Chmura pyłu, jakiej nie widziano od lat, podróżuje znad Sahary

Gigantyczna chmura pyłu saharyjskiego pokryła Karaiby, a stamtąd dotarła do Stanów Zjednoczonych. Nie bez przyczyny niektórzy eksperci mówią o niej „Godzilla z Sahary”. W ich ocenie to typowe dla tej pory roku zjawisko nie było aż tak intensywne od pół wieku. Wysoka gęstość pyłu wpływa na jakość powietrza. Może to utrudniać oddychanie mieszkańcom terenów, nad które dociera chmura. Pył miejscami ogranicza także widoczność w znaczący sposób, co wpływa na pracę lotnisk znajdujących się na trasie „Godzilli”.

Piaskowa Godzilla

Chociaż wędrówka chmury pyłu saharyjskiego nie jest żadnym nowym odkryciem, to jej tegoroczna podróż wzbudziła szczególne zainteresowanie.

„To najważniejsze wydarzenie w ciągu ostatnich 50 lat” – zauważa Pablo Méndez Lázaro, specjalista ds. zdrowia i środowiska z University of Puerto Rico. A Olga Mayol-Bracero, badaczka z tego samego uniwersytetu, uznaje tegoroczne zjawisko za historyczne i przyznaje, że wiele osób ze środowiska ekspertów na Karaibach w całej zawodowej karierze nie było świadkami tak złej jakości powietrza.

Uwięzione przez wiatr ziarnka piasku

Do powstania chmury pyłu znad Sahary przyczynia się mieszanka niżu i wyżu, która sprawia, że pojawia się silny wiatr. To on unosi drobiny saharyjskiego piasku, które formują się w chmurę pyłu migrującą przez Atlantyk w kierunku Stanów Zjednoczonych. Przeważnie takie „uwięzienie” drobin piasku na dużej wysokości i przeniesienie ich na inny kontynent ma miejsce w czerwcu, lipcu, a czasem na początku sierpnia.

Taka chmura pyłu może mieć grubość nawet 3 km.

Astronauta Doug Hurley, który przebywa w Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS), zamieścił na Twitterze zdjęcie wykonane w trakcie lotu, które ukazuje unoszący się nad Atlantykiem pył saharyjski. We wpisie wyraził zdziwienie, jak duży obejmuje on obszar.

Zarejestrowano, że przemieszczający się obłok piasku przypomina coś na kształt zamglenia. Kiedy dociera do wybrzeży, osiada jak mgła, pozostawiając po sobie warstwę przenoszonej zawartości.

Oprócz pyłu przynosi także bardzo suche powietrze. Konsekwencją niedoboru wilgoci jest brak burz i huraganów, którym ciepłe i wilgotne warstwy powietrza są niezbędne, by zaistnieć.

Jak podaje The Weather Channel, według NASA co roku ok. 800 mln ton metrycznych pyłu pustynnego zostaje „wysadzonych” w powietrze z Afryki Północnej, w konsekwecji czego staje się największym źródłem cząstek pyłu w powietrzu na naszej planecie.

Obserwując na Karaibach wysokie stężenie pyłu i pogarszającą się jakość powietrza, specjaliści apelowali do mieszkańców przebywających na obszarach, gdzie pojawia się ogromna chmura z „podarunkiem” z Sahary, by nie opuszczali domów i stosowali filtry powietrza.

Skutki piaszczystego lotu

Tak duże zapylenie powietrza jest szczególnie niebezpieczne dla osób borykających z się z problemami układu oddechowego.

Sytuacja jest tym bardziej niekomfortowa, gdyż trwa pandemia wirusa KPCh, powszechnie znanego jako nowy koronawirus wywołujący chorobę COVID-19, powodującą trudności z oddychaniem.

Pocieszeniem niech będzie efekt uboczny przybycia chmury pyłu saharyjskiego, czyli niezwykle intensywne kolorystycznie zachody słońca. A wszystko to, jak tłumaczą specjaliści, za sprawą pomarańczowej i czerwonej barwy pustynnego pyłu.

Źródła: AccuWeather, Interia Pogoda, o2.pl.