Legendarny „niebiański kwiat pomyślności” znaleziony w kolejnych miejscach na Ziemi

Zachwycające swą wyjątkowością mistyczne kwiaty Udumbara niedawno ponownie zakwitły, tym razem w różnych miastach w stanie Teksas. Od 1997 roku pojawiają się w rozmaitych miejscach na Ziemi. U naszych południowych sąsiadów, w Czechach, kwiaty Udumbara zauważono w 2017 i 2019 roku.

Po 3000 lat znów rozkwitają cuda

Filigranowe, białe i pachnące kwiatki Udumbara, mierzą zaledwie kilka milimetrów i wieńczą cieńszą niż włos, bezlistną łodyżkę.

Zjawiskowe rośliny rozkwitają, tworząc za każdym razem unikatowe formacje, i są zaskakująco wytrzymałe.

Ci, którzy w ostatnich latach napotkali te kwiaty, opowiadają, że mieli je u siebie długo, a one nie tylko nie więdły ani nie usychały, lecz nawet odradzały się, gdy zostały zgniecione.

Udumbara potrafią wyrosnąć na każdym podłożu i nie potrzebują do tego ani wody, ani gleby. Widywano je m.in. na roślinach, metalu, posągach Buddy i drewnie.

Co więcej, są w stanie przetrzymać najmniej przyjazne warunki klimatyczne.

Sanskryckie słowo ‘udumbara’ znaczy „niebiański kwiat pomyślności”. Pisma buddyjskie określają Udumbarę mianem świętego kwiatu, pochodzącego z królestwa Buddy. Według wierzeń kwiaty Udumbara pojawiają się na Ziemi co trzy tysiące lat. Miały one zakwitnąć ostatnim razem przed narodzinami Buddy.

Niektórzy mówią, że Udumbara może zwiastować nadejście wielkiego mędrca lub Istoty Oświeconej.

„Kwiat Udumbara jest wytworem sprzyjających i nadprzyrodzonych zjawisk; jest to kwiat niebiański i nie istnieje w doczesnym świecie. Jeśli Tathagata lub Król Złotego Koła pojawi się w ludzkim świecie, to kwiat ten ukaże się dzięki jego ogromnym cnotom i jego błogosławieństwu” – zapisano w tomie 8. buddyjskiej księgi „Wymowa i interpretacja” Huilina.

Pierwszy raz zauważono kwiaty Udumbara na posągu Buddy w południowokoreańskiej świątyni w 1997 roku. Od tego czasu enigmatyczne kwiaty zaczęły pojawiać się w rozmaitych miejscach na całym świecie. Widziano je m.in. w Chinach, na Tajwanie, w Hongkongu, w Korei, Malezji, Singapurze, Australii, w Indonezji, Meksyku i Ameryce.

Blisko nas

W 2017 roku zauważono je w Babicach w Czechach. Wyrosły na drewnianej desce w parkanie przy jednym z tamtejszych pensjonatów. Pracownik Josef Prášek z Brna, który miał oszlifować i pomalować deskę, rozpoznał kwiaty Udumbara, które na niej wyrosły. Kiedyś czytał artykuły opowiadające o tej niezwykłej roślinie.

Jak opisał polskiej edycji „The Epoch Times”, Udumbara jest „cudowna, wyrosła z niczego”. Dodał, że gdy dotknął kwiatu, okazał się mocny, wytrzymały. Formacje kwiatów znajdowały się w kilku miejscach na desce.

„Właściciel pensjonatu, w którym pracowałem, patrzył w internecie, o jaki kwiat chodzi, i ledwo mógł w to uwierzyć, że to naprawdę ten rzadko spotykany kwiat i że nie jest to jego imitacja – jajeczko owada” – opisał Josef Prášek.

Niekiedy pojawiają się opinie, że widywane na całym świecie kwiaty Udumbara mogły zostać pomylone z jajeczkami owada nazywanego złotookiem (Chrysopa) z powodu ich pod pewnymi względami podobnego wyglądu.

Podczas składania jajeczek samica złotooka formuje cieniutką niteczkę. Jajeczka są białe i znajdują się właśnie na tych cieniutkich niteczkach. Legendarne kwiaty Udumbara mają podobną wielkość i także utrzymuje się na cieniutkiej łodyżce.

Pan Li, mieszkaniec Malakki w Malezji, który znalazł i kwiaty, i jajeczka, porównał je pod mikroskopem. W powiększeniu wyraźnie było widać płatki i pręciki kwiatów Udumbara.

Zaobserwował także, że mimo upływu czasu kwiaty zachowały białą barwę, natomiast jajeczka złotooka sczerniały, a ich eliptyczny kształt się nie zmienił.

W Chińskiej Republice Ludowej w 2010 roku media państwowe pisały o Udumbara jako o niebiańskim kwiecie. Było to dość zaskakujące, ponieważ chiński reżim oficjalnie jest ateistyczny i normalnie nie sugerowałby, że wielki przywódca duchowy mógłby przybyć na Ziemię. W krótkim czasie wycofano wszystkie opublikowane na ten temat artykuły z państwowych mediów. Jednakże informacje zdążyły się rozpowszechnić w całej chińskiej sieci internetowej. Od tego momentu reżim twierdzi, że kwiaty Udumbara to właśnie jajeczka złotooka.

