Rozdział ósmy: Jak komunizm zasiewa chaos w polityce (część 1.)

Upiór komunizmu nie zniknął wraz z rozpadem partii komunistycznej w Europie Wschodniej

Na łamach polskiej edycji „The Epoch Times” przedstawiamy w częściach adaptację książki „Jak diabeł komunizmu rządzi naszym światem”, opublikowanej oryginalnie w języku chińskim, autorstwa tego samego zespołu redakcyjnego, który wydał „Dziewięć komentarzy na temat partii komunistycznej”.

Spis treści

Wprowadzenie

1. Komunizm to plan niszczenia ludzkości

a. Reżimy komunistyczne wykorzystują władzę państwową do przeprowadzania czystek i masowych morderstw
b. Ideologia socjalistyczna zwycięża w Europie i Stanach Zjednoczonych
c. Lewicowa polityka dąży do kontrolowania partii politycznych, organów ustawodawczych, rządów i sądów najwyższych
d. Lewicowa administracja promowała socjalizm i wypaczone programy

2. Polityka jest nasycona kultem komunizmu

a. Łączenie polityki i religii w kulcie KPCh
b. Religijny charakter liberalizmu i progresywizmu
c. Współczesny liberalizm i progresywizm: Nowe warianty komunizmu

* Bunt przeciwko klasycznemu liberalizmowi
* Esencja progresywizmu: Moralna perwersja
* Liberalizm i socjalistyczny nurt progresywizmu

3. Podżeganie do nienawiści i promowanie walki jest niezmiennym kursem polityki komunistycznej

Przypisy

Wprowadzenie

Prawie wszystko we współczesnym świecie jest w jakiś sposób związane z polityką. Pojedynczy program, prawo, incydent lub skandal mogą doprowadzić ludzi do histerii. Wybór lidera może zwrócić uwagę całego świata.

Większość ludzi kojarzy politykę komunistyczną jedynie z krajami pod rządami partii komunistycznej i uważa, że nawet te kraje przestały praktykować komunizm. W rzeczywistości komunizm ukrył się pod różnymi postaciami, takimi jak socjalizm, neoliberalizm i progresywizm. Po dokładniejszym zbadaniu okaże się, że potworny upiór komunizmu rządzi całym światem.

Na pozór wolny świat wydaje się rozumieć zbrodnie wyrządzone przez komunizm. Jednak w ciągu 170 lat od wydania Manifestu komunistycznego rządy na całym świecie znalazły się otwarcie lub skrycie pod wpływem marksistowskich teorii. Pod pewnymi względami wolny świat niespodziewanie wyprzedził samozwańcze państwa komunistyczne, gdy chodzi o wprowadzenie tych teorii w życie.

Ameryka jest przywódcą wolnego świata i tradycyjnym bastionem antykomunizmu. Jednak w wyborach w 2016 roku kandydat otwarcie socjalistyczny zbliżył się do prezydentury. W sondażach ponad połowa młodych mężczyzn twierdziła, że popiera socjalizm[1].

W Europie socjalizm jest już dominującą siłą polityczną. Pewien europejski polityk powiedział: „Dzisiaj jest to połączenie demokracji, rządów prawa i państwa opiekuńczego, i powiedziałbym, że większość Europejczyków broni tego – brytyjscy torysi nie mogą tknąć brytyjskiej służby zdrowia (ang. National Health Service – przyp. tłumacza) bez konsekwencji politycznego samobójstwa”[2].

W państwach komunistycznych upiór komunizmu cieszy się totalną władzą polityczną. Wykorzystuje państwo jako narzędzie do popełniania masowych mordów, niszczenia tradycyjnej kultury, gaszenia wartości moralnych i prześladowania praktykujących prawe metody kultywacji – z ostatecznym celem zniszczenia ludzkości.

Ideologia komunistyczna utrzymuje się mimo upadku reżimów komunistycznych w Europie Wschodniej. Po zimnej wojnie, po dziesiątkach lat zniszczeń dokonanych przez szpiegostwo i działalność wywrotową, upiór komunizmu szerzy się na całym kontynencie.

Chociaż komunistyczny spisek, by doprowadzić świat zachodni pod swoją bezpośrednią kontrolę państwową, nie udał się, podważył on zarządzanie zachodnimi narodami, propagując politykę socjalistyczną, podżegając do przemocy, podkopując tradycyjną moralność i wywołując niepokoje społeczne. Zamierza wyznaczyć Zachodowi demoniczną ścieżkę, która idzie w kierunku zniszczenia ludzkości. Biorąc pod uwagę istotną rolę, jaką Stany Zjednoczone pełnią jako głowa wolnego świata, rozdział ten dotyczy przede wszystkim sytuacji amerykańskiej.

1. Komunizm to plan niszczenia ludzkości

Polityka komunistyczna nie ogranicza się do totalitaryzmu praktykowanego w państwach komunistycznych. Jak podkreślamy, komunizm jest upiorem o nadprzyrodzonej mocy. Manipuluje myślami złoczyńców i zwodzi naiwnych, by działali jako jego agenci w ludzkim wymiarze. Wcielając alternatywne formy, potworny upiór komunizmu porwał i przejął polityczny proces wolnych narodów w świecie zachodnim.

a. Reżimy komunistyczne wykorzystują władzę państwową do przeprowadzania czystek i masowych morderstw

W wielu krajach wschodnich komunizm bezpośrednio uzurpował sobie władzę, kontrolując pełne spektrum polityki. Czy to poprzez masowe mordy, wewnętrzną walkę i czystki w ramach partii komunistycznej, czy przez dywersję świata zewnętrznego, jej celami politycznymi są trwałe utrzymanie swojej władzy i ciągłe rozszerzanie jej wpływów. Reżimy komunistyczne łączą zasoby całego narodu, w tym armię, policję, sądownictwo, więziennictwo, edukację, media i tym podobne, mordując i prześladując swoich własnych obywateli, jednocześnie niszcząc ich moralność.

Totalitarni komuniści utrzymali swoje brutalne rządy, przeprowadzając masowe kampanie niszczenia ludzi. Obejmują one od owianych złą sławą obozów koncentracyjnych w gułagach Związku Radzieckiego, przez polityczne czystki i walkę o władzę w ramach radzieckiej partii komunistycznej, po dziesięć wewnętrznych walk politycznych Komunistycznej Partii Chin i rzezi Chińczyków w różnych ruchach politycznych. Ostatnio należą do nich prześladowania Falun Gong. W tej kampanii były przywódca partii Jiang Zemin poświęcił co najmniej jedną czwartą chińskich środków finansowych na represjonowanie zwolenników duchowej praktyki Falun Gong.

