Włochy odwracają się od chińskiego reżimu komunistycznego

Analiza wiadomości

7 czerwca na wielu popularnych chińskojęzycznych stronach internetowych pojawiła się wiadomość, że włoski premier Mario Draghi przyznał w wywiadzie internetowym dla Radiotelevisione italiana (RAI), że pandemia COVID-19 powstała we Włoszech. Chińskie raporty twierdziły, że Włochy pomyliły z grypą ogniska epidemii COVID, które miały miejsce latem 2019 roku w Mediolanie, Genui i Wenecji.

Szybko ujawniono, że to był fake news. Ambasada Włoch w Pekinie wydała tego popołudnia oświadczenie, w którym stwierdziła: „Ambasada Włoch dobitnie podkreśla, że treść artykułu dotyczącego spostrzeżeń premiera jest kompletnym kłamstwem i że ta informacja jest bezpodstawna”.

Stało się to wkrótce po zablokowaniu przez Włochy próby przejęcia przez Pekin firmy LPE, producenta półprzewodników z siedzibą w Mediolanie, co miało miejsce 31 marca.

Nie sposób dowiedzieć się, czy fałszywy raport o pochodzeniu COVID-19 był odwetem Pekinu za niedoszłą transakcję, ale z pewnością nie złagodził on napięć między tymi dwoma krajami.

Ekspert: 5 powodów, dla których Włochy ochładzają swoje relacje z Chinami

Zablokowanie chińskiego przejęcia było nagłą zmianą kursu dla Włoch, które rozwijały bliskie stosunki z chińskim reżimem w Pekinie.

W 2019 roku Włochy pod przywództwem ówczesnego premiera Giuseppe Contego były pierwszym krajem G7, który przyjął chińską inicjatywę „Jednego pasa, jednej drogi” (ang. Belt and Road Initiative, BRI) wbrew radom Stanów Zjednoczonych i innych członków G7.

W 2020 roku, kiedy wybuchła epidemia, Włochy były najbardziej dotkniętym nią krajem w Europie. W marcu 2020 roku Chiny przekazały Włochom 31 ton sprzętu ochrony osobistej i zestawów do detekcji wirusa, a także wysłały kilkunastu ekspertów medycznych, aby wesprzeć działania służby zdrowia.

Włochy były również jednym z najbardziej prochińskich członków UE w ostatnich dekadach. W latach 2000-2019 Włochy otrzymały 15,9 mld euro (19,25 mld USD) w chińskich inwestycjach, co uczyniło je trzecim największym beneficjentem w Europie. W czasie niedawnych kłopotów finansowych wiele chińskich firm przejęło szereg włoskich firm. W 2020 roku ponad 400 chińskich grup posiadało udziały w 760 włoskich firmach w „wysoce dochodowych lub strategicznych sektorach”.

Jednym z najbardziej znanych przejęć było wykupienie klubu piłkarskiego AC Milan za 740 mln euro (788 mln USD). Klub wcześniej należał do byłego premiera Silvio Berlusconiego.

Jednak zmiana podejścia Włoch do Chin nie zaskoczyła ekspertów takich jak Cheng Chin-mo, dyrektor Departamentu Dyplomacji i Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Tamkang na Tajwanie. „To pokazuje rozpad chińskiej dyplomacji w Europie” – powiedział Cheng „The Epoch Times”. „Istnieje pięć powodów, dla których tak się stanie”.

Chociaż chińska strategia „dyplomacji maseczkowej” pomogła złagodzić niektóre bieżące niedobory dostaw dla Włoch, kraj ten nie może zapomnieć, że w pierwszej kolejności katastrofa spowodowana była ukrywaniem przez Chiny epidemii koronawirusa, powiedział Cheng. Włosi mieli cztery miliony przypadków COVID-19 i prawie 127 000 zgonów z powodu choroby spowodowanej przez wirusa Komunistycznej Partii Chin (KPCh). Pandemia była katastrofą dla i tak już zmagającej się z problemami włoskiej gospodarki i spowodowała 13-procentowy spadek dochodu na mieszkańca w 2020 roku, podczas gdy gospodarka skurczyła się o prawie 11 proc. Darmowe maseczki nie wystarczyły, aby oczyścić atmosferę, powiedział Cheng.

