. Lin Ping 林坪, „Jiemi Zhongguo rui liliang (wu): Meiguo dianying yule ye” 揭秘中國銳實力（五）美國電影娛樂業 [„Disclosing China’s Sharp Power (Part V) American Film and Entertainment Industries”], Radio Free Asia, September 7, 2018, https://www.rfa.org/mandarin/zhuanlan/zhuantixilie/zhongguochujiaoshenxiangshijie/yl5-09072018150445.html; drugi link: https://web.archive.org/web/20180909125056/https://www.rfa.org/mandarin/zhuanlan/zhuantixilie/zhongguochujiaoshenxiangshijie/yl5-09072018150445.html [w języku chińskim].

148. Lin Ping 林坪, „Jiemi Zhongguo rui liliang (san) Meiguo xueshu jie, gaoxiao” 揭秘中國銳實力（三）美國學術界、高校 [„Disclosing China’s Sharp Power (Part III) American Universities and Academia”], Radio Free Asia, September 5, 2018, https://www.rfa.org/mandarin/zhuanlan/zhuantixilie/zhongguochujiaoshenxiangshijie/yl3-09052018122139.html; drugi link: https://web.archive.org/web/20180905232537/https://www.rfa.org/mandarin/zhuanlan/zhuantixilie/zhongguochujiaoshenxiangshijie/yl3-09052018122139.html [w języku chińskim].

149. „Ying Baoshaodang ren bei ju rujing Xianggang, Yuehanxun biao guanqie” 英保守黨人被拒入境香港 約翰遜表關切 [„British Conservatives Were Denied Entry to Hong Kong; Johnson Expresses Concern”], BBC Chinese, October 12, 2017, https://www.bbc.com/zhongwen/trad/chinese-news-41591196 [w języku chińskim].

150. Bowe, „China’s Overseas”, 7-8.

151. William Pentland, „Entrepreneurial Espionage – Made in China”, Forbes, January 22, 2011, https://www.forbes.com/sites/williampentland/2011/01/22/entrepreneurial-espionage-made-in-china/#7e0175c65207.

152. Joshua Philipp, „How Hacking and Espionage Fuel China’s Growth”, The Epoch Times, September 10, 2015, https://www.theepochtimes.com/investigative-report-china-theft-incorporated_1737917.html.

153. Annie Wu, „What Is the ‘Made in China 2025’ Program That Is the Target of US Tariffs?”, The Epoch Times, April 5, 2018, https://www.theepochtimes.com/what-is-the-chinese-industrial-policy-made-in-china-2025-that-is-the-target-of-us-tariffs_2485482.html.

154. High-Speed Rail News, Gaotie Fengyun lu 高鐵風雲錄 [A Record of the High-speed Rail Saga], (Changsha: Hunan Literature and Art Press, 2015). Zob.: „Di wu zhang: Zhongguo gaotie sanguo sha” 第五章中國高鐵三國殺 [Chapter 5, „China’s High-Speed Rail Three Kingdom Legends”] [w języku chińskim].

155. Sankei Shimbun, „Japan’s Transfer of Bullet Train Technology a Mistake. China, of Course, Has Copied It”, Japan Forward, August 18, 2017, https://japan-forward.com/japans-transfer-of-bullet-train-technology-a-mistake-china-of-course-has-copied-it. Polskie tłumaczenie pochodzi od redakcji.

156. Paul Mozur and Jane Perlez, „China Bets on Sensitive US Start-Ups, Worrying the Pentagon”, The New York Times, March 22, 2017, https://www.nytimes.com/2017/03/22/technology/china-defense-start-ups.html. Polskie tłumaczenie pochodzi od redakcji.

157. Office of the United States Trade Representative, Executive Office of the President, Update Concerning China’s Acts, Policies and Practices Related to Technology Transfer, Intellectual Property, and Innovation, November 20, 2018, https://ustr.gov/sites/default/files/enforcement/301Investigations/301%20Report%20Update.pdf, 46.

