Bielik uratowany przez leśników z Nadleśnictwa Włoszakowice i ornitologów został wypuszczony na wolność niedaleko miejsca, gdzie został znaleziony. Na zdjęciu ilustracyjnym bielik w locie widziany w Japonii w styczniu 2021 r. (MIKI Yoshihito, CC BY 2.0, zdjęcie modyfikowane / Wikimedia)
Leśnicy i ornitolodzy uratowali bielika znalezionego w ostatnich dniach na terenie Nadleśnictwa Włoszakowice (województwo wielkopolskie). Otruty ptak, po wyleczeniu i zaobrączkowaniu, został wypuszczony w pobliżu miejsca odnalezienia.
Według naukowców, stosunkowo rzadko zdarza się uratować i zwrócić naturze skrzywdzone przez człowieka ptaki szponiaste.
Osłabionego bielika, który nie potrafił wzbić się w powietrze i zachowywał się nienaturalnie, znaleźli na swoim terenie leśnicy z Nadleśnictwa Włoszakowice.
❤️
https://www.facebook.com/101252751358868/posts/311685066982301/
Opublikowany przez Nadleśnictwo Włoszakowice, Lasy Państwowe Czwartek, 22 kwietnia 2021
Rzeczniczka Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Poznaniu (RDLP) Małgorzata Krokowska-Paluszak przekazała, że dzięki pomocy ornitologów z Komitetu Ochrony Orłów ptak został odłowiony i odwieziony do Stacji Badawczej PZŁ w Czempiniu. Tam przez 10 dni dochodził do siebie, wspomagany terapią witaminową. Następnie został przewieziony do Nadleśnictwa Włoszakowice i wypuszczony w pobliżu miejsca odnalezienia.
Krokowska-Paluszak podała, że zanim bielik wzbił się w powietrze, został zaobrączkowany przez prof. Tadeusza Mizerę z Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu srebrną obrączką AX3754 oraz czarną obrączką obserwacyjną P945. Dzięki temu miłośnicy ptaków będą mogli śledzić jego dalsze losy.
„Stosunkowo rzadko zdarza się, że udaje nam się wrócić skrzywdzone przez człowieka ptaki szponiaste naturze. Tym razem dzięki szybkiej reakcji i dobrej współpracy ornitologów z Komitetu Ochrony Orłów oraz pracowników Nadleśnictwa Włoszakowice, przy nieocenionej pomocy Ośrodka Rehabilitacji Zwierząt w Czempiniu, wszystko zakończyło się szczęśliwie” – powiedział prof. Mizera.
Specjalista od ptaków drapieżnych Henryk Mąka ze Stacji Badawczej PZŁ w Czempiniu podkreślił, że bezpośredni kontakt z człowiekiem jest niebywałym stresem dla każdego dziko żyjącego zwierzęcia. „Dlatego niezmiernie ważne jest to, aby nasza pomoc opierała się przede wszystkim na wiedzy, a nasze działania, żeby były szybkie, zdecydowane i skuteczne” – powiedział.
Dorosły orzeł bielik, Haliaeetus albicilla, zaobserwowany na wyspie Mull w Szkocji (Jacob Spinks from England – SEA EAGLE – BOOM!!_4, CC BY 2.0 / Wikimedia)
Bielik jest w Polsce objęty ścisłą ochroną gatunkową. Rzeczniczka RDLP w Poznaniu przypomniała, że jeszcze na początku XX w. był w Polsce na krawędzi wymarcia. Dzięki działaniom ochronnym jego populacja wzrosła 25-krotnie, w tym dwukrotnie w ciągu ostatniego dziesięciolecia. „To doskonały przykład na to, jak współpraca pomiędzy naukowcami, leśnikami i pasjonatami, przy odpowiednich regulacjach prawnych, może przynieść wymierne korzyści” – wskazała.
Bielik był pierwszym wśród gatunków ptaków szponiastych, którego otoczono ochroną w Polsce. Nastąpiło to już w latach 20. XX w. Był to również pierwszy gatunek, dla którego w latach 70. ubiegłego wieku utworzono strefy ochronne.
Jego liczebność w kraju szacuje się obecnie na około 1,5 tys. par. Na terenie RDLP w Poznaniu gniazduje 49 par bielików, w 95 strefach. To prawie 3,5 tys. ha lasów pod ścisłym ochronnym nadzorem, gwarantującym bielikom bezpieczeństwo. Polska posiada trzecią pod względem wielkości, po Norwegii i europejskiej części Rosji, populację lęgową bielika na kontynencie.
Rzeczniczka przypomniała, że bielik to gatunek związany ze środowiskiem wodnym, a nawet morskim. Tam zdobywa pożywienie, polując przede wszystkim na ryby. Pełni przy tym bardzo ważną rolę sanitarną, gdyż wyłapuje ryby chore bądź śnięte. Jego przysmakiem są również ptaki wodne, a zwłaszcza łyski.
Autor: Rafał Pogrzebny, PAP.