Po drugie, w ciągu ostatniej dekady Chiny wyrobiły sobie złą reputację w kwestii etyki biznesowej, powiedział Cheng, i dodał, że chińskie firmy i inwestorzy są znani z łamania lokalnych przepisów i umów, co bardzo denerwuje Europejczyków, którzy cenią sobie uczciwość.

„Chińskie pieniądze zostały entuzjastycznie przyjęte we Włoszech, gdy w 2019 roku podpisano protokół uzgodnień BRI [„Jednego pasa, jednej drogi”]. Od tego czasu kraj nie odniósł jednak żadnych materialnych korzyści ze współpracy” – dodał. „Wręcz przeciwnie, niektóre stuletnie włoskie firmy popadły w kłopoty, a nawet zbankrutowały po rozpoczęciu współpracy z Chinami”.

Po trzecie, chińska „dyplomacja wilczych wojowników” zniechęciła wielu wcześniejszych zwolenników współpracy z Chinami, powiedział Cheng. W odpowiedzi na marcowe sankcje UE w związku z ludobójstwem Ujgurów w Xinjiangu, którego dopuszcza się chiński reżim, Ministerstwo Spraw Zagranicznych Chin stwierdziło w oświadczeniu, że sankcje opierają się na „niczym prócz kłamstw i dezinformacji”. Chińskie MSZ zażądało od Brukseli, aby „zastanowiła się nad sobą i uczciwie zmierzyła się z powagą swojego błędu” oraz przestała „ingerować w wewnętrzne sprawy [Chin]”.

Czwartym czynnikiem jest postawa polityczna Draghiego, stwierdził Cheng. Draghi, który ma bardzo przyjazny stosunek do Stanów Zjednoczonych i UE, określił swoją politykę zagraniczną jako „zdecydowanie proeuropejską i proatlantycką, tak jak to było w historii Włoch”. W przeciwieństwie do swojego poprzednika, Draghi, który został wybrany w lutym, pokazał wyraźną determinację w dążeniu do sojuszu ze Stanami Zjednoczonymi. Wkrótce po nominacji Draghi potwierdził członkostwo Rzymu w NATO i historyczną przyjaźń między Włochami a Stanami Zjednoczonymi. Zablokowanie umowy z LPE jest postrzegane jako sygnał, że nowa administracja koncentruje się na powstrzymywaniu politycznych i gospodarczych wpływów Pekinu we Włoszech, powiedział Cheng.

Wreszcie Cheng wskazał na międzynarodowe środowisko, które zwraca się przeciwko Chinom. Kierowane przez USA międzynarodowe wysiłki na rzecz ograniczenia globalnej ekspansji komunistycznych Chin i łamania przez nie praw człowieka, a także śledztwo w sprawie roli Chin w wybuchu epidemii, zachęciły kraje G7 do otwartego mówienia i działania przeciwko okrucieństwom KPCh, czego unikały przez wiele lat, gdyż obawiały się zepsucia relacji biznesowych z Chinami. Jednocześnie Europa staje się coraz bardziej nieufna wobec zagrożenia, jakie KPCh stwarza dla bezpieczeństwa narodowego, po tym jak ujawniono narzędzia infiltracji KPCh, takie jak Huawei czy Instytut Konfucjusza.

Włochy wciąż są pod wpływem zagranicznej propagandy KPCh

Jednak zmiana nastawienia opinii publicznej wobec chińskiego reżimu może zająć trochę czasu, ponieważ wiele włoskich mediów często publikuje treści proreżimowe, a mentalność dziennikarzy została dość głęboko zinfiltrowana przez propagandę KPCh. Francesco Galietti z rzymskiego think tanku Policy Sonar powiedział portalowi Breitbart, że „Chińczycy w 100 proc. zinfiltrowali włoskie media”.