Zwolennicy partii komunistycznej zdają sobie sprawę, że władza jest głównym przedmiotem zainteresowania polityki komunistycznej. Kiedy Marks i Engels, ojcowie założyciele komunizmu, wyciągnęli wnioski z Komuny Paryskiej, podkreślili potrzebę ustanowienia dyktatury proletariatu. Lenin wziął to sobie do serca i użył przemocy, by zbudować pierwszą komunistyczną totalitarną dyktaturę. Stalin i Mao Zedong wykorzystywali oszustwa, broń, propagandę, spisek i tym podobne do uzurpowania władzy i utrzymania brutalnych reżimów. Z absolutną władzą w ich rękach stały się możliwe mordy i całkowite zepsucie.

b. Ideologia socjalistyczna zwycięża w Europie i Stanach Zjednoczonych

Europa jest już w kleszczach socjalistycznej ideologii i programów. Stany Zjednoczone to szczególny kraj. Pod koniec XIX i na początku XX wieku, gdy ruch komunistyczny szalał w całej Europie, jego wpływ na Stany Zjednoczone był ograniczony. W 1906 roku niemiecki badacz Werner Sombart napisał książkę na temat „Dlaczego nie ma socjalizmu w Stanach Zjednoczonych?[3]”. Jednak sytuacja od tamtego czasu diametralnie się zmieniła.

W 2016 roku kandydat ważnej amerykańskiej partii politycznej otwarcie promował socjalizm w kampanii na prezydenta USA. W komunistycznym słownictwie socjalizm jest po prostu „fazą wstępną” komunizmu i był on postrzegany z pogardą przez większość Amerykanów. Sam kandydat powiedział, że uważa, iż jest wielu ludzi, którzy stają się bardzo niespokojni, gdy słyszą słowo „socjalista”. Ten polityk zdołał zostać jednym z dwóch głównych kandydatów w swojej partii.

Ankieta przeprowadzona pod koniec kampanii 2016 roku wykazała, że w jednej z głównych partii lewicowych 56 procent ludzi powiedziało, iż ma pozytywną opinię na temat socjalizmu, kontynuując trend sugerowany w 2011 roku przez Centrum Badawcze Pew (ang. Pew Research Center)[4]. Ankieta Pew wykazała, że 49 procent obywateli USA w wieku poniżej 30 lat postrzega socjalizm pozytywnie, a tylko 47 procent było nastawionych pozytywnie wobec kapitalizmu[5]. Oznacza to ogólne przesunięcie ideologiczne w lewo, gdy społeczeństwo traci zrozumienie komunizmu.

Złudzenia wielu dzisiejszych ludzi na Zachodzie na temat socjalizmu, odzwierciedlają doświadczenia niezliczonych wrażliwych młodych ludzi, którzy przyjęli komunizm w ubiegłym stuleciu w Związku Radzieckim, Chinach i gdziekolwiek indziej. Młodemu pokoleniu brakuje głębokiego zrozumienia własnej historii, kultury i tradycji. Ich odporność na socjalizm, który dla nich wygląda łagodnie i humanitarnie, nie istnieje. Wielkie komunistyczne oszustwo XX wieku ma zamiar się powtórzyć w XXI.

Aksjomat Marksa „Od każdego według jego zdolności, każdemu według jego potrzeb” jest dość skuteczny w oszukiwaniu młodych, którzy fantazjują o życiu z hojnych świadczeń socjalnych, jak jest to w krajach skandynawskich. Systemy opieki społecznej tych krajów spowodowały wiele problemów społecznych, ale wszelkie próby wprowadzenia fundamentalnych zmian w systemach są blokowane przez wielu beneficjentów pomocy społecznej. Jedynymi wybieralnymi politykami są ci, którzy nadal zwiększają podatki i interwencję rządu, wykorzystując przewidywane dochody.

Jak powiedział ekonomista Milton Friedman: „Społeczeństwo, które przedkłada równość nad wolność, nie ma ani jednego, ani drugiego. Społeczeństwo, które przedkłada wolność nad równość, będzie się szczyciło i jednym, i drugim”[6].

Socjalizm o wysokim poziomie świadczeń socjalnych promuje ciągłą ekspansję rządu i skłania ludzi do głosowania za wyzbywaniem się ich wolności. Jest to ważny krok w planach komunistycznego upiora polegający na zniewalaniu ludzkości. Kiedy wszystkie narody przejdą na socjalizm, obecny nordycki model socjalizmu stanowi prosty krok w przejściu od demokracji do totalitaryzmu. Po zakończeniu socjalistycznej „fazy wstępnej” przywódcy polityczni natychmiast wdrożą komunizm. Własność prywatna i proces demokratyczny zostaną zniesione. Państwo dobrobytu przemieni się w jarzmo tyranii.

c. Lewicowa polityka dąży do kontrolowania partii politycznych, organów ustawodawczych, rządów i sądów najwyższych

Kraje zachodnie są domem dla dobrze ugruntowanych tradycji demokratycznych, takich jak amerykański podział władzy. Przejęcie kontroli nad władzą państwową nie jest tak proste, jak na Wschodzie. Aby uzyskać kontrolę na Zachodzie, potworny upiór musiał przyjąć różne pokrętne sposoby kierowania instytucjami rządowymi i kuszenia swoimi podstępnymi pomysłami.

Stany Zjednoczone to wielopartyjny system zdominowany przez dwie partie. Aby wejść do głównego nurtu politycznego, komunizm musi infiltrować jedną lub obie partie i wykorzystywać je do przejęcia kontroli nad głosami Kongresu. Do tego czasu jego kandydaci muszą zajmować kluczowe stanowiska w rządzie i sądach. Zakres, w jakim komunizm osłabił politykę USA, jest dość poważny.

Aby mieć zapewnioną pulę głosów, amerykańskie partie lewicowe zwiększyły animozje między grupami o niskich i wysokich dochodach, jednocześnie przyciągając coraz większą liczbę imigrantów i grup „bezbronnych”, takich jak społeczność LGBT, kobiety, mniejszości itd. Lewicowi politycy robią wszystko, co mogą, aby podeprzeć się demografią, propagując idee komunistyczne, odrzucając podstawowe normy moralne ustanowione przez Boga dla ludzkości, a nawet chroniąc nielegalnych imigrantów, aby mogli dołączyć w szeregi lewicy.

