Ren Zhengfei, prezes Huawei (po prawej), pokazuje chińskiemu przywódcy Xi Jinpingowi biuro firmy technologicznej w Londynie, 21.10.2015 r. (MATTHEW LLOYD/AFP/Getty Images)
Aresztowanie Meng Wanzhou, dyrektor finansowej Huawei, przez kanadyjskie władze sprawiło, że uwaga społeczności międzynarodowej skupiła się właśnie na tym największym na świecie przedsiębiorstwie telekomunikacyjnym.
Huawei, będący oficjalnie firmą prywatną, nie jest notowany na żadnej giełdzie, a rządy państw na całym świecie uważają to przedsiębiorstwo za ważne narzędzie w rękach chińskich władz komunistycznych. Amerykańscy prokuratorzy, oskarżając Huawei o wykorzystanie pewnej firmy z Hongkongu do obejścia sankcji nałożonych na Iran, powielili wcześniejsze zarzuty postawione ZTE, innej znanej chińskiej firmie technologicznej, która sprzedawała sprzęt wyprodukowany w Stanach Zjednoczonych do Iranu i Korei Północnej.
Wierząc podawanym publicznie informacjom, Huawei jest firmą prywatną, pozostającą we własności pracowników. Założyciel firmy Ren Zhengfei oficjalnie ma 1,4 proc. udziałów, resztę zaś rozdziela komitet związkowy pomiędzy 80 tys. pracowników.
Komitet nie pełni jednak żadnej innej roli, a pracownicy Huawei automatycznie tracą swoje udziały, gdy tylko opuszczają firmę. Prawdziwa władza pozostaje w rękach menedżerów, których łączą bliskie relacje z Komunistyczną Partią Chin (KPCh).
Przyglądając się bliżej czołowym pracownikom Huawei, dostrzegamy, że przedsiębiorstwo to utrzymuje nieformalne stosunki z chińską bezpieką, wojskiem i frakcją polityczną KPCh, która jest powiązana z byłym przywódcą partii Jiang Zeminem.
Ren służył w Chińskiej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej (ChALW), zaś jego pierwsza żona Meng Jun jest córką wybitnego oficera politycznego ChALW. Ich pierworodną jest Meng Wanzhou, niedawno aresztowana dyrektor finansowa i wiceprezes Huawei.
Ren, którego rodzina była prześladowana podczas rewolucji kulturalnej w latach 60. i 70., wszedł do rodziny Meng. Dzięki temu Meng Wanzhou mogła przybrać nazwisko matki.
Meng Dongbo, ojciec Meng Jun, awansował ze stanowiska w ChALW na sekretarza KPCh w prowincji Syczuan, a finalnie został zastępcą tamtejszego gubernatora. W latach 80. pełnił również funkcję deputowanego do lokalnego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych w Syczuanie oraz do Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych.
Teść Rena utrzymywał z zięciem dobre relacje i wspierał go, wykorzystując do tego swoje powiązania polityczne.
Sun Yafang, która od roku 1999 piastuje stanowisko przewodniczącej Huawei, to kolejna bardzo ważna postać w tej firmie, uważana za jedną z najpotężniejszych kobiet na świecie. Według raportów CIA pracowała w Ministerstwie Bezpieczeństwa Państwowego Chińskiej Republiki Ludowej (MBP ChRL), które pełni funkcję agencji wywiadowczej.
Huawei, szpiedzy i walka między frakcjami
Wpływy Sun wewnątrz Huawei przyćmiły władzę Rena. W 2010 roku Sun zmusiła Rena, by zrezygnował z planów wypromowania swojego syna Ren Pinga na spadkobiercę firmy. Nasuwa to wnioski, iż Huawei jest w dużej mierze kontrolowane przez wywiad chińskiego reżimu.
Ponadto zanim rozpoczęły się czystki antykorupcyjne, którym przewodzi obecny chiński przywódca Xi Jinping, MBP ChRL było mocno opanowane przez frakcję Jianga.
Szefami MBP ChRL w latach 1985-2016 byli kolejno: Jia Chunwang, który pełnił urząd do roku 1998, po Jia stanowisko przejął Xu Yongyue i piastował je aż do roku 2007, kiedy to został zastąpiony przez Geng Huichanga.
Jia ma silne powiązania z byłym przywódcą partii komunistycznej Jiangiem i jego sojusznikami. Zięciem Jia jest Liu Lefei, prezes CITIC Private Equity Funds Management Co. Ltd., syn Liu Yunshana, emerytowanego wysokiej rangi urzędnika KPCh powiązanego z Jiangiem. Przed odejściem na emeryturę, na początku tego roku, Liu Yunshan był jednym z siedmiu członków Stałego Komitetu Biura Politycznego, które przewodzi partii.