Breitbart ujawnił również w artykule z 7 czerwca, że włoskojęzyczna seria filmów pt. „Ulubione cytaty Xi Jinpinga z literatury klasycznej” (ang. „Xi Jinping’s Classical Quotes”), opracowana przez chińską państwową firmę China Media Group, została opublikowana we włoskim Mediaset i chińskojęzycznym sklepie multimedialnym Cinitalia.

„Narodowa Agencja Prasowa (wł. Agenzia Nazionale Stampa Associata, ANSA), włoski odpowiednik The Associated Press lub Agence France-Presse, również publikowała do 50 włoskojęzycznych artykułów dziennie pochodzących z Xinhua News Agency, państwowego serwisu informacyjnego Komunistycznej Partii Chin. ANSA nie ujawnia swoim czytelnikom, że chińskie władze zatwierdzają wszystkie treści Xinhua i nimi zarządzają” – czytamy.

Włoska gazeta „Il Giornale” od 2019 roku regularnie publikuje propagandę KPCh. Majowy artykuł w „Il Giornale” sugerował, że doniesienia o ludobójstwie muzułmańskich Ujgurów przez KPCh były jedynie „medialną manipulacją wydarzeniami”, stworzoną w celu wykorzystania „niepokojów dotyczących przestrzegania praw człowieka” do dalszego rozwoju programu polityki zagranicznej Ameryki.

W artykule Breitbart zauważył również, iż magazyn publikowany przez Cinitalia „otwarcie przyznaje, że tworzy swoje włoskie treści we współpracy z ambasadą Chin we Włoszech”.

„Il Giornale” należy do byłego premiera Silvio Berlusconiego, który był krytyczny wobec KPCh, dopóki nie sprzedał w 2017 roku z powodu kłopotów finansowych klubu piłkarskiego AC Milan chińskim inwestorom za 788 mln USD. Od tego czasu treści „Il Giornale” dotyczące Chin wyglądały bardzo podobnie do propagandy KPCh.

Nowa era w stosunkach UE-Chiny

Członkowie UE, w tym Włochy i Węgry, zaczynają odpierać naciski KPCh zarówno pod względem gospodarczym, jak i politycznym.

UE potępiła chiński reżim w zakresie praw człowieka na konferencji z początku tego roku, a w lutym Francja wysłała okręt wojenny i okręt podwodny na Morze Południowochińskie na patrol w ramach „swobody żeglugi”.

22 maja litewski minister spraw zagranicznych Gabrielius Landsbergis powiedział w oświadczeniu, że naród bałtycki nie postrzega się już jako część pekińskiej platformy „17+1” dla państw członkowskich UE i pięciu krajów bałkańskich, jak informuje „Baltic News Service”. Landsbergis powiedział, że chińska platforma „stwarza podziały” z punktu widzenia UE i wezwał członków UE do kontynuowania „o wiele bardziej skutecznego podejścia 27+1” do komunikacji z Chinami.

Premier Węgier Viktor Orbán, który rzekomo zbudował serdeczne więzi z chińskim reżimem, włącznie z zainicjowaniem wielkich wspólnych projektów biznesowych i kilka razy w tym roku blokował oświadczenia UE potępiające chiński reżim w zakresie praw człowieka, musiał wstrzymać planowany projekt z chińskim Uniwersytetem Fudan z powodu masowych protestów w tym miesiącu. Jego rząd ogłosił referendum w sprawie projektu.

Pingping Yu jest autorką, tłumaczką i badaczką w „The Epoch Times” od 2007 roku. Zajmuje się różnymi tematami związanymi z Chinami, ze szczególnym uwzględnieniem praw człowieka, gospodarki i biznesu.

Do powstania artykułu przyczyniła się Sophia Lam.

Poglądy wyrażone w tym artykule są opiniami autora i niekoniecznie odzwierciedlają poglądy „The Epoch Times”.

Tekst oryginalny ukazał się w anglojęzycznej edycji „The Epoch Times” dnia 2021-06-14, link do artykułu: https://www.theepochtimes.com/italy-is-turning-away-from-the-chinese-communist-regime_3856305.html