Miliarder z przeszłością wspierania lewicowych ruchów silnie finansuje swoich lewicowych kandydatów na prezydenta Stanów Zjednoczonych i inne ważne stanowiska. Najważniejsi są sekretarze stanu, którzy są odpowiedzialni za sprawy wyborcze i odgrywają kluczową rolę w rozwiązywaniu sporów. Miliarder wniósł dużo wsparcia w kampanie na te pozycje[7].

Nawet gdy nielegalni imigranci dopuszczali się zbrodni na terenie USA, władze lewicowe przymykały oczy i tworzyły miejsca, w których nie mogą zostać aresztowani, aby chronić ich przed rządem. Były lewicowy prezydent próbował udzielić amnestii pięciu milionom nielegalnych imigrantów, ale projekt uchwały został ostatecznie wstrzymany przez Sąd Najwyższy.

Partie lewicowe walczyły o prawo głosu nielegalnych imigrantów. Oczywiście motyw niekoniecznie przynosi korzyści nielegalnym imigrantom lub ogółowi ludności, ale wzmacnia demografię lewicy. 12 września 2017 roku miasto we wschodnim stanie USA wydało projekt ustawy przyznającej osobom niebędącym obywatelami prawa do głosowania w wyborach lokalnych, w tym mieszkańcom z zielonymi kartami, wizami studenckimi i roboczymi lub nawet bez dokumentów świadczących o statusie legalnych imigrantów. Projekt ten przyciągnął uwagę mediów w kontekście potencjalnego wpływu na system wyborczy w innych częściach kraju[8].

Pod wpływem potwornego upiora komunizmu amerykańskie partie lewicowe wykorzystały podstępne środki, aby przyciągnąć więcej głosów i przejąć polityczną kontrolę. Przyszłość Ameryki wisi na włosku.

d. Lewicowa administracja promowała socjalizm i wypaczone programy

Poprzednia lewicowa administracja była intensywnie infiltrowana przez komunistów i socjalistów. Wiele grup, które wspierały byłego prezydenta, miało wyraźne powiązania z organizacjami socjalistycznymi.

Były prezydent jest uczniem neomarksisty Saula Alinsky’ego. Po wyborach powołał doradców z dalekowschodnich think tanków. Jego program obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego karał tych, którzy odmówili brania w nim udziału. Przyjął ustawy, aby zalegalizować marihuanę i homoseksualizm, pozwolił transseksualistom wstąpić do armii, i tak dalej.

Kiedy Kalifornijskie Zgromadzenie Stanowe było kontrolowane przez lewicę, jej przedstawiciele próbowali znieść prawo zakazujące partii komunistycznej udziału w rządzie. Ta próba nie powiodła się wskutek silnego sprzeciwu ze strony wietnamsko-amerykańskiej społeczności.

Administracja wymyśliła także program, który zepsuł stosunki międzyludzkie. W 2016 roku „ustawa łazienkowa” podpisana przez prezydenta pozwoliła osobom, które identyfikują się jako transpłciowe, korzystać z łazienki wybranej przez siebie płci, bez względu na płeć fizyczną – innymi słowy, mężczyzna, który myśli, że jest kobietą, może wejść do toalety dla kobiet. Ustawa łazienkowa weszła w życie w szkołach publicznych w całym kraju. Szkoły, które odmawiają wdrożenia ustawy, stracą fundusze od rządu federalnego.

2. Polityka jest nasycona kultem komunizmu

Przez tysiące lat główną instytucją władzy politycznej była monarchia, która obdarzona została autorytetem przez Boga. Niebo obdarzało władcę boskim prawem królów. Cesarze i królowie pełnili świętą rolę pośredników między człowiekiem a Bogiem.

Dzisiaj wiele narodów jest zarządzanych przez demokrację. W praktyce demokracja nie jest rządem ludu, lecz rządem przedstawiciela wybranego przez lud. Wybór prezydenta to procedura demokratyczna. Po objęciu urzędu prezydent ma szerokie uprawnienia w zakresie polityki, ekonomii, wojska, stosunków zagranicznych, i tak dalej.

Demokracja nie może zagwarantować, że dobrzy ludzie zostaną wybrani. Ponieważ ogólny moralny standard społeczeństwa się obniża, zwycięskimi kandydatami mogą być ci, którzy specjalizują się w pustej lub podburzającej retoryce lub mają skłonność do kumoterstwa. Szkody wyrządzone społeczeństwu są ogromne, gdy demokracja nie stosuje prawa, aby utrzymać standardy moralne ustanowione przez bogów. Zalety reprezentacji wyborczej znikają i są podporządkowane polityce motłochu, która rzuca społeczeństwo w chaos i rozdrobnienie.

Naszym celem nie jest to, aby omawiać poszczególne zalety konkretnego systemu politycznego. Po prostu stwierdzamy, że wartości moralne są kamieniem węgielnym stabilności społecznej i harmonii. Demokracja i rządy prawa są jedynie formą funkcjonowania społeczeństwa.

a. Łączenie polityki i religii w kulcie KPCh

Rządy Komunistycznej Partii Chin są kultem politycznym, który jest w pełni zintegrowany z władzą państwa. Ideologia tego kultu jest narzucona ludziom, by zniszczyć ich moralność. Równocześnie rządzi społeczeństwem za pomocą metod kryminalnych, doprowadzając ludzi do ruiny.

Rządy KPCh są często opisywane jako kontynuacja systemu imperialnego, ale jest to bardzo błędne. Tradycyjni chińscy monarchowie nie twierdzili, że definiują wartości moralne. Zamiast tego uważali się za działających w ramach granic moralnych standardów ustanowionych przez bogów lub Niebo. Z drugiej strony KPCh zmonopolizowała samą koncepcję moralności. Bez względu na to, ile zła popełni, KPCh może nadal uważać się za „wspaniałą, chwalebną i poprawną” – używając jej słów.

Moralność jest ustalana przez Boga, a nie przez człowieka. Standardy dobra i zła wywodzą się z boskiego przykazania, a nie ideologicznej hipokryzji jakiejś partii politycznej. Monopolizowanie prawa do definiowania moralności nieuchronnie prowadzi do mieszania się kościoła i państwa, co w przypadku KPCh przejawia się typowymi cechami kultu zła:

• Partia komunistyczna czci Marksa jako swojego duchowego „pana” i przyjmuje marksizm jako uniwersalną prawdę. Obietnica komunizmu o niebie na ziemi zwabia jego zwolenników, aby oddali za to swoje życie. Do cech jego kultu należą między innymi: wymyślić doktrynę, zmiażdżyć opozycję, wielbić przywódcę, postrzegać komunizm jako jedyne źródło prawości, stosować przymusowe pranie mózgu i kontrolę umysłu, posiadać szczelną organizację, do której można dołączyć, ale nigdy opuścić, promować przemoc i żądzę krwi oraz zachęcać do męczeństwa w imię religii.

