Pielęgnowanie ciekawości świata i pasji może być kluczem do polubienia nauki przez dzieci

Zdobywanie wiedzy może być fascynujące. Jednak często nie spotyka się z entuzjazmem u dzieci i jest traktowane jako przykra konieczność, a nie przyjemność odkrywania tajników świata. Jak sprawić, by dziecko odnalazło w swoim wnętrzu talent pisarski oraz pasję do poznawania nowych zagadnień?

Twórcze podejście

Dzieci przez cały czas chłoną wiedzę. Ważne, byśmy pozwolili im na bycie ciekawymi świata, a będą zagłębiać się w rozmaite tematy. Warto zadbać, aby nie spędzały czasu jedynie przed komputerem i z wirtualnej rzeczywistości przeszły do eksplorowania prawdziwego otoczenia.

Rodzic pełni rolę przewodnika w procesie poznawania, więc powinien wspierać dziecko w jego poszukiwaniu odpowiedzi. Nawet jeśli czasem pytania brzmią abstrakcyjnie, mogą być niezwykle kreatywną formą podejścia do tematu i zainspirować do zupełnie nowych rzeczy.

Miejmy otwarty umysł i wysłuchajmy, co młody człowiek ma do powiedzenia. Nie zbywajmy go tekstem „bo tak jest”. Jeśli nie zna się jakiejś odpowiedzi, wystarczy się do tego przyznać i zaproponować wspólne sprawdzenie danego zagadnienia. To nie utrata autorytetu, wręcz przeciwnie, dobra lekcja o dorosłości. Dziecko wówczas uczy się tego, że nikt nie jest alfą i omegą, że w każdym wieku poznajemy coś nowego. Z kolei gdy samodzielnie znajdzie rozwiązanie, sprawi mu satysfakcję fakt, że może przekazać rodzicowi to, o czym dorosły jeszcze nie wiedział.

Uczmy przez zabawę i doświadczanie. Suche informacje nie zawsze są atrakcyjne. Może stwórz makietę jakiejś bitwy i wcielcie się w role bohaterów, rozgrywając ją ponownie, wyjaśnijcie, jaką taktykę przyjąłby teraz wódź, co mogło uchronić go przed klęską. Prawo Archimedesa poznaj z dzieckiem w basenie, a ułamki, krojąc jego ulubiony tort.

Bodźce i pasja

Barbara Danza, dziennikarka i mama dzieci uczących się w domu, zachęca do stymulującego aranżowania przestrzeni mieszkalnej, która ma sprzyjać nauce. Proponuje rozwieszanie map, otaczanie się wartościową literaturą, ustawianie interesujących obiektów, zaopatrzenie się w materiały artystyczne. Doradza, by dziecko w miarę możliwości miało miejsce do pracy, ale też takie, gdzie będzie mogło przemyśleć coś w samotności.

Namawia do wykorzystania zainteresowań dziecka. Jeśli fascynuje się dinozaurami, stwórz z tego temat przewodni w różnych dziedzinach. Można obliczyć, ile lat temu żyły poszczególne gatunki, zaznaczyć okres ich istnienia i datę wyginięcia na osi czasu oraz przy okazji dowiedzieć się, jak wtedy wyglądała Ziemia. Poznawać geografię, tworząc mapy miejsc, w których przebywały prehistoryczne gady. To też doskonała okazja do ćwiczenia ortografii, dzięki zapisywaniu skomplikowanych nazw dinozaurów, a nawet szansa potrenowania łaciny poprzez stosowanie ich naukowych odpowiedników. Dinozaury mogą stać się bohaterem prac artystycznych oraz stanowią znakomity obiekt badawczy. Można sprawdzać teorie naukowe, dlaczego dinozaury wymarły, jak żyły, czym się żywiły, w jaki sposób się zachowywały.

Od słowa do powieści

W rozmowie z amerykańską edycją „The Epoch Times” pisarka Julie Bogart, która ma wieloletnią praktykę w edukacji domowej i opracowała też program do pisania Brave Writer, zauważa, że ludzie mają potrzebę bycia czytanym i słyszanym, co pokazuje świat internetu – media społecznościowe, blogi, kanały wideo.

W jej opinii najlepszym sposobem, aby rozwinąć kryjącego się w nas pisarza, jest wykorzystanie niezliczonych naturalnych możliwości pisania.

Dzieci lubią dzielić się tym, co je interesuje – recenzują muzykę, filmy, książki, opowiadają o modzie, zjawiskach astronomicznych, odkryciach paleontologicznych, sztukach walki, obserwowaniu przyrody.

Bogart przypomina, że: „Początkiem życia pisarskiego jest mowa. Dzieci uzyskują dostęp do języka, naśladując swoich rodziców i powoli zdobywając płynność i kontrolę nad językiem ojczystym”.

Pisarka zachęca dorosłych, by gdy dziecko z pasją wyraża siebie, spróbować to zanotować słowo po słowie.

Przykładowo opowie o ekscytującym wydarzeniu z podwórka albo będzie narzekało na temat nowej serii komiksu czy przegranej w meczu.

Pisarka twierdzi, że wtedy możesz utrwalić prawdziwe myśli dziecka, „uchwycić spontaniczny akt wyrażania siebie na piśmie”. Jeśli zapyta, co robisz, powiedz: „To jest takie dobre, nie chcę o tym zapomnieć, więc zapisuję”. Zanotowane słowa przeczytaj wieczorem rodzinie, porozmawiaj o ich treści.

Bogart namawia, by pozwolić dziecku odkryć, że pisarz już mieszka w jego wnętrzu. Według niej należy spojrzeć na dziecko jako pisarza poszukującego sekretarki.

Z doświadczenia poleca wspólne czytanie oraz zabawę pisaniem. Przydatne będą np. markery zmazywalne do pisania słynnych cytatów na szybach, szklanych drzwiach. Nakłania do pisania wiadomości do siebie, tradycyjnych na karteczkach, ale i wysyłanych przez telefon, internet.

Gdy dzieci w naturalny sposób oswoją się z pisaniem, będą szerzej opisywać rzeczywistość. Dobrym ćwiczeniem może być też napisanie przez dziecko jego własnej wersji wybranego opowiadania, powieści. Utworu, który lubi lub wręcz przeciwnie, wydającego mu się z jakiegoś powodu nudnym.

Niech najmłodsi piszą tak, by przynosiło im to radość tworzenia, rozwijało wyobraźnię. Istotne, by dzieci czuły, że ich pomysły są wartościowe oraz że je wspieramy. Dotyczy to każdej dziedziny nauki. Warto więc tworzyć razem projekty interdyscyplinarne. Uczyć się, łącząc różne aktywności intelektualne lub artystyczne. Być ciekawym świata i nie bać się go doświadczać i obserwować.

Źródła: Finding Confidence as a Homeschool Parent, Teaching Your Child to Write.