158. US Department of Justice, „Chinese National Who Conspired to Hack Into US Defense Contractors’ Systems Sentenced to 46 Months in Federal Prison”, July 13, 2016, https://www.justice.gov/opa/pr/chinese-national-who-conspired-hack-us-defense-contractors-systems-sentenced-46-months.

159. Cynthia McFadden, Aliza Nadi, and Courtney McGee, „Education or Espionage? A Chinese Student Takes His Homework Home to China”, NBC News, July 24, 2018, https://www.nbcnews.com/news/china/education-or-espionage-chinese-student-takes-his-homework-home-china-n893881.

160. Federal Bureau of Investigation, „Chinese Hackers Indicted”, December 20, 2018, https://www.fbi.gov/news/stories/chinese-hackers-indicted-122018. Polskie tłumaczenie pochodzi od redakcji.

161. Zach Dorfman, „How Silicon Valley”.

162. Federal Bureau of Investigation, „Chinese Talent Programs”, Counterintelligence Strategic Partnership Intelligence Note, SPIN: 15-007, September 2015, https://info.publicintelligence.net/FBI-ChineseTalentPrograms.pdf.

163. Lawrence A. Tabak and M. Roy Wilson, „Foreign Influences on Research Integrity”, Presentation at the 117th Meeting of the Advisory Committee to the Director, National Institutes of Health, December 13, 2018, https://acd.od.nih.gov/documents/presentations/12132018ForeignInfluences.pdf.

164. Lev Facher, „NIH Report Scrutinizes Role of China in Theft of US Scientific Research”, STAT, December 13, 2018, https://www.statnews.com/2018/12/13/nih-report-scrutinizes-role-of-china-in-theft-of-u-s-scientific-research.

165. Jennifer Zeng, „Communist China Poses Greatest Threat to US and World, Senators Told”, The Epoch Times, updated December 17, 2018, https://www.theepochtimes.com/senate-told-communist-china-poses-greatest-threat-to-us-and-the-world_2738798.html. Polskie tłumaczenie pochodzi od redakcji.

166. Keith Bradsher, „When Solar Panels Became Job Killers”, The New York Times, April 8, 2017, https://www.nytimes.com/2017/04/08/business/china-trade-solar-panels.html?_ga=2.209817942.255138535.1542571491-142437734.1525387950.

167. „Zhonghua renmin gongheguo guojia qingbao fa” 中華人民共和國國家情報法 [„The National Intelligence Law of the People’s Republic of China”], National People’s Congress Net, June 27, 2017, http://www.npc.gov.cn/npc/xinwen/2017-06/27/content_2024529.htm [w języku chińskim]. Polskie tłumaczenie pochodzi od redakcji.

168. US Congress, Senate, Statement of Bill Priestap Before the Committee on the Judiciary, China’s Non-Traditional Espionage Against the United States: The Threat and Potential Policy Responses, 115th Cong., 1st sess., December 12, 2018, https://www.judiciary.senate.gov/download/12-12-18-priestap-testimony.

169. US Congress, Senate, Statement of John C. Demers Before the Committee on the Judiciary, China’s Non-Traditional Espionage Against the United States: The Threat and Potential Policy Responses, 115th Cong., 1st sess., December 12, 2018, https://www.judiciary.senate.gov/imo/media/doc/12-12-18%20Demers%20Testimony.pdf.

170. Ted Cruz (@SenTedCruz), „Huawei is a Communist Party spy agency thinly vieled [sic] as a telecom company. Its surveillance networks span the globe & its clients are rogue regimes such as Iran, Syria, North Korea & Cuba. The arrest of Huawei’s CFO Wanzhou Meng in Canada is both an opportunity & a challenge”, Twitter, December 6, 2018, https://twitter.com/SenTedCruz/status/1070708648865861633. Polskie tłumaczenie pochodzi od redakcji.

171. Danielle Cave, „The African Union Headquarters Hack and Australia’s 5G Network”, Australian Strategic Policy Institute, July 13, 2018, https://www.aspistrategist.org.au/the-african-union-headquarters-hack-and-australias-5g-network.