• Przywódcy komunistyczni, tacy jak Lenin, Stalin, Mao i Kim Il Sung, stanowili obiekt kultu. Byli „papieżami” komunistycznego kultu w swoich krajach, z niekwestionowanym autorytetem w zakresie określania dobra i zła. Bez względu na to, czy zabijali, czy kłamali, zawsze mieli rację, co uzasadniało wyjaśnienie, że motywowali się wyższym celem lub wypełnianiem długoterminowych planów. Obywatele tych krajów zostali zmuszeni do porzucenia własnego rozumienia dobra moralnego. Bycie zmuszonym do kłamstwa lub czynienia zła pod przywództwem partii przyniosło ludziom traumę psychologiczną i duchową.

• Tradycyjne ortodoksyjne religie uczą ludzi, by byli dobrzy, ale kult komunizmu, budowany na nienawiści, ma dokładnie przeciwne zdanie. Chociaż partia komunistyczna mówi również o miłości, to „miłość”, której broni, opiera się na nienawiści. Na przykład proletariusze są zdolni do klasowej przyjaźni, ponieważ stają wobec wspólnego wroga – kapitalistów. W Chinach sposobem na pokazanie patriotyzmu jest nienawiść do Ameryki, nienawiść do Francji, nienawiść do Japonii, nienawiść do Korei, nienawiść do Tajwanu i nienawiść do zamorskich Chińczyków, którzy krytykują KPCh.

b. Religijny charakter liberalizmu i progresywizmu

Liberalizm i progresywizm stały się obecnie standardem „politycznej poprawności” na Zachodzie. W rzeczywistości zostały one doprowadzone do punktu, w którym stały się świecką religią.

Zachodni lewicowcy używali różnych etykiet w historii, czasami nazywając siebie liberałami, a czasami postępowcami. Te dwie koncepcje nie różnią się znacząco.

Ostateczna koncepcja liberalizmu i progresywizmu jest podobna do ideologii komunistycznej. Zwolennicy opowiadają się za „wolnością” i „postępem” jako absolutnym dobrem moralnym i atakują wszelkie inne poglądy jako herezje.

Liberalizm i progresywizm, podobnie jak komunizm, ateizm, ewolucja i scjentyzm, zastępują humanistycznym rozumem wiarę w Boga, w efekcie przyjmując samego człowieka za boga.

Mają tych samych wrogów co komuniści i obwiniają za problemy społeczne sposób postrzegania niesprawiedliwości lub błędy systemu kapitalistycznego, które zamierzają podważyć lub obalić.

Ich metody są podobne do metod stosowanych przez komunistów. Uważają, że ich cel uświęca środki. Mogą używać przemocy lub oszustwa, jak tylko sytuacja tego wymaga.

Quasi-religijne cechy liberalizmu i progresywizmu są nierozerwalnie związane z historycznym podłożem ich pochodzenia.

Szybki rozwój naukowy od XVIII wieku znacznie wzmocnił zaufanie ludzi do własnych możliwości i podsycił postępowy trend intelektualny. Francuski filozof markiz de Condorcet (Jean Antoine Nicolas Caritat markiz de Condorcet – przyp. redakcji), pionier postępowego myślenia, stwierdził w swojej pracy „Szkic obrazu postępu ducha ludzkiego poprzez dzieje”, że to rozum prowadzi ludzi na drogę do szczęścia, moralności i dobroci. Następnie progresywizm stał się bardziej agresywny i zaczął wynosić rozum na ołtarze.

Postępowe myślenie pozwala postrzegać oddzielnie rozum, sumienie i Stwórcę, wspierając ideę, jakoby człowiek nie potrzebował zbawienia Stwórcy: może użyć swojej własnej racjonalności i sumienia, aby zmieść zło, chciwość, strach, zazdrość i tym podobne; człowiek może ustanowić raj na ziemi i pozbyć się boskości.

Arogancja progresywizmu przejawia się w oświadczeniu XIX-wiecznego francuskiego polityka i krytyka sztuki Julesa Castagnary’ego: „Obok boskiego ogrodu, z którego zostałem wydalony, wzniosę nowy Eden. […] Przy wejściu ustanowię Postęp […] i dam mu płonący miecz w ręce, a on powie Bogu: ‘Nie wejdziesz tutaj’”[9].

Przepełnieni tego rodzaju myślami, ludzie przyjmują iluzję kontrolowania losu ludzkości i manipulowania jego przyszłością – to znaczy ludzkość chce odgrywać rolę Boga – aby stworzyć utopię bez Boga, „raj na ziemi”, który jest esencją idei komunizmu. Walka o osiągnięcie tego raju spowodowała potop krwi i nędzy.

c. Współczesny liberalizm i progresywizm: Nowe warianty komunizmu

Bunt przeciwko klasycznemu liberalizmowi

Klasyczny liberalizm, działający w oparciu o filozofię naturalnych praw jednostki, opowiadał się za konstytucyjnymi ograniczeniami władzy królewskiej lub rządu w celu ochrony wolności osobistej. Indywidualne prawa są przyznawane przez Boga, podczas gdy rząd jest budowany przez obywateli i ma wyraźny obowiązek ich ochrony. Separacja Kościoła od państwa została ustanowiona, aby zapobiec naruszeniu przez rząd myśli i wiary obywateli.

Współczesny liberalizm jest niczym innym jak komunistyczną infiltracją i zdradą klasycznego liberalizmu w imię „wolności”. Z jednej strony kładzie nacisk na absolutny indywidualizm, czyli na skrajne uleganie pragnieniom i lekceważenie jakiejkolwiek moralności i powściągliwości. Z drugiej strony podkreśla równość wyników zamiast równości szans.

Przykładowo omawiając kwestię podziału majątku, współcześni liberałowie koncentrują się na potrzebach odbiorców zamiast na prawach podatników. Jeśli chodzi o kroki mające na celu zwalczanie dyskryminacji, koncentrują się oni wyłącznie na tych, którzy w przeszłości byli skrzywdzeni, i ignorują osoby, które obecnie stają się ofiarami w ramach tych programów. Zgodnie z prawem blokują oni karanie przestępstwa pod pozorem ochrony niewinnych przed niesprawiedliwym skazaniem. W edukacji ignorują potencjał utalentowanych uczniów pod pretekstem wsparcia i pomocy dla osób osiągających słabe wyniki w szkole oraz osób z rodzin żyjących w złych warunkach. Używają wymówki wolności słowa, aby znieść ograniczenia dotyczące publikowania nieprzyzwoitych treści.