W kwietniu 2019 roku w Czechach znów zakwitły kwiaty Udumbara.

Jak opisała Bohumila Kovarnikova Svitakova z Pragi, która dostrzegła kwiaty, pojawiły się one „w domu znajdującym się w nowej dzielnicy na północ od Pragi, gdzie ludzie starają się żyć w sposób jak najbardziej ekologiczny. Nie używają do sprzątania zwykłych [chemicznych] preparatów, ale naturalne […]. Domy w dzielnicy mają przeważnie na dachach rynny odprowadzające deszczówkę do zbiorników. Taka woda wykorzystywana jest do podlewania ogrodów oraz jako woda użytkowa. Niektóre domy mają na dachach panele do produkcji energii do oświetlenia”.

Pierwszy właściciel domu był architektem dbającym o szczegóły, z powodu wyjazdu do innego państwa musiał sprzedać nieruchomość.

„Dom już na pierwszy rzut oka się wyróżniał, był bardzo przyjemny. Wnętrze zostało zaprojektowane z wyczuciem i też nowocześnie. Połączenie drewna i kamienia” – napisała.

Zadaniem pani Bohumily było przygotowanie wnętrza tak, by mógł się wprowadzić nowy właściciel domu.

„12 kwietnia przyszedł czas na mycie okien. Pierwszą kolonię delikatnych roślin wielkości około centymetra, z białymi kwiatami odkryłam w wewnętrznej części ram okiennych sypialni wychodzących na południe. Okna były dość czyste, ponieważ nie były otwierane od dłuższego czasu, więc od razu zauważyłam roślinki. Było ich kilka. Jedna obok drugiej w rzędzie około dwa centymetry od siebie. Od razu przyszło mi do głowy, że może to być ta święta roślina, choć tylko raz o niej przypadkiem słyszałam i widziałam jej zdjęcie, ale nie wiem gdzie. Zapamiętałam jej nazwę, bo jest inna” – opisała.

Pani Bohumila sprawdziła wygląd rośliny w internecie, zrobiła zdjęcia i zawiadomiła właściciela, który nie znał legendy o kwiatach Udumbara.

Wkrótce „[…] się okazało, że kolejna kolonia roślin znajduje się też w oknach wychodzących na północ”.

Bohumila Kovarnikova Svitakova opowiedziała właścicielowi o kwiatach Udumbara. Ponieważ czytała również o tym, że kwiaty są podobne do jajeczek owada, wyjaśniła mężczyźnie, iż Udumbara zachowują swój kolor, a jajeczka czernieją. 26 kwietnia potwierdziła, że ma do czynienia z kwiatami Udumbara. Właściciel zgodził się zostawić przez jakiś czas rośliny i pokazywał je swoim gościom.

Taniec Shen Yun o kwiatach Udumbara

Jak podaje Minghui.org, po obejrzeniu spektaklu „Rozkwitające kwiaty Udumbara” zespołu Shen Yun Performing Arts, znany ekonomista Javier Biosca powiedział, że jako osoba wierząca zrozumiał, że jest to czas, kiedy Bóg powraca na świat, aby ponownie zbawić ludzkość.

Jego zdaniem Udumbara jest cudem i sygnałem pozostawionym nam przez Boga.

Spektakl wywołał podobną refleksję u Erin Redgrave, która stwierdziła, że występ to znak dla ludzkości, by się przebudziła. Jak powiedziała, wierzy, że to boska wskazówka wysłana do nas i powinniśmy podążać tą ścieżką.

Shen Yun zostało założone w 2006 roku w Nowym Jorku przez artystów z całego świata, w tym tych, którzy uniknęli prześladowań w Chinach. Pragnęli oni stworzyć firmę artystyczną, która mogłaby ożywić 5000 lat chińskiej cywilizacji i zaprezentować światu prawdziwą, tradycyjną kulturę Chin.

W ciągu zaledwie kilkunastu lat Shen Yun stało się najważniejszym zespołem chińskiego tańca klasycznego na arenie międzynarodowej i wskrzesiło starożytną formę sztuki, która zaginęła w Chinach pod rządami komunistycznymi.

Ponieważ ta niezależna grupa artystyczna ukazuje podczas spektakli także opowieści ze współczesnych Chin, m.in. ujawniające brutalne prześladowania chińskiego reżimu wobec duchowej praktyki Falun Gong opartej na zasadach prawdy, życzliwości i cierpliwości, Pekin często wywiera presję na teatry i rządy na całym świecie, by odwołały przedstawienia.

Lynn Pentz po obejrzeniu sztuki Shen Yun powiedziała, że kwiaty Udumbara zakwitły już na całym świecie, tak jak przedstawiło to Shen Yun. To znak, że Święty Król Obracający Kołem i boskość są tutaj naprawdę.

Dziękujemy za pomoc w przygotowaniu artykułu Bogdanowi Michalikowi.

W tekście wykorzystano artykuł pt. „Kwitnące kwiaty Udumbara w Teksasie”, opublikowany w polskiej edycji Minghui.org, a także relacje Yang Xiaohui i Tary MacIsaac.