Według ustnej tradycji cesarz Shun żył w latach od 2294 do 2184 p.n.e. Na zdjęciu pomnik cesarza (Dingar – praca własna / domena publiczna)
(Minghui.org) (Ciąg dalszy części 1.)
„Księga obyczajów” (chin. „Liji”) nakreśla oczekiwania wobec relacji międzyludzkich w następujący sposób: rodzice powinni traktować dzieci ze współczuciem, a dzieci powinny okazywać rodzicom synowskie oddanie. Starsze rodzeństwo powinno być życzliwe dla młodszego, a młodsze powinno być pokorne wobec starszego. Mąż powinien godnie traktować żonę, a żona powinna być ugodowa wobec męża. Starsze pokolenia powinny chronić i opiekować się młodszymi, a młodsi powinni szanować i stosować się do życzeń starszych.
Poniżej przedstawiamy kilka przykładów tych tradycyjnych relacji.
Syn doceniony za synowskie oddanie
Za czasów późnej dynastii Shang król Tai z Zhou miał trzech synów – najstarszego Taibo, drugiego Zhongyonga i trzeciego Jili. Jili miał syna o imieniu Jichang, który później został królem Wen z Zhou.
Gdy Jichang się urodził, pod drzwi wejściowe przyleciał czerwony wróbel z czerwonym liściem w dziobie. Widząc ten pomyślny znak, król Tai zaplanował przekazanie tronu Jili, który następnie mógł przekazać go Jichangowi. Nie było to typowe w czasach starożytnych, ponieważ tron był zwykle przekazywany najstarszemu synowi.
Dowiedziawszy się o planie ojca, Taibo zabrał swojego brata Zhongyonga i uciekł w odległy region, aby poprzeć decyzję ojca. Obciął też włosy i zrobił sobie tatuaże na znak swojej decyzji o trzymaniu się z dala od cywilizacji. W ten sposób król Tai przekazał tron Jili, a później Jichangowi bez żadnej ingerencji.
Taibo wkrótce nazwał region, do którego uciekł, państwem Wu, które znajdowało się w dzisiejszej prowincji Jiangsu. Około 1000 lokalnych rodzin wybrało go na króla regionu.
Osiem pokoleń później tron Wu został przekazany Shoumengowi, 19. królowi Wu. Shoumeng planował przekazać tron swojemu czwartemu synowi Jizha ze względu na jego dobrą reputację. Jednak Jizha odmówił przyjęcia tronu, ponieważ byłoby to naruszeniem właściwych zasad społecznych. Shoumeng prosił Jizha trzy razy, ale za każdym razem spotykał się z odmową. Ludzie z Wu również chcieli, aby Jizha został królem. W końcu Jizha odszedł, by zostać rolnikiem.
Konfucjusz bardzo wysoko oceniał Taibo, chwaląc jego charakter i pokorę.
Dobroć starszego brata
Według „Jia Fan” („Instrukcji rodzinnych”), których autorem jest Sima Guang, starożytny mędrzec Shun zawsze dobrze traktował innych, nawet gdy spotykał się z ich wrogością.
Ojciec, macocha i młodszy brat Xiang często źle traktowali Shuna. Po tym, jak król Yao mianował Shuna swoim następcą, ich zazdrość nasiliła się, planowali zamordować Shuna i zabrać jego majątek.
Pewnego razu poprosili Shuna o naprawę stodoły. Jednak gdy wspiął się na dach, usunęli drabinę i podpalili stodołę. Na szczęście Shun zdołał bezpiecznie uciec.
Innym razem poproszono go o wykopanie studni. Gdy był w studni, rodzina zaczęła go zakopywać. Po wypełnieniu studni ziemią Xiang planował oddać inwentarz i zboże Shuna swoim rodzicom, a resztę majątku Shuna zatrzymać dla siebie. Chciał również pojąć żonę Shuna.
Cudem Shunowi udało się uciec bocznym tunelem studni. Kiedy wrócił do domu, Xiang był zszokowany. Zachował jednak powagę na twarzy i powiedział: „Tak bardzo za tobą tęskniłem!”.
Shun wybaczył mu i poprosił o pomoc w zarządzaniu krajem.
Dziedzictwo Shuna było czczone w całej historii Chin. Chociaż żył w niesprzyjającym środowisku, potrafił traktować wszystkich z szacunkiem i życzliwością. W „Shang Shu” („Księdze dokumentów”) stwierdzono, że „Shun wzniósł się na wielkie wyżyny bez wspinania się, a [jego reputacja] zaszła daleko bez konieczności wykonywania przez niego podróży”.
Ze względu na jego cnotę ludzie sami z siebie chcieli go spotkać. Legenda głosi, że gdziekolwiek Shun się udał, miejsce to w ciągu jednego roku stawało się wioską, w ciągu dwóch lat miasteczkiem, a w ciągu trzech lat miastem.
Pokorny młodszy brat
W czasach dynastii Jin żyła para braci: Wang Xiang i Wang Lan. Matka Lan była macochą Xianga. W związku z tym faworyzowała Lana kosztem Xianga.
Kiedy Lan miał kilka lat, często widywał, jak jego matka Zhu biczuje Xianga, jego starszego przyrodniego brata, gałęziami drzew. Zawsze, gdy tak się działo, przytulał Xianga, aby uchronić go przed biciem przez Zhu.
Gdy bracia dorastali, Lan często prosił matkę, by nie biła Xianga, i sprawy nieco się poprawiły. Później obaj bracia się ożenili, a Zhu zawsze żądała, aby Xiang i jego żona robili dla niej różne rzeczy. Lan pomagał parze, kiedy tylko mógł.
Gdy zmarł ojciec braci, Xiang stał się znany ze swojej cnoty i dobrego charakteru. Zhu stała się zazdrosna i planowała zabić pasierba zatrutym winem.
Lan dowiedział się o tym planie i sięgnął po kielich z winem. Xiang również się zorientował, że coś jest nie tak i nie chciał śmierci brata. Widząc braci walczących o zatrute wino, matka obawiała się, że Lan może je wypić, więc wyrzuciła wino.
Później, gdy Zhu podawała Xiangowi jedzenie, Lan zawsze próbował je jako pierwszy. W ten sposób matka zaprzestała prób skrzywdzenia Xianga.
Generał Lu Qin podziwiał charakter Xianga i dał mu miecz, mówiąc, że tylko wysocy urzędnicy mogą władać takim mieczem. Przed śmiercią Xiang przekazał miecz Lanowi, życząc i jemu, i jego potomkom szczęścia.
Jak się okazało, kilkoro dzieci Lana zostało wysokimi urzędnikami. Jego prawnuk Wang Xizhi stał się jednym z najbardziej znanych kaligrafów w historii Chin.
(Ciąg dalszy nastąpi)
Tekst oryginalny ukazał się w wersji anglojęzycznej na stronie en.Minghui.org dnia 3.10.2021 r.
Dostępna jest wersja w jęz. angielskim.
Dostępna jest wersja w jęz chińskim.
Tradycyjna kultura chińska: Uprzejmość (część 1.)
Artykuł prezentujemy za zgodą Redakcji Minghui.org. Tekst pierwotnie ukazał się w polskiej edycji Minghui.org.
Tekst oryginalny ukazał się w polskiej edycji Minghui.org dnia 2023-03-16, link do artykułu: https://pl.minghui.org/html/articles/2023/3/16/936.html