Z kolei Xu jest synem funkcjonariuszy partyjnych i również utrzymuje relacje z frakcją Jianga, funkcję ministra bezpieczeństwa pełnił w czasie, gdy Jiang znajdował się u szczytu władzy.
Geng natomiast ściśle współpracował z Zhou Yongkangiem, byłym członkiem Politbiura. Zhou, który obecnie odbywa karę więzienia za korupcję i spiskowanie przeciwko przywództwu Xi, jest centralną postacią w sieci Jianga. W roku 2014 został wydalony z partii, a rok później otrzymał wyrok śmierci zamieniony ostatecznie na karę dożywocia.
Geng został objęty dochodzeniem w 2016 roku i w listopadzie na stanowisku szefa MBP ChRL zastąpił go Chen Wenqing, były zastępca sekretarza Komitetu Prowincjonalnego KPCh w prowincji Fujian. Chen jest uważany za sojusznika Xi Jinpinga.
Rola Huawei w infrastrukturze cenzury KPCh
Jiang Zemin pełnił funkcję sekretarza generalnego KPCh w latach 1989-2003. Gdy odszedł na emeryturę, jego współpracownicy, spośród których wielu awansowało na wysokie stanowiska w KPCh i w rządzie, wykonywali jego polecenia podczas dwóch kadencji następnego chińskiego przywódcy Hu Jintao.
Osoby działające w tej rozległej sieci kumoterstwa, od chwili dojścia Xi Jinpinga do władzy w 2013 roku, wciąż są usuwane w ramach trwającej kampanii antykorupcyjnej.
Wang Youqun, urzędnik dyscyplinarny KPCh w latach 1993-2002, powiedział „The Epoch Times”, że według byłego pracownika Huawei, którego on zna, Huawei było firmą wykorzystywaną przez wywiad i służyło „poprzedniej dynastii”, czyli grupie kierowanej przez Jianga.
Jiang znany jest zarówno z nepotyzmu, korupcji, jak i z rozpoczęcia pod zwierzchnictwem KPCh kolejnego procederu łamania praw człowieka, a w szczególności z zainicjowania w 1999 roku ogólnokrajowej kampanii przeciwko duchowej praktyce Falun Gong.
Za czasów Jianga kierownictwo partii uruchomiło rozległy system kontroli internetowej, popularnie zwany Wielkim Chińskim Firewallem, w celu lepszego monitorowania i cenzurowania wypowiedzi zamieszczanych w internecie.
Huawei, mając bliskie powiązania z zarządzanym przez Jianga chińskim reżimem, odegrał ważną rolę w budowie i ulepszaniu tej zapory.
Na wczesnych etapach tworzenia firewalla ważnym elementem był projekt Złota Tarcza, w którego ramach wdrażano nadzór nad użytkownikami internetu w całym kraju.
Wielki Firewall i projekt Złota Tarcza realizowano pod nadzorem Jiang Mianhenga, najstarszego syna Jiang Zemina, który zgodnie z wcześniejszymi raportami, ma bliskie związki z Huawei.
W 2003 roku państwowa China Central Television poinformowała, że pierwszą fazę projektu Złota Tarcza rozpoczęto w 2001 roku i do końca 2002 roku wydano na nią 6,4 mld juanów (w tamtym czasie było to warte ok. 770 mln USD). Dalsze nakłady na projekt nie zostały opublikowane.
Biorąc pod uwagę skalę, koszty i znaczenie Wielkiego Firewalla, jest mało prawdopodobne, aby Jiang powierzył Huawei wykonanie najważniejszych prac nad projektem, jeśli nie byłby zadowolony z ich zaplecza politycznego.
Tang Jingyuan, amerykański komentator wydarzeń w Chinach, powiedział „The Epoch Times” 10 grudnia br., że Sun, przewodnicząca Huawei, została najprawdopodobniej wyznaczona na to stanowisko przez frakcję Jianga, co uczyniło firmę wiarygodną politycznie.
„Oni [osoby z frakcji Jianga] od tego czasu traktują Huawei jak swój własny biznes” – powiedział Tang. „Łatwo można zrozumieć, dlaczego Jiang Mianheng wydawał Huawei rozkazy”.
Artykuł jest częścią specjalnego raportu opublikowanego przez „The Epoch Times” na temat Huawei. Cały raport jest dostępny w wersji anglojęzycznej.
Tekst oryginalny ukazał się w anglojęzycznej edycji „The Epoch Times” dnia 2018-12-13, link do artykułu: https://www.theepochtimes.com/the-relationship-between-huawei-and-the-chinese-regimes-factional-politics-2_2736713.html
