Twierdza Wisłoujście to zespół budowli obronnych na prawym (wschodnim) brzegu Martwej Wisły. Powstał on w miejscu, gdzie w średniowieczu działały nadmorskie strażnice kontrolujące ujście Wisły do Bałtyku (yasioo / Pixabay)
Pozostałości koszar, fundamenty kościoła św. Olafa, liczne zabytki z metalu, w tym ozdoby i monety, a także ceramikę (mówi się nawet o 2 tys. eksponatów) odkryła 12-osobowa grupa archeologów z Uniwersytetu Gdańskiego podczas wykopalisk na terenie Szańca Wschodniego przy Twierdzy Wisłoujście w Gdańsku.
O wynikach trwających dwa tygodnie prac archeologicznych poinformował w ubiegły czwartek rzecznik prasowy Muzeum Gdańska Andrzej Gierszewski.
Twierdza Wisłoujście to zespół budowli obronnych na prawym (wschodnim) brzegu Martwej Wisły. Powstał on w miejscu, gdzie w średniowieczu działały nadmorskie strażnice kontrolujące ujście Wisły do Bałtyku. W skład zespołu wchodzą dwa forty: czterobastionowy murowany fort Carré (zbudowany w latach 1586-1602) oraz otaczający go pięciobastionowy ziemny fort zwany obecnie Szańcem Wschodnim z lat 1624-1626. Twierdza Wisłoujście, będąca jednym z oddziałów Muzeum Gdańska, obejmuje obszar ok. 12 ha.
Podczas prac archeolodzy otworzyli dwa wykopy w miejscach, gdzie na mapie Jerzego Strakowskiego z 1673 roku zaznaczono lokalizację kościoła pod wezwaniem św. Olafa oraz koszar.
Jak poinformował Gierszewski, kościół św. Olafa to jedna z ciekawszych świątyni leżących w obrębie dzisiejszego Gdańska. Swoje położenie zmieniał przynajmniej dziesięć razy.
Fort Carré Twierdzy Wisłoujście z wieńcem i wieżą-latarnią, widziany od strony Martwej Wisły (Tamerlan z polskiej Wikipedii – na Commons przeniósł z pl.wikipedia użytkownik Szczebrzeszynski z pomocą narzędzia CommonsHelper / domena publiczna)
„Fundacji pod wezwaniem Olafa na terenie władztwa krzyżackiego w Prusach – i na Pomorzu – jest niewiele. Czyniono je przeważnie w XII-XIV w., a więc duszpasterstwo w Wisłoujściu mogło być prowadzone na długo przed pierwszą wzmianką o nim w 1403 roku. Po raz pierwsza kaplica – ‘Olai Kapelle’ – jest wzmiankowana dopiero w 1476 roku. Są dwa poglądy. Przyjmuje się, że powstanie kaplicy jest związane jest z działalnością Bractwa św. Olafa przy Kościele Mariackim, ale równie dobrze może być to zniekształcona nazwa kaplicy pw. św. Mikołaja, czyli patrona żeglarzy i rybaków. […] Pozostałości ostatniego kościoła, znanego ze zdjęć i planów, odkryto na południowy zachód od miejsca tegorocznych prac, w okolicach istniejącej dziś plebanii” – powiedział, cytowany w komunikacie prasowym, dyrektor Muzeum Gdańska Waldemar Ossowski.
Kierownik prac archeologicznych dr Joanna Dąbal z UG przyznała, że badania na terenie Wisłoujścia były wymagającym zadaniem. – Jest to teren silnie przekształcony przez człowieka i zanim dotarliśmy do poszukiwanych przez nas warstw z XVII w., musieliśmy udokumentować obiekty wybudowane tu w XIX i XX w. Plany Strakowskiego okazały się niezwykle precyzyjne. Dzięki nim odnaleźliśmy nie tylko fundamenty kościoła, ale także liczne przedmioty z metalu, np. pociski, metalowe ozdoby, noże, tasak, a także mnóstwo monet i jeden liczman. Dominowała jednakże ceramika. Choć natrafialiśmy tylko na pojedyncze fragmenty, cieszą nas wyroby lokalne z wizerunkiem herbu Gdańska – wyjaśniła Dąbal.
Prace archeologiczne na terenie Twierdzy Wisłoujście będą kontynuowane w ciągu najbliższych trzech lat w ramach projektu Archaeobalt, dofinansowanego z budżetu Unii Europejskiej w ramach programu Południowy Bałtyk 2014-2020.
Warte nieco ponad 2 mln euro przedsięwzięcie będzie realizowane przez pięć podmiotów: Uniwersytet Gdański, lidera projektu, oraz Muzeum Gdańska, Muzeum Bornholmu, Uniwersytet w Aarhus (Dania), Uniwersytet w Lund (Szwecja) – partnerów projektu.
Źródło: PAP.
