Historie reinkarnacji: Huang Tingjian i Su Dongpo z czasów Północnej Dynastii Song

Spokojna wiosna w Jiangnan (Takeuchi Seihō, 1864-1942 – japoński malarz urodzony w Kioto, zmarł w Kanagawie. <a href="https://artsandculture.google.com/entity/%2Fm%2F0h12cl">Szczegółowe informacje o artyście w Google Art Project</a> – <a href="https://artsandculture.google.com/asset/IAEEaybkRmH5Og">IAEEaybkRmH5Og w Google Cultural Institute</a> maksymalny stopień powiększenia / <a href="https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=24217740">domena publiczna</a>)

Spokojna wiosna w Jiangnan (Takeuchi Seihō, 1864-1942 – japoński malarz urodzony w Kioto, zmarł w Kanagawie. Szczegółowe informacje o artyście w Google Art ProjectIAEEaybkRmH5Og w Google Cultural Institute maksymalny stopień powiększenia / domena publiczna)

(Minghui.org) Koncepcja reinkarnacji zawsze była ważnym elementem starożytnych chińskich wierzeń. Ludzie nieustannie używali tego pojęcia do wyjaśniania i rozumienia świata.

Od kiedy jednak teorie naukowe wkroczyły do Chin i odkąd władzę w Chinach przejęła Komunistyczna Partia Chin (KPCh), gwałtownie zabroniono wszystkiego, co dotyczyło religii i bóstw, i zawzięcie temu zaprzeczano. Dzisiejsi Chińczycy bardzo mało wiedzą więc o swojej tradycyjnej kulturze. Nauka wymaga konkretnych dowodów przed wyciągnięciem wniosków, starożytni Chińczycy zaś wykazywali prawdziwość reinkarnacji w nieco inny sposób.

Poeta Huang Tingjian z Północnej Dynastii Song

Huang Tingjian (1045-1105) był poetą w czasach Północnej Dynastii Song (960-1127). Był znany nie tylko ze swojej umiejętności czytania, ale także z nabożności synowskiej. Od najmłodszych lat był opiekuńczym synem, który osobiście szorował nocnik matki i czynił to nawet po tym, jak został urzędnikiem wysokiej rangi. Jego cnotliwy charakter poruszył serca wielu, a historia o nim została wybrana i wpisana do klasycznego chińskiego dzieła „Dwadzieścia cztery przykłady synowskiej miłości”.

W wieku 26 lat Huang znalazł się w gronie najlepiej ocenionych w egzaminach cesarskich, więc mianowano go starszym urzędnikiem prowincji w Huangzhou. Pewnego dnia zapadł w drzemkę w biurze i przyśniło mu się, że wyszedł z urzędu i natknął się na wioskę. Zobaczył siwowłosą starszą kobietę modlącą się przy ołtarzu przed swoim domem, mamroczącą dziwnie znane, ale obce imię. Podszedłszy bliżej, zobaczył na ołtarzu pachnącą i obficie wypełnioną miskę makaronu selerowego. W jakiś sposób podniósł ją i zjadł całą jej zawartość. Potem wrócił do swojego biura i obudził go dźwięk pukania do drzwi. Uświadomił sobie, że to wszystko było snem, ale o dziwo, czuł w ustach intensywny smak selera.

Następnego dnia ten sam sen się powtórzył, a Huang znowu poczuł na języku smak selera. Był tym oszołomiony i postanowił sam zbadać sprawę. Podążył ścieżką ze swojego snu i wkrótce dotarł do wioski, która w niejasny sposób wydawała się znajoma. Poszedł w kierunku domu i zapukał do drzwi. Otworzyła je starsza kobieta ze snu. Zapytał ją, dlaczego nawołuje do zjedzenia makaronu, a ona odrzekła: „Wczoraj była rocznica śmierci mojej córki. Jej ulubionym pożywieniem był makaron selerowy, więc zrobiłam go dla niej i wołałam ją, żeby go zjadła. Robię to każdego roku”.

Huang zapytał: „Od jak dawna córka nie żyje?”.

Starsza kobieta odpowiedziała: „Minęło 26 lat”.

Huang uświadomił sobie, że poprzedniego dnia były jego 26. urodziny!