Esencja współczesnego liberalizmu po cichu wyewoluowała od popierania wolności do promowania równości. Nadal jednak nie chce nazywać się „egalitaryzmem”, ponieważ natychmiast zostałby oznaczony jako rodzaj komunizmu.

Tolerancja klasycznego liberalizmu jest rzeczywiście cnotą, ale komunistyczny upiór wykorzystał współczesny liberalizm i wykorzystał tolerancję jako swoją drogę do moralnego zepsucia. John Locke, uznawany za ojca liberalizmu, wyraził swoje poglądy na temat tolerancji religijnej i rozdziału Kościoła od państwa w swoim „Liście o tolerancji”. Z tego, co napisał Locke, wynika, że głównym aspektem tolerancji jest to, że państwo, które posiada siły umożliwiające przemoc, powinno tolerować osobiste przekonania. To, czy wiara w ścieżkę do Nieba jest właściwa czy niedorzeczna, jest kwestią, którą należy pozostawić Boskiemu osądowi. Dusza powinna znajdować się pod własną kontrolą; państwo nie powinno wykorzystywać swojej mocy do narzucania wiary lub niewiary.

Współczesny liberalizm zaniedbał prawdziwy cel tolerancji i przekształcił go w brak oceny. Opracował polityczną koncepcję „bez wartości”, co oznacza, by nie oceniać ani nie przypisywać wartości w żadnej sytuacji. W rzeczywistości „bez wartości” oznacza po prostu utratę moralnego kompasu i mylenie dobra ze złem i nikczemności z cnotą. Jest zaprzeczeniem i dywersją uniwersalnych wartości. Używa atrakcyjnej frazy, by otworzyć bramy na atak demonów forsujących antymoralność i antytradycję pod pozorem wolności. Tęczowa flaga, symbol ruchu LGBT, jest typowym odzwierciedleniem koncepcji „bez wartości”. Kiedy władze sądowe próbują interweniować, współcześni liberałowie atakują ich pod pretekstem ochrony indywidualnej wolności i równości oraz walki z dyskryminacją ludzi żyjących w złych warunkach.

Współczesny liberalizm absurdalnie pomylił płcie. W 2003 roku Kalifornia wprowadziła w życie nową ustawę (AB 196). Mówila ona, że każdy pracodawca komercyjny lub organizacja non profit może zostać ukarana grzywną w wysokości do 150 000 USD za odmowę osobie wykwalifikowanej poszukującej pracy, ponieważ jest transpłciowa lub ubiera się w sposób niezgodny ze swoją płcią[10]. Senat Kalifornii zdefiniował „tożsamość płciową” jako „tożsamość osoby w oparciu o tożsamość płciową danej osoby, bez względu na to, czy samozwańcza płeć jest zgodna z płcią danej osoby przypisaną przy urodzeniu”[11].

Esencja progresywizmu: Moralna perwersja

Współczesny progresywizm jest bezpośrednim zastosowaniem teorii ewolucji Darwina w naukach społecznych, czego rezultatem jest ciągłe odchylenie i perwersja tradycyjnej moralności w imię „postępu”.

Kierując się tradycyjnymi wartościami ludzkości, normalnym jest wykorzystywanie naszej inteligencji do polepszania warunków życia, powiększania bogactwa i osiągania nowych wyżyn kultury. W „erze postępu” amerykańskiej historii od końca XIX wieku do początku XX wieku reformy rządowe korygowały różne praktyki korupcyjne, które powstały w procesie rozwoju gospodarczego i społecznego.

Ale po tym jak komuniści przeniknęli do Stanów Zjednoczonych, przejęli terminy „postęp” i „progresywizm” i zainfekowali je swoją szkodliwą ideologią. Opracowali Nowy Ład po Wielkim Kryzysie, a następnie ruch praw obywatelskich (omówiony w rozdziale piątym, część 1.), ruch kontrkulturowy, ruch feministyczny, ruch ekologiczny (omawiany w rozdziale szesnastym) i tym podobne, powodując masowe zmiany w społeczeństwie amerykańskim, począwszy od lat 60.

Istotą współczesnego progresywizmu jest zaprzeczanie tradycyjnemu porządkowi społecznemu i wartościom przekazanym przez Boga. Z punktu widzenia tradycyjnej moralności standardy odróżniania dobra od zła i prawości od niegodziwości pochodzą od Boga. Podczas stopniowej rewolucji ateiści postrzegali tradycyjną moralność jako przeszkodę w rozwoju i domagali się ponownego oszacowania wszystkich standardów moralnych. Zaprzeczyli istnieniu bezwzględnych norm moralnych i wykorzystali społeczeństwo, kulturę, historię i współczesne warunki do ustanowienia własnego systemu względnej moralności. Wraz z postępową rewolucją ten moralny relatywizm zyskał wpływ na politykę, edukację, kulturę i inne aspekty zachodniego społeczeństwa.

Marksizm jest archetypem moralnego relatywizmu. Twierdzi, że wszystko, co jest zgodne z interesem proletariatu (w istocie klasy rządzącej), jest moralne, a to, co nie jest zgodne, jest niemoralne. Moralność nie jest wykorzystywana do ograniczania działań proletariatu, ale jako broń dyktatury proletariatu używana przeciwko jej wrogom.

Faktem jest, że komunizm i progresywizm mają wyraźne podobieństwa. Logicznym jest, że komunizm przejął progresywizm, mimo że stało się to niezauważalnie dla większości ludzi. Nawet dzisiaj komunizm kontynuuje swoje otwarte oszustwo pod progresywnym sztandarem.

Liberalizm i socjalistyczny nurt progresywizmu

Jak wyjaśniono powyżej, liberalizm i progresywizm odbiegają od Konstytucji Stanów Zjednoczonych i tradycyjnych wartości moralnych, na których opiera się Ameryka. Tendencja polega na tym, aby zmienić, a przede wszystkim zniszczyć wszelkie tradycyjne przekonania, wartości moralne i obecne instytucje społeczne Zachodu.

