Na polu w gminie Potok Górny znaleziono fragment dużej siekiery krzemiennej i grot oszczepu, liczące kilka tysięcy lat. Na zdjęciu ilustracyjnym nóż z krzemienia, Czechy, miejsce bliżej nieoznaczone (Michal Maňas – praca własna, CC BY 4.0, zdjęcie modyfikowane / Wikimedia)
Fragment dużej siekiery krzemiennej i grot oszczepu, które mają kilka tysięcy lat, znaleziono przypadkiem na polu w gminie Potok Górny (województwo lubelskie) po świeżo wykonanej orce. Zabytki zostaną przekazane do Muzeum w Biłgoraju.
O znaleziskach zabytków archeologicznych poinformował w mediach społecznościowych Lubelski Wojewódzki Konserwator Zabytków Dariusz Kopciowski. „Tym razem mieszkaniec Potoka Górnego, pan Jarosław Lipiec, dwa tygodnie temu przypadkowo znalazł na swoim polu, podczas oceny świeżo wykonanej orki, fragment dużej siekiery krzemiennej i krzemienny grot do oszczepu zachowany w całości” – wyjaśnił konserwator.
Podkreślił, że fragment dużej, czworościennej siekiery został wykonany z krzemienia świeciechowskiego, mającego szaro-brązowawą barwę oraz różnej wielkości białawe kropki i plamki. „Wszystkie powierzchnie siekiery posiadają jedynie niewielkie ślady gładzenia. Zachowana długość siekiery wynosi ok. 11 cm, jej największą grubość zmierzoną przy obuchu można ocenić na 4 cm, natomiast największa szerokość mierzona w miejscu złamania wynosi 6 cm” – podał Kopciowski.
Dodał, że obuch siekiery jest uformowany w czworokąt o wymiarach 3,4 cm x 3 cm, a jej profil jest klinowaty. „Z analizy typologii narzędzi krzemiennych wynika, że jest to najprawdopodobniej wyrób wykonany przez neolityczną ludność kultury pucharów lejkowatych i może być datowany na pierwszą połowę trzeciego tysiąclecia przed naszą erą, czyli siekiera ta ma obecnie około 5 tysięcy lat” – sprecyzował lubelski konserwator.
Drugie znalezisko to w całości zachowany krzemienny grot oszczepu lub włóczni z wyraźnie zaakcentowanym trzonkiem, który był umieszczany w długim drzewcu tej broni. Grot został wykonany z krzemienia czekoladowego o barwie brązowej. Z analizy wynika, że jest to broń wykonana w pierwszej połowie drugiego tysiąclecia przed naszą erą (ok. 1900-1500 lat p.n.e.).
„Grot ten mogła wykonać ludność tzw. kultury mierzanowickiej (ok. 1900-1750 l. p.n.e.) lub kultury trzcinieckiej (ok. 1750-1500 l. p.n.e.), a więc skromnie licząc grot przeleżał w ziemi minimum 3,5 tysiąca lat” – podano w informacji.
„Odkrycie kolejnych zabytków archeologicznych w powiecie biłgorajskim świadczy, że teren ten nie był typową pustką osadniczą w pradziejach, jak dotychczas zakładali archeolodzy, ale rozwijało się tu również osadnictwo, którego intensywność dopiero zaczynamy rozpoznawać” – ocenił Dariusz Kopciowski i dodał, że odkryte zabytki zostaną przekazane do Muzeum w Biłgoraju.
Autorka: Gabriela Bogaczyk, PAP.