Następnie Huang zapytał o córkę. Starsza kobieta wyjaśniła: „Miałam tylko jedną córkę. Lubiła czytać, była oddaną buddystką i wegetarianką. Była bardzo dobrą córką, ale odmówiła wyjścia za mąż. Powiedziała także, że w następnym życiu pragnie odrodzić się jako mężczyzna i zostać pisarzem. Kiedy miała 26 lat, zmarła z powodu choroby. Wcześniej obiecała, że wróci do mnie”.

Zszokowany Huang poprosił o obejrzenie pokoju córki. Wszedł do pokoju i stwierdził, że meble są bardzo znajome i przyjazne. Pod ścianą stała ogromna szafa. Huangowi powiedziano, że była używana do przechowywania wszystkich książek, które córka czytała za życia. „Czy mogę rzucić okiem?” – zapytał Huang. „Nie mogę jej otworzyć, ponieważ nie wiem, gdzie córka położyła klucz” – odpowiedziała starsza kobieta. Huang nagle przypomniał sobie, gdzie jest klucz. Znalazł go i otworzył szafę. Znajdowało się w niej wiele rękopisów. Po zapoznaniu się z nimi zdał sobie sprawę, że manuskrypty były dokładnie takie same, jak jego skrypt odpowiedzi na egzamin cesarski!

Huang uświadomił sobie, że w poprzednim życiu był córką tej kobiety, a starsza kobieta stojąca obok niego była jego matką! Uklęknął i przywitał ją jak swoją matkę.

Gdy powrócił do biura, nakazał ludziom sprowadzić starszą kobietę i traktował ją jak własną matkę.

Ta historia bardzo mnie poruszyła – starożytni Chińczycy nie byli tak zacofani, jak przypuszczaliśmy. Aby dojść do wniosku, potrzebny jest dowód, dlatego Huang starał się znaleźć dom w prawdziwym świecie i matkę z poprzedniego życia, zanim potwierdził teorię reinkarnacji.

Dzisiaj nawet wielu naukowców potwierdziło istnienie reinkarnacji przy użyciu podobnych metod, takich jak przeprowadzanie wycieczek w terenie czy rejestrowanie relacji ludzi, którzy potrafią bardzo szczegółowo przypomnieć sobie przeszłe życie.

Mnich Fo Yin i poeta Su Dongpo z czasów Północnej Dynastii Song

Ze starożytnych Chin pochodzą kompletne opisy przeszłych wcieleń i późniejszego życia po reinkarnacji, które są nieocenione dla przyszłych pokoleń. Jedna z tych historii z czasów Północnej Dynastii Song dotyczyła mnicha Fo Yina i poety Su Dongpo.

Żył kiedyś mnich o imieniu Wujie, który nie widział na jedno oko. W jednej chwili Wujie złamał religijny nakaz dotyczący pożądania z kobietą o imieniu Honglian, a świadkiem romansu był starszy mnich Mingwu. Wujie tak bardzo się zawstydził, że zmarł, a następnie reinkarnował. Mingwu już wcześniej przewidywał, że Wujie może popełnić grzechy zniesławienia Buddy i mnichów w następnym życiu. Gdyby tak się stało, byłby skazany na zagładę, więc Mingwu również zmarł i odrodził się wraz z Wujie.

W następnym życiu Wujie stał się poetą Su Dongpo, a Mingwu dobrym przyjacielem Su, mnichem Fo Yinem. Początkowo Su nie wierzył w prawa buddyzmu i był bardziej zainteresowany zdobywaniem sławy i fortuny. Niemniej mnich Fo Yin pozostał przy nim i zawsze udzielał mu rad. Su stopniowo zaakceptował buddyzm i koncepcję reinkarnacji oraz skupił się na pilnej kultywacji.

Artykuł prezentujemy za zgodą Redakcji Minghui.org. Tekst pierwotnie ukazał się w polskiej edycji Minghui.org.

Tekst oryginalny ukazał się w polskiej edycji Minghui.org dnia 2020-01-13, link do artykułu: http://pl.minghui.org/html/articles/2020/1/13/485.html

Tagi:

Wykorzystujemy pliki cookies, by dowiedzieć się, w jaki sposób użytkownicy korzystają z naszej strony internetowej i móc usprawnić korzystanie z niej. Dalsze korzystanie z tej strony internetowej jest jednoznaczne z zaakceptowaniem polityki cookies, aktualnej polityki prywatności i aktualnych warunków użytkowania. Więcej informacji Akceptuję