172. Theis Lange Olsen and Cathrine Lakmann, „Huawei Now on the Danish Mark: ‘The Chinese Can Access Systems That Govern Our Society’”, Danish Broadcasting Corporation, December 7, 2018, https://www.dr.dk/nyheder/indland/huawei-nu-paa-dansk-sigtekorn-kineserne-kan-faa-adgang-til-systemer-der-styrer-vores [w języku duńskim]. Polskie tłumaczenie pochodzi od redakcji.

173. Tang Ming 唐銘, „Zhonggong haike weizhuang Falun Gong wangzhan, Mei yu Zhong zunshou guoji guize” 中共駭客偽裝法輪功網站 美籲中遵守國際規則 [„CCP Hackers Feigned Falun Gong Websites; America Calls on China to Observe International Rules”], The Epoch Times, March 16, 2013 [大紀元新聞網], http://www.epochtimes.com/gb/13/3/16/n3824225.htm [w języku chińskim].

174. Dan Levin, „Couple Held in China Are Free, but ‘Even Now We Live Under a Cloud’”, The New York Times, January 1, 2017, https://www.nytimes.com/2017/01/01/world/canada/canadian-couple-china-detention.html.

175. „Peter Navarro on China’s National Security Risks to US”, Fox Business, December 13, 2018, https://video.foxbusiness.com/v/5979037938001/?#sp=show-clips.

176. Qiao Liang 乔良 and Wang Xiangsui 王湘穗, Unrestricted Warfare, 61 [w języku chińskim]. Polskie tłumaczenie pochodzi od redakcji.

177. Eri Sugiura, „China’s 5G a Bigger Threat Than Trade War, Says Ex-Dallas Fed Chief”, Nikkei Asian Review, September 24, 2018, https://asia.nikkei.com/Economy/China-s-5G-a-bigger-threat-than-trade-war-says-ex-Dallas-Fed-chief. Polskie tłumaczenie pochodzi od redakcji.

178. Gregg Re, „Trump Declares Opioids From Mexico, China ‘Almost a Form of Warfare’, Tells Sessions to Sue Drug Makers”, Fox News, August 16, 2018, https://www.foxnews.com/politics/trump-declares-opioids-from-mexico-china-almost-a-form-of-warfare-tells-sessions-to-sue-drug-makers.

179. Kirsten D. Madison, „Stopping the Poison Pills: Combating the Trafficking of Illegal Fentanyl from China”, prepared statement before the Senate Caucus on International Narcotics Control, October 2, 2018, https://www.drugcaucus.senate.gov/sites/default/files/Final%20INL%20Written%20Statement%20for%20Senate%20Drug%20Caucus%20Hearing%20on%20Chinese%20Fe.._.pdf.

180. Markos Kounalakis, „China Is Using Fentanyl in a Chemical War Against America”, McClatchy, November 2, 2017, https://www.mcclatchydc.com/opinion/article182139386.html. Polskie tłumaczenie pochodzi od redakcji.

181. Anna Fifield, „China’s Row With Sweden Over a ‘Racist’ TV Skit Has Citizens Urging Boycotts of Ikea and H&M”, The Washington Post, September 26, 2018, https://www.washingtonpost.com/world/2018/09/26/chinas-row-with-sweden-over-racist-tv-skit-has-citizens-urging-boycott-ikea-hm/?noredirect=on&utm_term=.15e1b22bc530.

182. Xinmei Shen, „How China’s Army of Online Trolls Turned on Sweden”, Abacus News, September 26, 2018, https://www.abacusnews.com/digital-life/how-chinas-army-online-trolls-turned-sweden/article/2165747.

183. Pillsbury, The Hundred-Year Marathon, introduction.

184. „How the West Got China Wrong”, The Economist, March 1, 2018, https://www.economist.com/leaders/2018/03/01/how-the-west-got-china-wrong.

Tekst oryginalny ukazał się w anglojęzycznej edycji „The Epoch Times” dnia 2018-06-02, link do artykułu: https://www.theepochtimes.com/chapter-eighteen-the-chinese-communist-partys-global-ambitions-part-ii_2822429.html