W Manifeście komunistycznym Marks wymienił dziesięć środków, za pomocą których można zniszczyć kapitalizm. Powiedział:

Pierwszym krokiem rewolucji klasy robotniczej jest podniesienie proletariatu do pozycji klasy rządzącej, aby wygrać bitwę o demokrację.

Proletariat użyje swojej politycznej przewagi, by odciągnąć, w sposób stopniowy, cały kapitał od burżuazji, aby scentralizować wszystkie instrumenty produkcji w rękach państwa, tj. proletariatu zorganizowanego jako klasa rządząca; i jak najszybciej zwiększyć całkowite siły produkcyjne.

Oczywiście na początku nie można tego dokonać inaczej niż za pomocą despotycznych inwazji w prawa własności i warunki produkcji burżuazyjnej; za pomocą środków, które wydają się ekonomicznie niewystarczające i nie do utrzymania, ale które w trakcie ruchu są lepsze od innych, wymagają dalszego podważania starego porządku społecznego i są nieuniknione jako środek całkowitej rewolucji w sposobie produkcji.

Środki te będą oczywiście różne w różnych krajach.

Niemniej w najbardziej rozwiniętych krajach zastosowanie będą miały zasadniczo następujące warunki:

1. Zniesienie własności gruntów i zastosowanie wszystkich czynszów gruntowych do celów publicznych.

2. Ciężki progresywny lub progowy podatek dochodowy.

3. Zniesienie wszystkich praw spadkowych. [Rząd USA zaczął zbierać podatek od spadków w 1916 roku].

4. Konfiskata mienia wszystkich emigrantów i rebeliantów.

5. Centralizacja kredytu w rękach państwa za pośrednictwem banku narodowego dysponującego kapitałem państwowym i mającym wyłączny monopol. [Amerykańska Rezerwa Federalna, która działa jako bank centralny, powstała w 1913 roku].

6. Centralizacja środków komunikacji i transportu w rękach państwa. [Stany Zjednoczone sprawują nadzór nad agencjami, państwowymi urzędami pocztowymi i państwowymi liniami kolejowymi].

7. Rozbudowa fabryk i instrumentów produkcji będących własnością państwa; wprowadzanie do uprawy nieużytków rolnych i ogólna poprawa gleby zgodnie ze wspólnym planem.

8. Równy obowiązek wszystkich do pracy. Ustanowienie armii przemysłowych, zwłaszcza w rolnictwie. [W 1935 roku Stany Zjednoczone utworzyły Biuro Ubezpieczeń Społecznych i Departament Pracy. Ustawa o działaniu afirmatywnym wymaga, aby kobiety mogły wykonywać wszystkie prace mężczyzn, w tym zajmować stanowiska wojskowe].

9. Połączenie rolnictwa z przemysłem wytwórczym; stopniowe znoszenie wszelkiego rozróżnienia między miastem a wsią poprzez bardziej równomierną dystrybucję ludności w całym kraju.

10. Bezpłatna edukacja dla wszystkich dzieci w szkołach publicznych. Zniesienie fabrycznej pracy dzieci w obecnej formie. Połączenie edukacji z produkcją przemysłową.

Spośród dziesięciu punktów wymienionych w manifeście wiele z nich jest już wdrażanych w celu stopniowego przesuwania Stanów Zjednoczonych i innych krajów na lewo, a ostatecznie ustanowienia komunistycznej kontroli politycznej.

Na pozór komuniści opowiadają się za pozytywnymi rzeczami; jednak ich celem nie jest dobro narodu, lecz raczej przejęcie i utrzymanie władzy politycznej.

Nie jest to złe, że ludzie szukają szczęścia i postępu, ale kiedy pewne „-izmy” stają się ideologiami politycznymi i zaczynają zastępować tradycyjne wartości i wierzenia moralne, stają się narzędziami, dzięki którym komunistyczny upiór prowadzi ludzi ku degeneracji i zniszczeniu.

3. Podżeganie do nienawiści i promowanie walki jest niezmiennym kursem polityki komunistycznej

Jak wyjaśniono na początku tej książki, komunizm jest potwornym upiorem powstałym na bazie nienawiści. Walka i nienawiść stanowią zatem ważną część polityki komunistycznej. Podczas podsycania nienawiści i podziału między ludźmi komunizm psuje ludzką moralność, aby uzurpować władzę polityczną i zbudować swoją dyktaturę. Podstawowy sposób, w jaki to osiąga, to zwracanie ludzi przeciwko sobie.

Pierwszym rozdziałem wybranych dzieł Mao Zedonga jest „Analiza klas w społeczeństwie chińskim”, napisana w 1925 roku. Zaczyna się od zdania: „Kim są nasi wrogowie? Kim są nasi przyjaciele? To pytanie jest najważniejszym pytaniem w rewolucji”[12]. Partia komunistyczna arbitralnie tworzy koncepcje klasowe, które wcześniej nie istniały, a następnie nakłania te arbitralnie podzielone grupy do walki przeciwko sobie nawzajem. Jest to magiczna broń używana przez komunistów do zdobycia władzy.

Aby promować swoją sprawę, partia komunistyczna wybiera i wyolbrzymia pewne kwestie, które wynikają ze spadku wartości moralnych. Następnie twierdzi, że podstawową przyczyną tych problemów nie jest moralna słabość, ale struktura społeczeństwa. Określa ona poszczególne klasy jako ciemiężców i promuje popularną walkę przeciwko tym klasom jako rozwiązanie problemów społecznych.

Nienawiść i walka polityki komunistycznej nie ograniczają się do antagonizmu między robotnikami a kapitalistami. Kubański przywódca komunistyczny Fidel Castro powiedział, że wrogiem narodu kubańskiego jest zepsucie Fulgencia Batisty i jego zwolenników, a rzekomy ucisk ze strony właścicieli wielkich plantacji był źródłem nierówności i niesprawiedliwości. Obalając tak zwanych ciemiężycieli, partia komunistyczna obiecuje egalitarną utopię. Korzystając z tej obietnicy, komuniści przejęli Kubę.

W Chinach innowacja Mao Zedonga polegała na obietnicach, że chłopi będą właścicielami swojej ziemi, robotnicy właścicielami fabryk, w których pracują, a intelektualiści – obdarzeni wolnością, pokojem i demokracją. To zwróciło chłopów przeciwko właścicielom ziemskim, robotników przeciwko kapitalistom i intelektualistów przeciwko rządowi, pozwalając Komunistycznej Partii Chin na przejęcie władzy.

W Algierii komunistyczny przywódca Ahmad Ben Bella wywołał nienawiść między różnymi religiami i grupami etnicznymi: muzułmanów do chrześcijan i Arabów do Francuzów. Stało się to trampoliną Bena Belli do rządów komunistycznych[13].

Ojcowie Założyciele Stanów Zjednoczonych zbudowali kraj w oparciu o zasady amerykańskiej konstytucji, które musi znać i których musi przestrzegać każdy obywatel. Rodzina, Kościół i społeczność tworzyły silne więzi w społeczeństwie amerykańskim. To zmniejszyło nacisk kładziony na koncepcje klasy społecznej i utrudniło przeprowadzenie walki klasowej w Stanach Zjednoczonych.

Ale upiór komunizmu wykorzystuje każdą okazję, by siać podział. Używając związków zawodowych, potęgował konflikty między pracownikami a pracodawcami. Używał rasowych podziałów, aby zmobilizować czarnych, muzułmanów, Azjatów i Latynosów do walki z białymi. Nawoływał do walki między płciami, promując ruch praw kobiet przeciwko tradycyjnej strukturze społecznej. Stworzył podziały przy użyciu orientacji seksualnej i ruchu LGBT; nawet wymyślił nowe płcie, aby zintensyfikować walkę.

Dzieli wierzących różnych religii i używa „różnorodności kulturowej”, aby rzucić wyzwanie tradycyjnej kulturze i dziedzictwu Zachodu. Dzieli ludzi różnych narodowości, naciskając na „prawa” nielegalnych imigrantów i tworząc konflikty między obcokrajowcami a obywatelami. Szczuje imigrantów i opinię publiczną przeciwko funkcjonariuszom organów ścigania. Gdy społeczeństwo staje się coraz bardziej zatomizowane, pojedynczy błąd może wywołać walkę. Konflikt społeczny stał się domyślnym stanem społeczeństwa. Nasienie nienawiści zostało zasiane w sercach mas, a właśnie to stanowi złowieszczy cel komunizmu.

Komunizm jednocześnie promuje podział i nienawiść. Lenin napisał: „Możemy i musimy pisać w języku, który sieje wśród mas nienawiść, wstręt, pogardę i tym podobne wobec tych, którzy nie zgadzają się z nami”[14].

Taktyka polityczna stosowana przez komunistycznego upiora na Zachodzie wykorzystuje wszelkiego rodzaju kwestie „sprawiedliwości społecznej”, aby podżegać do nienawiści i nasilić konflikt społeczny.

W sprawie Scottsboro Boys z 1931 roku dziewięciu czarnych chłopców oskarżono o zgwałcenie dwóch białych kobiet, wywołując poważne konflikty rasowe w całym kraju. Komunistyczna Partia USA (ang. Communist Party USA, CPUSA) rozpoczęła akcję, propagując sprawiedliwość dla czarnych Amerykanów i przyciągając wielu zwolenników. Wśród nich był Frank Marshall Davis, przyszły mentor lewicowego prezydenta[15].

Według dra Paula Kengora celem amerykańskich komunistów w sprawie Scottsboro Boys było nie tylko zwiększenie liczby ich członków spośród czarnej ludności i postępowych działaczy na rzecz „sprawiedliwości społecznej”, lecz także oczernianie Ameryki jako kraju obfitującego w nierówności i dyskryminację rasową. Twierdząc, że są to warunki panujące w całym kraju, promowali komunizm i lewicową ideologię jako jedyny środek wyzwalający Amerykanów z tego rzekomo patologicznego i złego systemu[16].

W 1935 roku, po insynuacjach, że czarny nastolatek został pobity na śmierć, gdy złapano go na kradzieży w sklepie, wybuchły zamieszki wśród czarnych społeczności w Harlemie w Nowym Jorku. Jak twierdzi Leonard Patterson, czarny będący wcześniej członkiem CPUSA, który odegrał pewną rolę w tym incydencie, Komunistyczna Partia USA skwapliwie skorzystała z możliwości zorganizowania protestów czarnych.

Patterson opisał, w jaki sposób komuniści zostali specjalnie przeszkoleni w zakresie taktyki leninowskiej, jak wzbudzać i rozpalać konflikty. Nauczyli się, jak przekształcać protesty w gwałtowne zamieszki i walki uliczne, a także celowo wytwarzać konflikty tam, gdzie ich nie było[17].

We współczesnej Ameryce grupy komunistyczne były zaangażowane w każdy konflikt społeczny lub masowe zamieszki. W 1992 roku w telewizji były transmitowane materiały filmowe pokazujące Rodneya Kinga, czarnego mieszkańca Los Angeles, bitego przez białych policjantów po tym, jak złapano go za jazdę pod wpływem alkoholu. Po wydaniu wyroku, gdy protestujący mieli się rozproszyć, ktoś nagle uderzył metalowym znakiem w przejeżdżający samochód, a protest szybko przerodził się w gwałtowne zamieszki obejmujące podpalenia, rozboje i grabieże[18].

Zapytany o udział komunistów w incydencie, szeryf z hrabstwa Los Angeles Sherman Block powiedział, że nie było wątpliwości, że byli zaangażowani w zamieszki, grabieże i podpalenia. Podczas wydarzeń krążyły ulotki rozdawane przez różne grupy komunistyczne, takie jak Rewolucyjna Partia Komunistyczna, Socjalistyczna Partia Robotnicza, Postępowa Partia Pracy i Komunistyczna Partia USA. Można było je znaleźć na ulicach i w szkołach. Jedna z ulotek głosiła: „Zemsta za werdykt na Kingu! […] Obróć broń! Żołnierze jednoczcie się z robotnikami! […]”. Według funkcjonariusza policji w Departamencie Policji w Los Angeles ludzie rozdawali te ulotki jeszcze przed ogłoszeniem werdyktu[19].

Na początku Lenin instruował komunistów, że „wybuchy – demonstracje – uliczne zamieszki – jednostki bojowe rewolucyjnej armii – są to etapy rozwoju powszechnego powstania”[20].

W dzisiejszym zachodnim społeczeństwie jest obfitość organizacji, które podżegają do zamieszek i przemocy. Ich nazwy to „niepodzielne”, „antyfaszystowskie”, „Stop Patriarchy” (pol. „Stop Patriarchatowi”), „Black Lives Matter” (pol. „Czarne życie ma znaczenie”) czy też „Refuse Fascism” (pol. „Odrzucić faszyzm”), i wszystkie one są komunistyczne lub są zwolennikami komunistycznych idei. Agresywna grupa Antifa składa się z ludzi o różnych skłonnościach komunistycznych, takich jak anarchiści, socjaliści, liberałowie, socjaldemokraci i im podobni. „Refuse Fascism” jest radykalną grupą lewicową założoną przez przewodniczącego Rewolucyjnej Partii Komunistycznej USA. Stała ona za wieloma protestami na dużą skalę, mającymi na celu obalenie wyniku wyborów prezydenckich w 2016 roku[21].

Pod przykrywką wolności słowa grupy te pracują niestrudzenie, aby wywołać różnego rodzaju konflikty w społeczeństwie zachodnim. Aby zrozumieć ich prawdziwy cel, wystarczy spojrzeć na dyrektywę Komunistycznej Partii USA skierowaną do jej członków, którą opisano w raporcie Kongresu z 1956 roku:

Członkowie i organizacje frontowe muszą nieustannie zawstydzać, dyskredytować i poniżać naszych krytyków. […] Kiedy obstrukcjoniści stają się zbyt irytujący, określ ich jako faszystów, nazistów lub antysemitów. […] Stale nazywaj tych, którzy się nam przeciwstawiają tymi określeniami, które i tak już śmierdzą. Skojarzenie ich ze sobą, po wystarczającej ilości powtórzeń, stanie się „faktem” w świadomości publicznej[22].

Przeczytaj Rozdział ósmy, część 2.

Przypisy

[1] Emily Ekins and Joy Pullmann, „Why So Many Millennials Are Socialists”, The Federalist, February 15, 2016,  http://thefederalist.com/2016/02/15/why-so-many-millennials-are-socialists/.

[2] Steven Erlanger, “What’s a Socialist?”, New York Times, June 30, 2012, https://www.nytimes.com/2012/07/01/sunday-review/whats-a-socialist.html.

[3] Werner Sombart, P. M. Hocking, Why is There no Socialism in the United States?, Palgrave Macmillan; 1st ed. (1976 edition); polskie wydanie: Werner Sombart, Dlaczego nie ma socjalizmu w Stanach Zjednoczonych?, IFiS PAN, 2004.

[4] Harold Meyerson, „Why Are There Suddenly Millions of Socialists in America?”, The Guardian, February 19, 2016, https://www.theguardian.com/commentisfree/2016/feb/29/why-are-there-suddenly-millions-of-socialists-in-america.

[5] Emily Ekins and Joy Pullmann, „Why So Many Millennials Are Socialists”, The Federalist, February 15, 2016, http://thefederalist.com/2016/02/15/why-so-many-millennials-are-socialists/.

[6] Milton Friedman, Rose D. Friedman, Free to Choose: A Personal Statement, Mariner Books, reprint edition. (November 26, 1990), polskie wydanie: Milton i Rose Friedman, Wolny wybór, Wydawnictwo Panta, 1994 (data przybliżona). Polski cytat za WielkieSłowa.pl: http://www.wielkieslowa.pl/1113-spoleczenstwo-ktore-przedklada-rownosc-nad-wolnosc.html.

[7] Matthew Vadum, „Soros Election-Rigging Scheme Collapses: The Secretary of State Project’s death is a victory for conservatives”, FrontPage Magazine, July 30, 2012, https://www.frontpagemag.com/fpm/139026/soros-election-rigging-scheme-collapses-matthew-vadum.

[8] Rachel Chason, „Non-Citizens Can Now Vote in College Park, Md.”, Washington Post, September 13, 2017, https://www.washingtonpost.com/local/md-politics/college-park-decides-to-allow-noncitizens-to-vote-in-local-elections/2017/09/13/2b7adb4a-987b-11e7-87fc-c3f7ee4035c9_story.html?utm_term=.71671372768a.

[9] Luo Bingxiang, Western Humanism and Christian Thought, Furen Religious Research.

[10] Brad Stetson, Joseph G. Conti, The Truth About Tolerance: Pluralism, Diversity and the Culture Wars (InterVarsity Press, 2005), 116.

[11] „‘Gender’ means sex, and includes a person’s gender identity and gender related appearance and behavior whether or not stereotypically associated with the person’s assigned sex at birth”. California Penal Code 422.56(c).

[12] Mao Zedong, „Analysis of the Classes in Chinese Society”, Selected Works of Mao Tse-tung: Vol. I, Foreign Languages Press, Beijing, China.

[13] G. Edward Griffin, Communism and the Civil Rights Movement, https://www.youtube.com/watch?v=3CHk_iJ8hWk&t=3s.

[14] Bilveer Singh, Quest for Political Power: Communist Subversion and Militancy in Singapore (Marshall Cavendish International (Asia) Pte Ltd, 2015).

[15] G. Edward Griffin, „Communism and the Civil Rights Movement”, https://www.youtube.com/watch?v=3CHk_iJ8hWk&t=3s.

[16] Ibid.

[17] Leonard Patterson, „I Trained in Moscow for Black Revolution”, https://www.youtube.com/watch?v=GuXQjk4zhZs&t=1668s.

[18] William F. Jasper, „Anarchy in Los Angeles: Who Fanned the Flames, and Why?”, The New American, June 15, 1992, https://www.thenewamerican.com/usnews/crime/item/15807-anarchy-in-los-angeles-who-fanned-the-flames-and-why.

[19] Chuck Diaz, „Stirring Up Trouble: Communist Involvement in America’s Riots”, Speak up America, http://www.suanews.com/uncategorized/the-watts-riots-ferguson-and-the-communist-party.html.

[20] V. I. Lenin, The Revolutionary Army and the Revolutionary Government, https://www.marxists.org/archive/lenin/works/1905/jul/10.htm.

[21] Blake Montgomery, „Here’s Everything You Need To Know about the Antifa Network That’s Trying To Solidify A Nazi-Punching Movement”, BuzzFeed News, September 7, 2017, https://www.buzzfeed.com/blakemontgomery/antifa-social-media?utm_term=.byGA2PEkZ#.hd4bxVe0B.

[22] 1956 Report of the House Committee on Un-American Activities (Volume 1, 347), quoted from John F. McManus, „The Story Behind the Unwarranted Attack on The John Birch Society”, The John Birch Society Bulletin (March 1992), https://www.jbs.org/jbs-news/commentary/item/15784-the-story-behind-the-unwarranted-attack-on-the-john-birch-society. Polskie tłumaczenie pochodzi od redakcji.

Tekst oryginalny ukazał się w anglojęzycznej edycji „The Epoch Times” dnia 2018-07-15, link do artykułu: https://www.theepochtimes.com/chapter-eight-politics-how-the-devil-sows-chaos-part-i_2592414.html